سرویس ورزشی-

پس از نتایج ضعیف کیانوش رستمی و سهراب مرادی دو قهرمان المپیک 2016 ریو در رقابت‌های قهرمانی آسیا، علاقه‌مندان به رشته وزنه برداری امیدوار بودند که آنها در آخرین تورنمنت گزینشی المپیک توکیو در کلمبیا سهمیه المپیک را به‌دست بیاورند که این چنین نشد تا کاروان ورزشی ایران در توکیو، به احتمال بسیار زیاد دو قهرمان المپیک ریو را در ترکیب خود نداشته باشد یا اگر برای یک درصد هم داشته باشد، قطعا خبری از سهراب مرادی نیست که با قدرت خودش نگاه‌ها را به سمت وزنه برداری ایران خیره می‌کرد.
پیش از برگزاری رقابت‌های گزینشی کلمبیا کیانوش رستمی از حضور در مسابقات انصراف داد، او که می‌دانست به واسطه فاصله امتیازی اش با رقبا شانس چندانی برای رسیدن به تخته توکیو ندارد، در کلمبیا حاضر نشد تا همه امیدش به این باشد که شاید امتیاز مسابقات سوئیس محاسبه شود و روزنه‌ای برای حضور او در المپیک پیدا شود که احتمالش بسیار کم است. بدین ترتیب سهراب مرادی تنها نماینده وزنه برداری ایران در مسابقات گزینشی کلمبیا بود، او بامداد روز جمعه در حرکت نخست یکضرب موفق به مهار وزنه ۱۷۰ کیلوگرمی شد اما داوران مهار وی را خطا تشخیص دادند.
او در حرکت دوم این وزنه را مهار کرد و مورد قبول داوران واقع شد اما از ناحیه مچ دست دچار آسیب دیدگی شد تا حضورش برای حرکت سوم در اما و اگر قرار گیرد. مصدومیت مچ دست در نهایت مرادی را از زدن حرکت سوم یک ضرب منصرف کرد تا وی با مهار ۱۷۰ کیلوگرم در جایگاه دوم این حرکت قرار گیرد.
در حرکت یک ضرب وزنه بردار ونزولایی با مهار ۱۷۳ کیلوگرم در جایگاه نخست قرار گرفت.مرادی اما بعد از آنکه روی حرکت دوم یک ضرب مصدوم شد از ادامه مسابقه انصراف داد تا هیچ امتیازی از این گزینشی به دست نیاورد. پیش از شروع این رقابتها قرار بود امتیاز این گزینشی برای سهراب مرادی جایگزین مسابقات قهرمانی آسیا در تاشکند شود و مرادی در صورت مهار ۳۸۸ کیلوگرم در مجموع می‌توانست بالاتر از رسولبکوف قرقیز مدعی بهترین ورزشکار قاره کهن باشد اما مصدومیت راه وی را سد کرد و در نهایت دارنده مدال طلا وزنه برداری المپیک ریو رسما المپیک توکیو را از دست داد.
مرادی در حالی وداع زودهنگامی با المپیک توکیو داشت که در دسته ۹۶ با ۱۸۶ کیلوگرم در یک ضرب و ۴۱۶ کیلوگرم در دوضرب رکورددار جهان به شمار می‌رود. یکی از امیدهای مرادی نامه درخواستی ایران برای جایگزینی این مسابقات با مسابقات گزینشی سوییس بود که این میانبر نیز راه سهراب را به توکیو هموار نخواهد کرد، چون وی امتیاز مجموع مسابقات کلمبیا را کسب نکرد و عملا با ۳۰۸۹ امتیاز در رده ۲۵ جدول برترین مدعیان حضور در توکیو قرار خواهد گرفت. این جایگاه با تغییر و تحولات سیستم گزینشی شاید دچار نوسان شود اما تاثیری در رسیدن مرادی به عنوان بهترین وزنه بردار قاره کهن را ندارد چون اکنون وزنه بردار قرقیز بالاتر از وی قرار دارد و شانس رسیدن مرادی به او صفر است.
شانس ‌هاشمی بیشتر شد
با حذف مرادی و انصراف رستمی از مسابقات تیم ایران در دسته ۹۶ کیلوگرم نماینده‌ای در توکیو نخواهد داشت. اما اگر نامه درخواستی فدراسیون به فدراسیون بین‌المللی با واکنش مثبت مسئولان فدراسیون بین‌المللی وزنه برداری مواجه شود کیانوش در جمع برترین‌ها قرار خواهد گرفت و به همراه کاروان ایران به توکیو خواهد رفت اما اگر این اتفاق رخ ندهد توفیق اجباری نصیب علی‌هاشمی خواهد شد تا به عنوان نماینده ایران در توکیو در دسته ۱۰۹ کیلوگرم به روی تخته برود. در این دسته نمایندگان قدرتمندی از چین، ازبکستان و ارمنستان حضور دارند و شانس‌هاشمی برای رسیدن به سکو کم است.
وزنه‌برداری ایران در المپیک توکیو تنها دو سهمیه دارد که یک سهمیه آن توسط علی داودی در فوق سنگین قطعی شده و یک سهمیه دیگر باقی مانده که یا در دسته ۹۶ کیلوگرم خواهد بود یا در دسته ۱۰۹ کیلوگرم. فدراسیون بیشتر به دنبال آن بود که در دسته ۹۶ کیلوگرم سهمیه بگیرد چون شانس گرفتن مدال در این وزن بیشتر است و سهراب مرادی و کیانوش رستمی دنبال یک سهمیه این وزن بودند.
برنامه‌ریزی ضعیف فدراسیون
هرچند یکی از دلایل از دست رفتن سهمیه المپیک از سوی سهراب مرادی، مصدومیت بود ولی باید به برنامه‌ریزی ضعیف فدراسیون نیز اشاره داشت که علیرغم قدرت ذاتی
وزنه‌برداری ایران، نتوانست پیش از اینها دو سهمیه المپیک را رزرو کند. به همین دلیل بود که چندی قبل جواد خوشدل که از سال‌های 1996 تا 2001 در اردوهای تیم ملی وزنه برداری حضور داشت، در گفت‌و‌گویی با کیهان ورزشی اظهار داشت: ضعف مدیریت فدراسیون علت ناکامی‌های این سالهاست. فردی که امروز در راس فدراسیون وزنه برداری نشسته است، قبلا هم امتحان خود را پس داده بود اما با سیاست گذاری غلط وزارت ورزش و جوانان روی صندلی خود ماندگار شد و کار را به اینجا رساند.
وی افزود: ایشان با توجه به روابط خاص خود روی آن صندلی ماندگار شد در حالیکه صلاحیت این کار را ندارد. این مدیر برای آنکه خودش ماندگار شود وزنه برداری را به نابودی کشاند. برخی پیشکسوتان و رؤسای هیات‌ها را با خود همراه کرد که همان افراد امروز پشیمان هستند. آقای «علی مرادی» می‌دانست دو دوره می‌ماند و بعد هم برای همیشه از ورزش می‌رود و نهایتا می‌شود مشاور.  مربی اسبق تیم ملی ادامه داد: برای ایشان اصلا مهم نیست چه بر سر وزنه برداری می‌آید. قبلا هم برایش اهمیتی نداشت. یکی به نعل می‌زند و یکی به میخ. در گذشته هم اگر«ایوانف» از وزنه برداری ما سردر نمی‌آورد با مدیریت «علی مرادی» افتخاری به دست نمی‌آمد. البته همان زمان هم مشکلاتی وجود داشت. بنده معتقدم آقای «حسین رضازاده» بسیار بهتر از ایشان مدیریت می‌کرد هر چند به عملکرد ایشان هم انتقاداتی وارد بود. برای نجات وزنه برداری باید رئیس‌فدراسیون تغییر کند. باید در هیات‌های استانی تغییرات ایجاد شود چون به جز یکی دو هیات، بقیه کاری نمی‌کنند و نا امید شده‌اند. وزنه برداری یک رئیس‌دلسوز می‌خواهد که برای این رشته وقت بگذارد.
نظارت وزارت و کمیته کجاست؟
واقعیت تلخ این روزهای وزنه برداری، افت شدید تیم ملی است؛ تیمی که در المپیک 2016 ریو دو قهرمان المپیک داشت، حالا برای کسب دو سهمیه المپیک توکیو به دردسر افتاده است. درباره شرایط بوجود آمده در وزنه برداری، نه تنها مدیران این فدراسیون بلکه مدیران وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک نیز باید پاسخگو باشند و بگویند که در مقام ناظر، چرا تا به امروز به اتفاقات این رشته ورزشی ورود نداشته‌اند؟!