ایران که امید داشت در این دوره از بازی‌ها روی سکوی المپیک برود، با انجام بازی‌های سینوسی در المپیک، در نهایت در جدول شش‌ تیمی گروه نخست، در رده پنجم قرار گرفت تا بسیاری را شوکه کند. ایران در شرایطی در این گروه به رتبه پنجم رسید که در بدترین حالت ممکن تصور می‌شد به جایگاه سوم برسد.

در این گروه به غیر از لهستان و ایتالیا، رقیب جدی‌ای برای تیم ملی والیبال ایران وجود نداشت؛ ولی دو شکست عجیب‌ و غریب برابر کانادا و ژاپن و یک شکست قابل پیش‌بینی مقابل ایتالیا، باعث شد همه معادلات در این گروه به هم بخورد تا تیم‌های ژاپن و کانادا، بالاتر از ایران صعود کنند و تیم ملی والیبال ایران به همراه ونزوئلا از دور بازی‌ها خارج شود.

حذف ایران از المپیک نه‌ تنها ناکامی یکی از بهترین نسل‌های والیبال ایران در این بازی‌ها بود، بلکه پایانی شد بر حضور ولادیمیر آلکنو، سرمربی روس تیم ملی ایران. آلکنو که برای نتیجه‌ گرفتن به همراه تیم ملی ایران راهی تهران و سپس توکیو شد، در نهایت با ثبت نتایجی ضعیف به همکاری‌اش با فدراسیون والیبال ایران پایان داد و مستقیما راهی روسیه شد.

حرف‌وحدیث درباره عملکرد آلکنو در تیم ایران بسیار زیاد است، ولی کارنامه‌ای که این مربی پیش از حضور در ایران از خودش به جا گذاشته بود، کمتر فرصتی را در اختیار منتقدان قرار داده بود. آلکنو فقط سه بار به‌عنوان سرمربی به المپیک رفته بود و با روسیه طلا و برنز این بازی‌ها را داشت. چهارمین حضورش در المپیک به همراه تیم ملی ایران می‌توانست اتفاق خوبی را برای دو طرف رقم بزند.

او در دوران مربیگری‌اش آن‌قدر جام به دست آورده بود که نمی‌شد به انتخاب او خرده‌ای گرفت. درخشش آلکنو در عرصه مربیگری والیبال به همراه هیکل درشتش دست به دست هم داد تا لقب «تانک روسی» را برایش بسازند؛ تانکی که به نظر می‌رسید می‌تواند گره‌گشای والیبال ایران باشد و این تیم را برای اولین بار روی سکوی المپیک ببرد؛ اما این تانک روسی به طرز عجیبی در ورودش به ایران تبدیل به «ترقه‌ای» بی‌خطر شد!

او ابتدا با تیم ملی ایران راهی بازی‌های لیگ ملت‌های والیبال شد تا به قول خودش به ترکیب اصلی برای بازی‌های المپیک برسد. تانک روسی البته آن‌قدر تجربه داشت تا کاری کند که با فردی «شارلاتان» اشتباهش نگیرند!

ولادیمیر زمانی که در ایران در کنفرانس خبری شرکت کرد از این گفت که فقط «شارلاتان»‌ها قول مدال می‌دهند و او نمی‌خواهد شارلاتان باشد. آلکنو شارلاتان نبود، ولی در بازی‌های لیگ ملت‌های والیبال نشان داد حداقل مربی بزرگی هم نیست.

ایران با ولادیمیر روس در ریمینی ایتالیا و در چارچوب بازی‌های لیگ ملت‌ها ۱۵ بازی انجام داد که در بازی‌هایی بحث‌برانگیز به‌راحتی دو سوم آنها را شکست خورد! ۱۰ شکست در ۱۵ بازی، چیزی نبود که علاقه‌مندان به والیبال در ایران از «تانک روس» توقع داشته باشند. این کارنامه وقتی تیره‌تر شد که او به همراه تیم ملی ایران هشت شکست متوالی ثبت کرد که گل سرسبد آنها ناکامی برابر تیم قعرنشین لیگ ملت‌ها بود!

به هر رو، آلکنو با والیبال ایران در جام ملت‌ها در بین ۱۶ تیم به رتبه دوازدهم رسید تا کار چندان خاصی را صورت نداده باشد. البته در بازگشتش به ایران، گفت دنبال هدف دیگری در جام ملت‌ها بوده و به سؤالاتی که در ذهنش درباره این رقابت‌ها داشته رسیده است.

سؤالاتی که آلکنو درباره‌اش حرف می‌زد، مربوط به شناخت ترکیب اصلی تیم ملی برای المپیک بود. از طرف دیگر او امیدوار بود نقص موجود در تیم ملی را هم از بین ببرد؛ این‌طور شد که داستان عجیب و جنجالی فرهاد قائمی در تیم ملی والیبال ایران به وجود آمد؛ جنجالی که نه‌تنها تمرکز تیم ملی را به هم زد، بلکه به تولید حواشی در این تیم هم دامن زد؛ اما در نهایت آلکنو با حمله به فرهاد قائمی گفت او یک‌صدم افتخارات من را هم ندارد و نمی‌تواند به جای من تصمیم‌گیری کند.

صحبت‌های آلکنو درباره شناخت از ترکیب اصلی تیم ملی ایران از یک سو و جدول گروهی مناسب ایران در بازی‌های المپیک از سوی دیگر، این امید را به وجود آورد تا شاید والیبال ایران واقعا به همراه این تانک روسی بتواند غافلگیری به وجود بیاورد و در المپیک روی سکو برود.

در المپیک و به غیر از بازی با لهستان، مشخص شد آلکنو آن‌قدر که در زدن حرف‌های شیک تبحر داشته، در امر نتیجه‌گیری برای ایران تبحر ندارد؛ پنج بازی و سه شکست، رأی به خروج زودهنگام والیبال ایران از توکیو داد تا کارنامه این «تانک روس» بعد از ۲۰ بازی برای ایران با ۱۳ شکست و تنها هفت برد، در حد «ترقه‌ای» بیش نباشد.