به گزارش آران نیوز، حميد هريسچي در صفحه فيسبوک خود نوشت : « به نظر من ، نظامي، خاقاني و شهريار کار خوبي کرده اند که اشعار خود را به فارسي نوشته اند. آنها  از دور، اين روزگار ما را ديده اند. ديده اند که  چارچوب هاي محلي ما تنگ  و بدون چشم انداز است. من هم به بزرگراه هاي که آنها گشوده اند، وارد مي شوم.  ادبيات آذربايجان حتما بايد به فارسي باشد. نوشتن و خلق کردن صرفا به زبان ترکي، حيطه ما را کوچک مي سازد و ما را از سنت هاي تاريخي مان جدا مي کند. نظامي اين را از دور ديده است. »

حميد هريسچي افزوده است : « ابتدا رمان «چپ دست»خودم را در ايران چاپ خواهم کرد. سپس کتاب «حکايات»خود را. اگر کارها خوب پيش برود، در مطبوعات ادواري آذربایجان ایران، پي درپي مطلب منتشر خواهم کرد.  چشم اندازي را براي آينده ادبيات جمهوري آذربايجان نمي بينم. خوب است تجربه ام در کار تلويزيوني را هم در آنجا ادامه دهم. کارهاي نهايي کتاب «حکايات» در حال اتمام است. پنج مورد از اين حکايات را در ماه اخير نوشته ام. «چراغ جادوي علاء الدين»، «سلاح پروانه»، «رمزها در دست من است»، «پنجه خرس»... حکايتي هم که اکنون بر روي آن کار مي کنم، «شمايل» نام دارد. در ميان اين ها، حکاياتي که خيلي آنها را دوست دارم، کم نيستند. مثلا، حکايت «راهنما» درباره ديدارهايم با  امام مهدي (عج)است... اين حکايت خيلي حزن انگيز است. مي توانيد با حکايت «تبريز بدون مه» نيز در آنجا آشنا شويد. از اين موضوع تعجب نکنيد. اين حکايت درباره مزار من است.مزار من در قبرستان «شاهزاده ابراهيم» قم است. اين حکايت ها، بيوگرافي خودم است. معمولا خوانندگان ، حکايت «زرکالو کلارا» را  مي پسندند. در اين کتاب، اين داستانم نيز  وجود دارد.  آثار من براي جامعه ادبي -فرهنگي ايران جالب توجه است... آينده ام را بيشتر در آنجا مي بينم، نه در جمهوري آذربايجان.... خوانندگانم در آنجا کم نيستند.....»