حسن محدثی گیلوایی، جامعه‌شناس در یادداشتی تلگرامی با عنوان «اسطوره‌سازی از یک فقیه و رهبر دینی سیاسی توسط فقیه دیگر» نوشت:
روحانیت در طول تاریخ جوامع اسلامی نه تنها در برخی موارد حامل اندیشه‌ی اسطوره‌ای بوده بلکه برخی از آنان خود از مروجان و مولدان اندیشه‌ی اسطوره‌ای بوده‌اند. روحانیان در موارد متعددی به جای این که تفکر عقلانی و انتقادی را ترویج کنند، به ترویج و حتا تولید تفکر اسطوره‌ای دامن زده‌اند. متاسفانه روحانیان اسطوره‌اندیش در زمانه‌ی ما سروری یافته‌اند و روحانیان عقلانی‌اندیش و انتقادی‌اندیش در سایه و کناره مانده‌اند.
اکنون در قرن بیستم و یکم، فقیهی برای یک فقیه و رهبر دینی-سیاسی زیارت‌نامه نوشته و برای او مرقد و بارگاهی از پول بیت المال ساخته‌اتد و به همان بسنده نکرده‌اند و زیارت‌نامه را به فرزندان آن فقیه نیز تسری داده‌اند.
اینک که دانشمند جوان فرهیخته‌ای (آقای محسن حسام مظاهری) از روی دلسوزی به نقد این نوع تقدس‌بخشی اقدام کرده، به جای عذرخواهی و اعتراف به خطا، از هر سو به او یورش برده‌اند و انتظار دارند بقیه سکوت کنند و زبان در کام بگیرند.
برخی از یک سو ادعای عقلانیت دارند و از سوی دیگر به اسطوره‌پردازی و تقدس‌بخشی دامن می‌زنند و هر روز بر مقبره‌ها و اماکن مقدسه می‌افزایند، در حالی که خلایق از فقر و بیکاری و بیماری (کرونا) در حال نابودی اند.
برخی به جای این که از این همه گنبد و بارگاه سازی و تقدس‌بخشی و اسطوره.پردازی دست بکشند یا آن را مورد نقد قرار دهند، بر محقق دانشمند دلسوزمان یورش آورده‌اند تا هیچ صدایی از هیچ حنجره‌ای بیرون نیاید و حضرات با حرص و ولع بر دامنه ی مقدسات بیافزایند و قلمرو نقد و انتقاد و عقلانیت و اندیشه‌ورزی را تنگ‌تر کنند.
افسوس که انبوه رنج مردم را نمی‌بینید و بر قلمرو مقدسات بیش از پیش می‌افزایید و مقبره‌ها و گنبد و بارگاه‌ها را افزون می‌کنید و دهان خردمندان و محققان مشفق را می‌بندید و تحمل نقد یک جوان دانشمند را نیز ندارید. حقا که قلمرو دینی به دست برخی از شما تخریب شده است.
من اگر در باره‌ی این‌گونه موارد نمی‌نویسم و بر این رفتارها نقدی وارد نمی‌کنم از روی بی‌مسئولیتی و بی‌توجهی نیست، بلکه از روی ناامیدی از اصلاح این روندها است. در کتاب‌های “خدا و خیابان” و “تخریب قلمرو دینی” بخشی از این گونه امور را نوشته‌ام. اینک اما بر خود وظیفه می‌دانم از محقق و دانشمندی فرهیخته و مسوول و مشفق دفاع کنم.
انتهای پیام
∎
نظر شما