به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ سید مرتضی حسینی یکی از کارشناسان حوزه مدیریت شهری در یادداشتی نوشت: یکی از مشکلاتی که امروز مدیریت شهری  و حتی کشور با آن روبه‌روست، درآمدهای پایدار است که باید وجود داشته باشد اما ندارد.

همان اندازه که ما در کشور وابسته به نفت هستیم و هرچند تلاش می‌کنیم خودمان را از این وابستگی دور کنیم و فاصله بیندازیم اما باز هم منابع نفتی ما و سایر منابع زیرزمینی درآمد اصلی کشور را شامل می‌شوند و همین اتفاق در حوزه مدیریت شهری هم می‌افتد.

هرچند یک بخشی از این اتفاق از منابع درآمدی کشور ناشی می‌شود اما در دنیا امروز مدیریت شهری خودکفا است و خودش منابع خود را تأمین می‌کند و درآمدهای پایداری دارد و از مجموع درآمدهای پایداری که مدیریت شهری باید داشته باشد یکی از آنها کمکها و حمایتهای دولتی است اما امروزه متاسفانه در کشور ما درآمد پایدار حوزه شهری کمتر از 25 درصد از درآمدهای آنها است.

در صورتی که در کشورها و شهرهای توسعه‌یافته بیش از 60 درصد از درآمدهای مدیریت شهری، درآمدهای پایدار است و امروز در کلانشهر تهران قرار داریم و به جای اینکه از درآمدهای پایدار شهری استفاده کنیم  اما در عمل انجام نمی‌شود هر چند در شعار حرف آن را می‌زنیم اما متأسفانه از این ظرفیت به خوبی استفاده نمی‌شود.

تخلفات و جرائمی که اتفاق می‌افتد ناشی از درآمدهای ناپایدار شهری است که البته این نگاه‌‌ها و نوع درآمدها باعث می‌شود که فساد هم صورت بگیرد و ما نتوانیم به سمت درآمدهای پایدار حرکت کنیم.

درآمدهای پایدار یعنی با ارائه خدمات مناسب از شهروندان عوارض‌ دریافت کنیم و با رضایت کامل آمادگی دارند که  این عوارض را پرداخت کنند و این از جهت جنبه داخلی درآمدهای پایدار شهری است  و دربُعد خارجی در آمدهای پایدار شهری نیز باید از سرمایه‌گذاری‌ها حمایت شود که عمده درآمدهای پایدار  را شامل می‌شوند و کمتر توجه می‌شوند و مشارکت مردم در این بخش نادیده گرفته می‌شود و مدیریت شهری و بویژه مدیریت شهری فعلی برخلاف حرفهایی که در مشارکت مردم می‌زند عمل می‌کنند.

گاها برخی‌ها مشارکت مردم را سیاسی جلوه می‌دهند و این سؤال مطرح می‌شود که چرا ما به جای استفاده از متخصصین شهری از افراد سیاسی استفاده می‌کنیم و نگاه تخصصی را بر نگاه سیاسی قالب می‌دانیم؛ در این دوره بارها شعار توجه به انسان و انسان‌محوری مطرح شده است اما اینها همه در شعار است و آیا در میدان عمل به این موارد توجه شده است یا خیر؟ و نگاه بنده این است که مدیریت شهری در تهران توجه درستی به این موضوعات نداشته و نتوانسته درآمدهای پایدار درستی ایجاد کند.

آقایان نقل می‌کنند که ما به سمتی رفته‌ایم که انسان را محور قرار داده‌ایم اما در عمل این امر، اتفاق نیفتاده است و اگر از قبل درآمدهای ناپایدار شهری وجود داشته است و کتمان هم نمی‌شود  که از قبل از این وجود داشته است و شما چه کرده‌اید و شما هم همین مسیر را ادامه داده‌اید!

آقایان در حوزه شهری ادعا می‌کنند که فساد کمتر شده اما آنچه که در دستگاه قضا وجود دارد، حکایت دیگری است و نشان می‌دهد جلوی فساد نه تنها گرفته نشده است بلکه بدتر هم شده است و لذا ما باید توجه کنیم که در افق پیش رو، نگاه به درآمدهای پایدار شهری باشد و اجازه بدهیم مردم مشارکت جدی را در شهر داشته باشند و مردم در گروه‌های مختلف وارد شوند و مسیر را باز کنیم تا سرمایه‌هایشان را به سمت شهر بیاورند.

امروز درآمدها و سرمایه‌های سرگردان مردم به هر سویی می‌رود بخشی به سمت بورس، بخشی به سمت ارزهای دیجیتال و مردم سردرگم هستند و مسیر شفاف و روشنی در جلوی آنها وجود ندارد و ترس از آن دارند که سرمایه خود را از دست بدهند و اگر برنامه خوبی از سوی مدیریت شهری تضمین شود می‌توانند این سرمایه‌ها را در مسیر خود حرکت دهند و درآمد خوبی برای مردم ایجاد کنند و هم درآمد پایدار برای حوزه شهری.

انتهای پیام/