واکنشهای توییتری در سالروز حادثهی هواپیمای اوکراینی را به انتخاب خبرنگار انصاف نیوز میخوانید:
حسامالدین آشنا: در سالگرد فاجعه هواپیما لطفا هر سه قوه و نیروهای مسلح در باره اقدامات جبرانی و پیشگیرانه خود به ملت و خانوادههای داغدار گزارش دهند. اگر دوباره محکوم نمیفرمایید؛ شفافیت و پاسخگویی مسئولان، اصلاح رویهها و مجازات متناسب قاصران و مقصران حداقل توقع از شماست.
عباس عبدی: یک سال گذشت. عمق اندوه خانوادههای داغدار قابل تصور هم نیست. عذاب ناشی از رفتارهای پس از لحظه سقوط و لاپوشانی ماجرا و نحوه برخورد با خانوادههای عزادار کمتر از اصل فاجعه نبود. چرا که حداقل این بخش ماجرا آگاهانه انجام میشد.
سارا معصومی: میگویند خطای انسانی بوده،در اینصورت چقدر سخت بود که امروز از نهادهایی که بیشترین مسئولیت را دراین پرونده داشته و دارند:
نیروی هوا و فضای سپاه
ستاد کل و سازمان قضایی نیروهای مسلح
هیاتی در جمع خانواده قربانیان حاضر و رسما عذرخواهی و با آنها همدردی میکرد؟
محسن بیاتزنجانی: غیر از علیرضا که خواهرش در آن پرواز بود و من در یکسالگذشته، شاهد ذرهذره آب شدن مادر و پدرش بودم، پدری هم هست که فرزند و نوهاش را همان شب از دست داده و شاید هفتهای یکبار مطلبی برای پدرم مینویسد و با این مضمون درد دل میکند که “ما همه چیزمان رفته و نمیدانیم چه کنیم…”
جلال برزگر: نه #کرونا دروغ بود برای تاثیر بر انتخابات مجلس و نه #هواپیمای_اوکراینی دچار نقص فنی شده بود. آیا همه آنها که چنین گفتند از مردم عذرخواهی کردند؟ بدون اعتراف به اشتباه و عذرخواهی تجربه افزایش پیدا نمی کند. دروغگویی یا حداقل عجول بودن بر پیشانی می نشیند.
حسین دهباشی: پس از سقوط #PS752 و همینکه مقامات بحث موشک را منکر شدند، من هم محکم و بیتردید نظرشان را تائید کرده و نوشتم. نه اینکه چون مورد اعتماد بودند، چون گمان کردم حتما میدانند که اگر در این ابعاد دروغ گفته باشند، پنهانکردنی نیست. ۳روز بعد، تنها خشمگین و خجالتزده نبودم، بُهتزده بودم.
امیررضا نظری: آدم در توییتر یه چیزایی میبینه که دوست داره سرش رو بکوبه تو دیوار؛دادستان نظامی میگه خطای انسانی و اشتباه اپراتور مشهود هست و حتی در تیرماه هرگونه خرابکاری و اختلال در سامانه رو رد کرد اما یه سری خود متخصص پندار پیدا شدن میگن ما خبر داریم سامانه هک شده بوده و مقصر آمریکا بوده!
حوّا: هواپیمای اوکراینی مصداق درد بیدرمونه. آدم نمیدونه با غماش چه کنه… / ما انتظار داشتیم سپاه علاوه بر اظهار تأسف یه کارای دیگه هم بکنه.
بیاد بگه مردم اینطوری شد، اونطوری شد، مستنداتش هم ارائه بده. قضیه رو برای ملت روشن کنه. ما تو اون غم معلق موندیم.
ما ز یاران چشم یاری داشتیم…
سیدمحمدرضا اصنافی: شلیک سهوی به هواپیمای مسافری با همه ابهامهای حل نشدهاش هم ممکن است هم باسابقه
آن چه فراموش نمیشود شلیک دروغ سیستماتیک و کتمان حقیقت به اعتماد یک ملت است
شلیک به هویت و ریشه میلیونها دلبسته به انقلاب
شلیک به آبروی نظامی به اعتبار خون هزاران شهید
شلیکی که از آن عذرخواهی هم نشد
یسرا: یه بخشی از روایت دردناک فاجعه هواپیمای اوکراینی خانوادههای قربانیها هستند
که یادشون رو زنده نگه داشته اند و مطالبه برای تحقق عدالت…
قربانیان کرمان خانواده ندارند؟ چرا هیچکس برای اونها به دنبال شفافیت و عدالت نیست…اونها هم عزیزی داشتند قطعا…قلبی که براشون بتپه
مجیدِشان: چطور در سالگرد هواپیمای ایرباس پرواز ۶۵۵ واکنش نشون نمیدین؟مگر فرقی داره براتون؟
آهان.اون رو آمریکا عمدا زده و هواپیمای اوکراینی رو ج ا زده.پس بگو.مشکل شما با سقوط هواپیما نیست با علت سقوطه
حمزه غالبی: از سقوط هواپیما بخاطر شلیک دشمن خشمگین می شیم اما قطعا عزاداری و غم و ناراحتی از شلیک نیروی خودی عمیق تر و سخت تر است.
سهام بورقانی: همدردی به چه کار میآید وقتی هنوز حاضر نیستید بگویید چرا و چطور؟
بهنظرتان گذشت یک سال آزگار کفایت نمیکند تا واضح و روشن به افکار عمومی پاسخ دهید و فرایند شفاف دادرسی و برکناری خاطیان را شروع کنید؟
حسین مهرزاد: پاراگراف آخر بیانیه ستاد مشترک نیروهای مسلح به تاریخ یکسال قبل در مورد حادثه اسقاط #هواپیمای_اوکراینی: ۵- همچنین ابلاغ گردید تا در اسرع وقت مسؤولان مربوطه در سپاه با حضور در رسانه ملی توضیحات مشروحی را به مردم شریف ارائه نمایند.
معصومه رشیدیان: در آستانهی سالگرد، جای سنگ قبر ششنفر از کشته شدگان #هواپیمای_اوکراینی در امامزاده صالح خالی است.
دفتر مدیریت میگوید «خانوادهها برای تعویض سنگها را برداشتهاند و تا فردا که سالگرد است نصب خواهد شد».
امیر مشهدی: این ثانیه شمار سقوط هواپیما هست که همه استوری کردن؟ سال دیگه نذارین که آخرش خیلی سوتی بود
با تشکر
سمیه عبداللهی: قطعا همه ما در روز سقوط داغدار شدیم!
اما سکوت بعد از سقوط(اسقاط)و اعترافی که اگر فشاری نبود شاید انجام نمیشد مارا دلخون کرد!
دلخون…
محمد کشوری: هیچ وقت فراموش نمیکنم که وقتی ساعت ۷ صبح، صفحه رو باز کردم و تیتر «بیانیه ستاد کل نیروهای مسلح در مورد #هواپیمای_اوکراینی ..» رو دیدم چطور بدنم یخ کرد و دستام سست شد.
حس کسی رو داشتم که از پشت بهش خنجر زده بودن؛ ترکیبی از خشم از مسببان و پنهانکنندگان فاجعه و غم از دست رفتگان.
هزاردستان: اون روزا هیچکس به اندازهی صدا و سیما نفت رو آتیش نمیریخت با اون گزارشهاش در مورد #هواپیمای_اوکراینی
حیران: دو برخورد از مسئولان ایرانی در مقابل حادثه هواپیمای اوکراینی یادمه؛ شرمندگی و معذرتخواهی ظریف و تلاشِ روحانی برای انکار نشدن ماجرا که البته درستش هم همین بود و منتی سر کسی نیست.
اما نوع برخورد بقیه؟
ریحانه حقیقی: غرامت سقوط اعتماد ۸۰ میلیون نفر چقدر است آقای قاضی؟!
ما همه یکسال قبل در یک هواپیمای ۱۷۶ نفره بودیم که سقوط کردیم آقای قاضی…
مازیار خسروی: «سیبیاس و نیوزویک مدعی هستند سامانه پدافندی ایران به اشتباه #پرواز۷۵۲ را سرنگون کرده. سطح بیاعتمادی به رسانههای رسمی در حدی است که به نظر نمیرسد تکذیب آنها برای افکار عمومی قانع کننده باشد. تنها راه، اجازه تشکیل کمیته تحقیق مستقل و حضور بدون مانع خبرنگاران غیرحکومتی است»؛ این را فردای سرنگونی #هواپيماى_اكراينى گفتم. گوش شنوایی نبود. در کوچه بنبست تکذیب، ۳روز تختهگاز رفتند تا ستون فقرات اعتمادملی به رسانه ایرانی، زیر آوار حقیقت خُرد شد. هرگز درست درس نمیخوانید و نمیگیرید وگرنه همان حکایت چوپان دروغگو کافی بود. حالا هی داد بزن آیگرگ! آیگرگ!
پویان فخرایی: شاید هیچ کدام از وقایعی که در ساقط کردن هواپیما رخ داد، مثل کاری که سر تشییع جنازهها زدند و تلاش کردند جنازهها رو برای پروپاگاندای خودشون مصادره کنند، آزار دهنده نبود.
حتی از جنازهها هم نمیخواستند بگذرند، تا تمام اون فاجعهای رو که مقصر بخش مهمی ازش بودند، بپوشونند.
انتهای پیام
∎
نظر شما