می‌گویند فاقد شیء نمی‌تواند معطی باشد؛ یعنی وقتی کسی دارای چیزی نیست، نمی‌تواند آن را به دیگران عطا کند. این امر، هم در امور ملموس و مادی و هم در امور معنوی وجود دارد. به‌عنوان‌مثال، معلم اگر خود متخلق نباشد، نمی‌تواند درس اخلاق به دیگران دهد. همچنین اگر کسی سالب امنیت است، نمی‌تواند ایمنی‌بخش قلمداد شود. بیماران پروانه‌ای  پر پر می‌زنند تا داروهایی که جانشان به آن بسته است را به دست آورند، اما آمریکا با ددمنشی و وحشی‌گری، مانع می‌شود و رنج مضاعفی سوای بیماری به آنان تحمیل می‌کند. مدت‌هاست بیماران دیابت ، ام پی اس، صرع، هموفیلی و انواع و اقسام بیماران خاص و بدحال، در آتش تحریم آمریکا می‌سوزند و در انتظار دارویی که می‌تواند آب بر آتش بیماری آنان باشد، عذاب می‌کشند، اما حالا به‌یک‌باره همان حیوان درنده که سیاهه جنایاتش برگ درختان و مرکب دریا می‌طلبد، اصرار دارد دلسوزانه واکسنی در اختیار افراد سالم جامعه ایران قرار دهد تا مبادا بیمار شوند! کدام عقل و قلب سلیم با این اقدام، آرامش می‌یابد و با عنایت به سوءسابقه طولانی و پرتکرار دشمن خود، به‌قصد و نیت او شک نمی‌کند؟

 آن‌کس که نگران این ژست مهربانی گرگ وحشی نمی‌شود یا غافل است یا خائن؛ که البته نتیجه غفلت و خیانت در این مورد، یکی خواهد شد. اینجاست که بزرگ‌تر، پدر، حکیم و رهبر جامعه وارد می‌شود، خود را هزینه می‌کند؛ اخم برخی فرزندان کم‌اطلاع خود را هم به جان می‌خرد، اما اجازه هلاکت به او نمی‌دهد. برخی افراد در این چند روز نشان دادند هر جا عزت باشد، آن‌ها را باید فرسنگ‌ها آن‌طرف‌تر یافت و شأن خود را نهایتا در حد موش آزمایشگاهی مجموعه‌های تحقیقاتی غربی می‌دانند که البته «بل هم اضل».

پیرامون فایزر، عوارض و تلفاتی که تاکنون داشته، فشارهایی که برای تأیید زودتر از موعد واردشده و گارد کشورهای مختلف نسبت به پذیرش این واکسن، مطالب مختلفی بیان‌شده است که نیازی به تکرار آن نیست، اما لازم به تذکر است که ماجرای فایزر یک نماد به شمار می‌رود؛ نماد غرب‌گرایی و چه‌بسا غرب گدایی و غریب‌پرستی تعدادی از افراد این جامعه که متأسفانه برخی از آنان سال‌ها در مناصب مهم دولتی هم قرار داشتند. ماجرای نفوذ، صرفا وابستگی به سرویس‌های جاسوسی و امثالهم نیست؛ تفکر وابسته از هر نوع نفوذی خطرناک‌تر و مؤثرتر است. تفکری که ایرانی را در حد تولید آبگوشت بزباش می‌پندارد؛ تفکری که دانش بومی کشورش را تخطئه می‌کند و تفاله ناکارآمد غربی را روی چشم می‌گذارد به‌مراتب از ویروس کرونا مهلک‌تر است.

و اما نکته آخر؛ رهبری بالای سر این مردم است که فقیه جامع‌الشرایط است؛ غیر از فقاهت، تقوا و ورع مثال‌زدنی دارد؛ قطعا نسبت به آزار و آسیب یک جاندار غیر انسان هم حساس است، چه رسد به‌سلامت عمومی و جان مردم کشورش؛ فلذا گاهی خوب است برخی نگاهی به سطح علم و ایمان خود و در مقابل، بزرگترِ این کشور بکنند و بعد اگر هنوز قانع به سکوت و تبعیت نشدند، اظهار فضل کنند.

 مسعود پیرهادی