صاحب‌خبر - به گزارش جهان نيوز به نقل از فارس، علی مسعودی نویسنده و بازیگر سینما و تلویزیون که روز گذشته 20 شهریورماه مهمان برنامه «نشان ارادت» شبکه دوسیما بود، در ابتدا درباره خاطرات خود از اولین رفاقتش با امام حسین (ع) بیان کرد: گاهی برای عزاداری در ایام محرم به روستایی که مادرم زاده آنجا بود، می‌رفتیم و در مواقع دیگر در شهرستان بیرجند به اقامه عزا می‌پرداختیم.

وی ادامه داد: در زمان‌های قدیم «شله مشهدی» که نام یکی از غذاهای محلی شهر مشهد است، به عنوان نذری تنها در چهار روز تاسوعا، عاشورا، شهادت امام رضا (ع) و رحلت پیامبر اکرم (ص) پخته می‌شد که خود درست کردن این غذا هم مراسم خاصی دارد.

نویسنده «قرارگاه مسکونی» با اشاره به اینکه 2 سال پیش در ایام اربعین به کربلای معلی سفری داشته است، گفت: آن زمان به دلایلی حال روحیم بسیار بد و گره‌هایی در زندگی‌ام افتاده بود به یادم دارم یکی از دوستانم با من تماس گرفت و گفت: «علی کربلا میری؟» لحظه‌ای مکث نکردم و انگار کسی دیگری به جای من بله را گفت. بعد از چند دقیقه یکی دیگر از دوستانم با من تماس گرفت و دوباره همین سوال را تکرار کرد و چند دقیقه بعد هم دوباره دوست دیگری را دیدم که این سوال را پرسید. این اتفاق واقعا برایم عجیب بود.

مسعودی افزود: در این سفر ابتدا به حرم حضرت علی (ع) در نجف اشرف مشرف شدم و تلاش کردم بغضم را فرو ببرم اما نشد. انگار کسی در گوش من می‌گفت گریه نکن، مشکلت را من حل می‌کنم و حال خوب من پس از زیارت باعث شد با چهره‌ای خندان از حرم خارج شوم. پس از زیارت حضرت علی (ع) انگار که مطمئن بودم ایشان قول داده است مشکلم را برطرف کند، چیز دیگری از امام حسین (ع) نخواستم و جالب اینجاست زمانی که از سفر بازگشتم، تمام گره‌های زندگی‌ام باز شد. محال است کسی با دل شکسته برود اما حاجت نگیرد.

وی با بیان اینکه بعد از دعای خیر پدر و مادر هرچه در زندگی دارد از ائمه اطهار (ع) گرفته است، تصریح کرد: محال است متنی را به نگارش درآورم اما بعد از «به نام خدا» در سمت راست برگه‌ام «یا ضامن آهو» را ننوشته باشم چراکه شناسنامه کاری من است.

کارگردان «آخر خط» در ادامه با اشاره به اینکه کسانی که در ستاد بازسازی عتبات عالیات فعالیت دارند، به صورت اعتقادی و به نوعی دلی کار می‌کنند، مطرح کرد: زوری بالا سر این دوستان نیست و بسیار باعشق کار می‌کنند و مصداق این جمله هستند که «هرآنچه از دل برآیند لاجرم به دل نشیند». این اتفاق از نظر من باعث شده است زمانی که هم وارد اماکن مقدس می‌شویم، حال دلمان خوب ‌شود.

مسعودی در پایان خاطرنشان کرد: آرزوی بسیاری از انسان‌ها خادمی حرم امام حسین (ع) است و اگرچه من هم آرزوی این کار را دارد اما اگر این پیشنهاد به من داده شود، به آن «نه» می‌گویم و حاضرم این موقعیت را به فرد بهتری ببخشم چراکه خادمی حرم، مسئولیت سنگینی بر دوش انسان است و بسیار باید حواس خود را جمع کند.∎​