16 آذر ماه هرسال یادآور حادثه خونین سال ۱۳۳۲ است؛ روزی که قطرات خون "مصطفی بزرگ نیا"، "مهدی شریعت رضوی"، و "احمد قندچی" بر چهره دانشگاه ریخت و آن روز را نماد "استکبار ستیزی" ، "مبارزه با استبداد" و "عدالت خواهی" دانشجویان در تاریخ ایران ساخت.

روزی که نشان داد هویت و گفتمان فضا و جنبش دانشجویی پیش از آنکه دشمنی یا دوستی با نظام های سیاسی حاکم بر دنیا باشد، عدالتخواهی است و چه زیبا "شهید بهشتی" در وصف جایگاه و نقش دانشجو در جامعه فرمود که : «دانشجو مؤذن جامعه است، اگر خواب بماند نماز امت قضا می‌شود».

رهبر معظم انقلاب در سالهای متوالی درباره ارزش این قشر در جامعه و وظایف مهمی که به دوش دارند سخن گفته اند و نکات مهمی را گوشزد نموده اند.

اینکه روی ریزترین پدیده‌های سیاسی دنیا فکر کنند و تحلیل بدهند؛ رابطه با خدا را جدّی بگیرند؛

دانشگاه باید بتواند یک جنبش نرم‌افزاریِ همه‌جانبه و عمیق در اختیار این کشور و این ملت بگذارد تا کسانی که اهل کار و تلاش هستند، با پیشنهادها و با قالبها و نوآوریهای علمیِ خودی بتوانند بنای حقیقی یک جامعه آباد و عادلانه مبتنی بر تفکّرات و ارزشهای اسلامی را بالا ببرند؛ دانشجو نماد یک روشنفکر تمام عیارِ مسلمان، متدیّن، متعهّد و دارای احساس مسؤولیت نسبت به آرمانهای دانشجویی (علم، عدالتخواهی، آزاداندیشی و آزادیخواهی) باشد؛ تولید علم کند؛

دچار سیاست زدگی و سیاست بازی نشود، اما سیاست گری و برخوردار شدن از قدرت فهم و تحلیل سیاسی، نیاز مبرم دانشجویان و دانشگاههاست؛ در جنگ نرم دوران معاصر، افسران جوان همیشه در صحنه و آماده این جبهه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ باشد؛ در زمینه‌ی مسائل علمی دنبال کسب قله ها و در زمینه مسائل معرفتی با قرآن، با نوشتجات مرحوم شهید مطهری، با نوشتجات فضلای بزرگی که خوشبختانه امروز در حوزه‌های علمیه حضور دارند، آشنا شود؛ و به معنای واقعی دانش، جو باشد؛ یعنی در جست و جوی دانش ! آن هم به صورت پرسشگر، متعمق، اِشکال کننده به استاد، جستجوکننده از زوایا و گوشه کنارهای بحث علمی ؛ و در نهایت منتقد و طراح صحیح مسائل و مطالبه گری آگاهانه و منطقی با توجه به نیازهای مردم و آرمان های جامعه شود و صدالبته که بداند «مطالبه کردن با دشمنی کردن فرق دارد» و این توقعی است که مردم انقلابی ایران از همه اقشار به ویژه دانشجویان به عنوان قشری تحصیلکرده، فعال و زمان شناس دارد.

اگر دانش جو ، دانش خو شود و روح و جانش با علم و دانش خو بگیرد و هدفش هم متعالی و در جهت خدمت به خلق خدا باشد، آن وقت میشود مصداق واقعی این کلمه چونان "شهریاری" ها و "رضایی نژاد"ی ها و "احمدی روشن" ها و  ... و مگر نه اینکه رزمندگان سنگری می‌سازند از سنگ و ماسه، و جهادگران دیواری می‌سازند از آجر و سیمان، تو نیز نردبانی بساز از علم و معرفت؛ طوری که تو را تا خدا برساند، تا آن جایی که حتی ملائک هم به جایگاهت غبطه خورند… مادامی که دست در دست او داری، هیچ چیزی در برابر سد آهنین عزم و اراده تو یارای مقاومت نخواهد داشت. قدم بردار و دست‌‌های نادانی شهر را بگیر و آرام آرام از کوره راه‌های جهل و ناتوانی، به سر منزل سعادت و آبادانی برسان. روزت مبارک 

صفورا ترقی