به گزارش جهان صنعت نیوز:  بعد از آنکه بیش از دو میلیون سهامدار خرد به امید حفظ دارایی‌های نقدی به بازار سرمایه در سال ۹۸ وارد شدند و دولت از آزادسازی و قابلیت خرید و فروش سهام عدالت سخن‌های بسیار گفت، در اواسط تیرماه سال ۹۹ شاخص کل برخلاف تمام پیش‌بینی‌ها و ترسیم افق‌های روشن از سوی کارشناسان بازار سرمایه به یکباره فرو ریخت. مدت زمانی چند مسوولان سازمان بورس با وزیر اقتصاد و برخی دیگر از مسوولان اقتصادی دولت جلسه برگزار کردند تا بلکه گره جدید را بگشایند و بحران اقتصادی را با بهره‌جویی از روش‌های اقتصادی حل کنند، اما این همه در نهایت به همان جلسات و حرف‌های کلی و مصاحبه‌ با بخش‌های خبری صدا‌و‌سیما خلاصه شد. حتی در مصاحبه‌ تلویزیونی که با ریاست دفتر رییس دولت از بازگشت سرمایه‌ها به بازار پرسش شد، ایشان براساس گفته کارشناسان بیان داشت: شاخص کل پس از یک ریزش کوتاه‌مدت به روند رشد ادامه خواهد داد و مردم نگرانی خاصی بابت این ریزش‌ها نداشته باشند. اما سخنان رییس دفتر نیز در حد کلام درمانی باقی ماند.

رییس اعضای هیات رییسه و برخی از نمایندگان مجلس یازدهم از روز نخست ورود به نهاد قانون‌گذاری در نطق پیش از دستور، تذکرات، مصاحبه با رسانه‌ها و حتی هنگام سر زدن به حوزه نمایندگی از افول شاخص کل سخن‌های فراوان گفتند. اینکه دولتمردان اهل کار و رفع دردها و رنج‌های مردم نیستند و به گرفتاری‌های مالی مردم دقت نمی‌کنند. اینکه دولتی‌ها سیاست‌های نادرستی را انجام داده‌اند. اینکه در حق سرمایه و زندگی مردم خیانت‌های بسیاری را مرتکب شده‌اند و مجلس با تمام توان به مساله بازار سرمایه ورود کرده و در مقابل رانت‌خوری ایستادگی خواهد کرد و دارایی سهامداران را به آن خواهد داد؛ خلاصه اینکه گویی مجلس‌نشینان بورس را به عنوان آوردگاهی برای ستیز بیشتر با دولت می‌دیدند. اما نتیجه این همه سخن چه دستاوردی را داشته است؟ تا به امروز هیچ. جلسات بسیاری از سوی نمایندگان مجلس شورای اسلامی با مسوولان سازمان بورس، وزارت اقتصاد و کارشناسان بازار سرمایه انجام گرفته، اما این همه نه تنها به همراه نتیجه قابل لمس برای سهامداران خرد نبوده است، بلکه با آغاز تیرماه سال جاری، می‌توانیم سالگرد ریزش شاخص کل را یادآور شویم.

به نظر می‌رسد مساله صعود هیجانی و سقوط شاخص بازار سرمایه در سال ۱۳۹۹ و کشیده شدن آن به سال جاری ریشه در بی‌اعتمادی شهروندان به تصمیمات سیاسی و اقتصادی کارگزاران قدرت در حوزه اقتصاد سیاسی دارد. در این زمینه تحقیق قابل اتکایی که براساس تحقیقات میدانی صورت گرفته باشد در دسترس نیست، اما بازتاب مواضع شهروندان در اتاق‌های گفت‌وگو سایت‌های متعلق به کارگزاری‌ها، شبکه‌های اجتماعی و حتی کانال‌های اطلاع‌رسانی اقتصادی بازتابی از این بی‌اعتمادی را به نمایش می‌گذارد.

بازسازی بازار سرمایه به بازگشت اعتماد ارتباط مستقیم دارد و نه انجام دادن مصاحبه‌های دنباله‌دار و بدون نتیجه. چنانچه کارگزاران دولت و آنان که در پی گشودن گره بورس هستند با اطمینان بیشتر و ادبیاتی مستند با سهامداران سخن می‌گفتند، به مراتب بهتر از پمپاژ امیدهای واهی به شهروندان بود. سهامدارانی که گفته‌های بسیاری را شاهد بوده و هستند، ولی در عمل نظاره‌گر آب رفتن دارایی‌ها و بی‌ارزش شدن آن هستند.