به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ آیت الله العظمی سید «محمد سعید حکیم» از مراجع تقلید شیعیان عراق در سن 86 سالگی در شهر نجف اشرف، درگذشت.

این مرجع تقلید ساعتی پیش براثر سکته قلبی ناگهانی در بیمارستان «الحیات» در شهر نجف اشرف، دار فانی را وداع گفت.

آیت الله العظمی حکیم یکی از مراجع چهارگانه در حوزه علمیه نجف به شمار می رفت. او نوه دختری آیت الله العظمی «سید محسن حکیم»، مرجع تقلید شیعیان در قرن چهاردهم هجری قمری بود.

زندگی نامه

آیت الله العظمی سید محمد سعید حکیم در سال 1314 هجری شمسی در نجف اشرف متولد شد. پدرش آیت الله سید محمد على طباطبائى حکیم و مادرش دختر بزرگ مرجع جهان تشیّع مرحوم حضرت آیت الله العظمى حاج سید محسن حکیم، بود.

زمانی که وی به سن 10 سالگی رسید، پدر فرزانه اش به فراست فرزند خویش نظر کرد  و علی رغم اشتغالات علمى و تدریس سطوح عالیه و حوزوی و پاسخگوئى به مراجعات مردم و برآوردن نیازهاى آنان، خود، عهده دار تربیت فرزند خویش گشت و به درس و تدریس و تعلیم تربیت او پرداخت و تا آخرین مراحل سطوح عالیه حوزوی، همراه وهمدم او بود.

مرحوم آیت الله العظمی حکیم با نبوغ سرشار و ذهن فعّال و شور و شوق فراوان با فرزانگى و چالاکى در مدتّى کوتاه به سرعت این مراحل را پشت سر گذشت و هنوز جوانى بیش نبود که به حوزه درس خارج راه یافت و در حلقه خواص و محفل ویژه اندیشمندان و فرهیختگان وارسته اى چون مرحوم حضرت آیت الله العظمى سید محسن حکیم و مرحوم حضرت آیت الله العظمى حاج شیخ حسین حلّی و مرحوم حضرت آیت الله العظمى خوئی جاى گرفت.

وی از همان آغاز جوانى به تدریس دروس عالى وخارج مانند فقه و اصول و همچنین به تدریس تفسیر و اخلاق پرداخت و در محفل تدریس این مرجع تقلید، جمعى از چهره هاى برجسته علمى و فکرى حضور داشتند که آنها در حال حاضر روشنی بخش محافل علمی در حوزه های علمیه قم و نجف هستند.

این عالم عالی قدر پس از طی دوران حوزوی و تعلّم آموزه‌های دینی و حوزوی و رسیدن به مقام اجتهاد، هرگز خانه نشینی و اُخت گرفتن با کاغذ و کتاب را سرمشق خود قرار نداد و بلکه جزو کُنشگران ضد طاغوتی در دوران صدام بود. فعالیت‌هایی که در نهایت منجر به 8 سال تحمل زندان در این کشور شد.

علت زندانی شدن وی، تلاش وی برای راه اندازی و تقویت پیاده روی اربعین در کشور عراق عنوان شده است؛ از این رو وی جزو فقهای شیعه بود که به جرم احیای مشّایه اربعینی به زندان رژیم بعث افتاد.

پس از وفات آیت الله العظمی سید ابوالقاسم خویی در سال 1371 هجری شمسی، آیت الله العظمی حکیم اعلان مرجعیت کرد.

وی مرجعیت خود در عراق را صرفاً محدود به تعلیم آموزه‌های دینی و حوزوی و تدریس نکرد؛ بلکه با ارسال بعثه‌های دینی-مردمی به نواحی محروم و عشایر دور دست عراق، درصدد حل مشکلات دنیوی و عقیدتی شیعیان دور دست، برآمد. این مرجع تقلید شیعیان در شهرهایی مثل نجف، قم،‌ دمشق و بیروت دفتر نمایندگی داشت.

از مرحوم آیت الله العظمی حکیم، 24 عنوان کتاب در بیش از چهل جلد، در موضوع هایی نظیر،‌ فقه مسائل مُستَحدَثه و برخی مسائل اجتماعی، به چاپ رسیده و برخی آثار او به زبان‌های دیگر ترجمه شده است که برخی از عناوین آثار آیت الله العظمی حکیم به شرح زیر می باشد:

1 ـ المحکم فی اصول الفقه، (این مجموعه در 6 جلد با بحث استدلالی اصول).

2 ـ دوره فقهی «مصباح المنهاج» که شرحی بر فقه استدلالی «منهاج الصالحین» سید محسن حکیم است.

3 ـ رساله عملیه آیت الله العظمی حکیم ـ پس از درخواست‌های مکرر و مراجعات بسیاری از فضلاء ومردم برای تقلید ـ در 3 جلد به نام «منهاج الصالحین» عرضه کرده‌است.

4 ـ مناسک حج و عمره.

5 ـ حاشیه‌ای جامع بر کتاب اصولی «کفایه» اخوند خراسانی در 3 جلد.

.............................
پایان پیام/ 268