چانگ سای کیون، نخست‌وزیر کره‌جنوبی، روز گذشته، یکشنبه برای انجام سفری دوروزه با استقبال محمد اسلامی، وزیر راه‌وشهرسازی وارد ایران شد. پیش‌تر، سعید خطیب‌زاده، سخنگوی وزارت امورخارجه کشورمان، درباره این سفر گفته بود: چانگ سای کیون در روزهای ۲۲ و ۲۳فروردین برای دیدار با مقامات جمهوری اسلامی ایران و گفت‌وگو درباره موضوعات دوجانبه ازجمله موضوع محدودیت‌های غیرقانونی ایجادشده برای دسترسی به منابع بانک مرکزی در این کشور به تهران سفر خواهد کرد. خطیب‌زاده در این اظهارنظر اعلام کرده بود که ترتیب ملاقات مقام کره‌ای با جهانگیری، معاون‌اول رییس‌جمهوری، قالیباف، رییس‌مجلس و علی لاریجانی، مشاور مقام معظم رهبری نهایی شده است. بااین‌حال، شنیده‌های خبرنگار «صبح‌نو» حکایت از آن دارد که تا لحظه نگارش این گزارش، ملاقات نخست‌وزیر کره با روحانی به‌دلیل دلخوری رییس‌جمهوری از بلوکه ماندن منابع مالی ایران در این کشور و عدم همکاری مقامات سئول با وجود وعده‌ و وعیدهای بسیار، نهایی و قطعی نشده است. بدون شک تعیین‌تکلیف نهایی پول‌های ایران در کره، یکی از اهداف ایران از پذیرش مقام کره‌ای است؛ هرچند به نظر می‌رسد که مقام کره‌ای از عزیمت به ایران، اهداف سیاسی-اقتصادی خاص خود را مدنظر دارد.
 
پول‌های بلوکه‌شده ایران چه شد؟
 پس از خروج دولت قبلی آمریکا از برجام و آغاز رسمی سیاست فشار حداکثری علیه ایران، ایالات‌متحده تمامی کشورها و شرکت‌هایی را که با کشورمان تبادل تجاری و اقتصادی داشتند به زیر تیغ تحریم‌های یکجانبه خود می‌کشاند. دراین‌میان، کره‌جنوبی برای درامان‌ماندن از تحریم‌های آمریکا، شرکت‌های خود را از ایران خارج و کلیه تبادلات تجاری خود با ایران را به صفر رساند. یکی از مسائلی که پس از آغاز تحریم‌های ثانویه آمریکا، میان ایران و کره‌جنوبی سروصدای زیادی به‌پا کرد، بلاتکلیف ماندن پول‌های بلوکه‌شده ایران به مبلغ بیش از هشت‌میلیارد دلار در کره بود که سئول در آزادسازی آن‌ها با ایران همکاری و مساعدت نمی‌کرد. پس از ورود بایدن به کاخ‌سفید، دموکرات‌ها در لفظ، دست کره‌ای‌ها را برای آزادکردن اموال ایران باز گذاشتند.
در هفته‌های پایانی سال99 و همزمان با انتشار خبر موافقت کلی آمریکا با آزادسازی دارایی‌های بلوکه‌شده ایران در کره‌جنوبی، رییس اتاق بازرگانی ایران و کره‌جنوبی اعلام کرد که یک‌میلیارد دلار از این دارایی‌ها در قالب خرید غذا و دارو به ایران خواهد رسید. در همین‌باره، حسین تنهایی، رییس اتاق بازرگانی روز هشتم اسفند سال گذشته و ساعاتی پس از گزارش رسانه‌های کره‌جنوبی مبنی بر موافقت اصولی آمریکا با بازپرداخت بدهی ایران، به «ایلنا» گفت: «قرار است تا یک‌میلیارد دلار از این دارایی‌ها به کانال مالی ایران و سوئیس واریز شود تا صرف خرید دارو و غذا شود. درمورد اقلام دارویی نیز وزارت بهداشت با بانک مرکزی هماهنگ شده است». باوجوداین اخبار، آمریکایی‌ها در عمل مجوز انتقال پول از کره به سوئیس را صادر نکردند و همین مساله، کره‌ را در همکاری با  ایران دست‌به‌عصا کرد؛ به‌گونه‌ای که بنابر اطلاع خبرنگار «صبح‌نو»، تاکنون و با وجود همه وعده‌های سیاسی مقامات سئول، تهران از مجموع هشت‌میلیارد دلار اموال خود فقط به نزدیک 20میلیون دلار آن دسترسی یافته که این مبلغ بسیار ناچیز هم صرف خرید تجهیزات پزشکی و دارو شده است.
 
ایجاد خط اعتباری فی‌مابین تهران-سئول، خواسته جمهوری اسلامی ایران
اکنون و همزمان با سفر مقام کره‌ای به ایران، یکی از اهداف مقامات ایرانی تعیین‌تکلیف پول‌ها در کره است. کره‌ای‌ها برای همکاری اقتصادی با ایران، به‌دنبال صدور چراغ سبز قطعی و عملی ازسوی دولت جدید آمریکا هستند و تا پیش از این، برای این همکاری قطعا خطر نخواهند کرد؛ بنابراین بسیار بعید است که کره‌ای‌ها بخواهند برای آزادسازی اموال ایران، از خود همکاری عملی نشان بدهند. اما آنچه تاکنون به‌عنوان مطالبه ایران در مذاکرات فی‌مابین به‌ویژه در جریان سفر معاون وزیر امورخارجه کره به ایران در دی‌ماه سال99 مطرح شده، همفکری درباره یک راه‌حل ایرانی-کره‌ای فارغ از خوشامد یا بدآمد آمریکا به‌ویژه در قالب ایجاد یک خط اعتباری است تا ایران در ازای اموال بلوکه‌شده خود، بتواند مایحتاج خود را از کره تامین کند. به نظر می‌رسد تدارک روش‌های عملی برای تحقق این پیشنهاد، یکی از اصلی‌ترین محورهای رایزنی مقامات ایران با نخست‌وزیر کره باشد.
 
فشار داخلی، دلیل سفر نخست‌وزیر کره‌جنوبی به ایران
نخست‌وزیر کره از سفر به ایران اهداف زیادی را در سر دارد که شاید همکاری با ایران برای تعیین‌تکلیف پول‌های بلوکه‌شده، بعیدترین آن‌ها باشد، چون همانطور که اظهار شد، میزان همکاری سئول با تهران به چراغ سبز عملی بایدن به سئول بستگی دارد. سفر آقای نخست‌وزیر به ایران که رهبر حزب حاکم در کره نیز به حساب می‌آید، تحت شدیدترین انتقادات ازسوی مخالفان حزب حاکم صورت گرفته است. اپوزیسیون حزب حاکم بر این باورند که سئول با تن دادن به قواعد تحریمی واشنگتن و به‌ویژه پس از توقیف نفتکش کره، در حال ازدست‌دادن ایران در منطقه غرب آسیاست و ادامه این روند به ضرر منافع اقتصادی و سیاسی کره تمام خواهد شد. درواقع نخست‌وزیر کره می‌خواهد با پروپاگاندا حول سفرش به ایران، به‌نوعی دهان منتقدان در داخل کره را ببندد و نشان بدهد که تهران در مدار اصلی سیاست خارجی سئول قرار دارد؛ ادعایی که البته با توجه به صفر شدن تراز معاملات تجاری میان دو کشور، دور از واقعیت می‌نماید.
 
کره‌جنوبی چشم‌انتظار وین 
 براساس این واقعیت، نخست‌وزیر کره از سفر به ایران دو هدف عمده دارد؛ اولا احیای بازار اقتصادی ازدست‌رفته کره در ایران که پس از آغاز فشار حداکثری آمریکا علیه ایران فروپاشید و ثانیا، بازسازی چهره مخدوش‌شده کره نزد ایرانیان به‌دلیل مقاومت در برابر آزادسازی پول‌های کشورمان. کره‌ای‌ها در پی این هستند تا بلافاصله پس از رویت نتایج روشن عملی از مذاکرات ایران و 1+4 در وین، کشورمان را بار دیگر به عرصه تاخت‌وتاز کالاهای مصرفی خود تبدیل کنند اما آنچه از سوی مسوولان ذی‌ربط ایرانی شنیده شده این است که جمهوری اسلامی ایران قصد دارد در دوره جدید همکاری‌ها با کره، فناوری و سرمایه‌گذاری آن‌ها را وارد ایران کند تا مبادا با تن دادن به خواسته‌های حداکثری سئول، تولید داخلی دچار افول و ضرر شود.