شفقنا – روزنامه جمهوری اسلامی درسرمقاله خود با عنوان«از شعارزدگي فاصله بگيريد» این گونه آورده است:
پيش‌بيني مي‌شد که عده‌اي از نمايندگان مجلس يازدهم سرانجام زبان به انتقاد از دولتي که خودشان با اشتياق آن را تدارک ديده بودند باز کنند ولي نه قبل از گذشت حتي سه ماه از استقرار اين دولت. تعدادي از نمايندگان مجلس شوراي اسلامي در آبانماه جاري يعني فقط دو ماه و چند روز بعد از شروع به کار دولت سيزدهم، انتقادهاي تندي به اين دولت وارد کردند که هم از نظر زماني و هم از نظر محتوائي غيرمنتظره بود. اين واقعه قبل از هر چيز نشان مي‌دهد شرايط اقتصادي کشور، بقدري غيرعادي است که حتي در حاکميت کاملاً يکدست نيز امکان تاب‌آوري در برابر رفتارهاي اجرائي نامتناسب با شرايط معيشتي مردم وجود ندارد.
عده‌اي ازجمله آن دسته از نمايندگان مجلس که در روزها و هفته‌هاي گذشته انتقادهاي صريح و تندي عليه سياست‌ها و عملکرد دولت مطرح کرده‌اند، تصورشان اينست که مشکلات اقتصادي موجود نتيجه عملکرد دولت است. همين تصور را همين افراد درباره دولت دوازدهم داشتند و با شدت بيشتري به آن دولت هم اعتراض مي‌کردند. اميد تمام اين انتقادکنندگان – اگر فرض اين باشد که انتقادهايشان از روي اعتقاد بود و قصد و غرض سياسي نداشتند – در دوران دولت گذشته اين بود که دولت سيزدهم خواهد توانست از عهده حل مشکلات برآيد و به وضعيت معيشتي مردم سروسامان بدهد.
اکنون که نزديک سه ماه از استقرار دولت سيزدهم و چهار ماه از تحويل قوه مجريه به رئيس‌جمهور جديد گذشته، آن اميد محقق نشده و شرايط بگونه‌اي رقم خورده که حتي نمايندگان مجلس يازدهم که براي رئيس‌جمهور شدن آقاي رئيسي طومار 220 نفره امضاء کرده بودند نيز با صراحت و شدت از دولت دلخواه خود انتقاد مي‌کنند. روشن است که اين انتقادها به دليل فشارهائي است که مردمِ خسته شده از مشکلات معيشتي به نمايندگان مي‌آورند و از آنها مي‌خواهند براي وادار کردن دولت به حل اين مشکلات کاري بکند. اگر اين فشارهاي مردمي نباشد، نمايندگان به دلايل مختلف ازجمله هم‌خط بودن با دولت و همينطور برخورداري از شرايط مناسب اقتصادي و گرفتار نبودن در پيچ و خم‌هاي کمرشکن معيشتي وادار به انتقاد و اعتراض نمي‌شدند.
انتقادهاي نمايندگان و البته مردم کوچه و بازار اين روزها اينست که برخلاف وعده‌هاي رئيس‌جمهور رئيسي، ارزاق عمومي هر روز گران‌تر شده‌اند، حقوق‌هاي نجومي برقرارند، ارز و سکه با روند صعودي خود تمام عرصه‌هاي معيشتي را تحت تأثير قرار داده‌اند و در يک کلام، زندگي کردن براي اقشار ضعيف و متوسط هر روز سخت‌تر مي‌شود. به همين دليل همه سؤال مي‌کنند پس چرا خبري از مهار شدن تورم و جلوگيري از گراني نيست و چرا مشکلات معيشتي رو به حل شدن نمي‌روند. بعضي افراد تلاش مي‌کنند بالا رفتن ميزان واکسيناسيون کرونا و کاهش مرگ و ميرها را دستاوردها مهم دولت سيزدهم جلوه دهند. اين، واقعيت را نبايد انکار کرد ولي در کنار آن بايد توجه داشت که سخنگوي سابق ستاد ملي مبارزه با کرونا در تابستان گفته بود تعداد مرگ و ميرها در آبانماه دو رقمي خواهد شد. يعني دولت دوازدهم برنامه‌ريزي‌هائي کرده بود و البته دولت سيزدهم نيز کمر همت به اجراي آن برنامه‌ها بست و در نتيجه وضعيت کرونا به اينجا رسيده که البته هنوز هم مطلوب نيست. با اينحال بايد اين موفقيت را به حساب هردو دولت گذاشت، اما نبايد آن را موجب غفلت از مشکلات معيشتي شود که هر روز بيشتر مي‌شوند.
نکته اساسي در اين زمينه اينست که مشکلات معيشتي را نه بايد به حساب اين دولت گذاشت و نه دولت قبل. علت اصلي اين مشکلات، تحريم‌ها هستند و ماجراي برجام که عده‌اي تا قبل از اين دولت تلاش مي‌کردند آن را به هيچ بگيرند ولي حالا همان حضرات به اين نتيجه رسيده‌اند که تا اين علت را معالجه نکنند، نمي‌توانند اقتصاد بحران‌زده را سروسامان بدهند و مشکلات معيشتي را حل کنند. همه بايد خوشحال باشيم که دولتمردان کنوني به چنين نتيجه‌اي رسيده‌اند. البته شرط موفقيتشان در معالجه علت اصلي اينست که از شعارزدگي فاصله بگيرند و در مذاکرات، ضمن رعايت منافع ملي و استقلال و عزت کشور، به واقعيت‌ها نيز توجه نمايند.