غلامرضا بنی‌اسدی، روزنامه‌نگار در یادداشتی با عنوان «نکته ظریف رحیم‌پور ازغدی و ماجرای نماینده بلند پرواز!» که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

همین دیروز – جمعه – تلویزیون برنامه «طرحی برای فردا» را پخش می‌کرد. آقای رحیم‌پور ازغدی، در باره مجلس مشروطه و شهید مدرس و… سخن می‌گفت، از جمله اینکه در زمان شاه انتخابات صوری بود و از یک جای دیگر برای شهر دیگر کاندیدا می‌آوردند و نماینده انتخاب می‌کردند. لحن سخن گوینده معنای مذمت این سازوکار را داشت. حق هم همین بود. پسندیده نیست که الف را از شهر ب بیاورند و نماینده شهر ج کنند. هر شهر ظرفیت‌های بسیار و فرزندان فرهیخته فراوانی دارد که می‌توانند نماینده تام و تمام شهر خود باشند. تحت تاثیر گزاره‌ای که جناب رحیم‌پور مطرح کرد یاد یک مطلب افتادم که چند روز پیش خواندم از تشکلی که یکی از نمایندگان شهر خود را مورد عتاب و خطاب قرار داده بود که ما تو را از شهر دیگر به شهر خودمان آوردیم و نماینده‌ات کردیم حالا می‌خواهی بگذاری و بروی به جای دیگر و مسئولیت دیگر؟ آیا هجمه‌های مختلفی که به این تشکل شد به خاطر بومی نبودنت را فراموش کرده‌ای؟ این تشکل دلیل رای آوری آن نماینده را به خاطر اطمینان خاطر رای دهندگان به اعضای آن تشکیلات دانسته و آقای نماینده بلند پرواز را نواخته است. حالا حق دارد یا ندارد و اینکه اصلا باید از شهر دیگر برای خود کاندیدا می‌گرفتند یا به فرزندان خود اعتماد می‌کردند موضوع چندان مهمی نیست. مهم این است که گاه دچار استانداردهای دو گانه می‌شویم. اگر دیگری کاری بکند بد است و اگر ما همان کار را انجام دهیم، درست است! ذبح گوسفند که نیست که چون ما مسلمانیم و بسم‌الله می‌گوئیم، گوشت، طیب و طاهر باشد و چون دیگری کافر است، حرام. تصمیم‌سازی و طراحی است که خوب و بدش با آدم‌ها تغییر نمی‌کند. مراقب رفتارمان باشیم همیشه به ویژه آنهایی که خود را معیار حق و باطل می‌دانند. اینان خیلی بیش از دیگران باید به قاعده حق و باطل التزام داشته باشند. حق و باطلی که بر اساس مکتبِ محمدی، تحریر شده و تا قیامت هم تغییر ناپذیر است. آدم‌ها را به ترازوی حق می‌سنجند نه این که حق را لباسی بپندارند که به قامتی ساز آید، همین!

انتهای پیام