سلامت نیوز:کلسیم از فراوان‌ترین مواد معدنی در بدن است و همیشه در جریان خون وجود دارد. این ماده معدنی برای سلامت ماهیچه‌ها، سیستم عصبی، دستگاه گردش خون و اندام‌های مرتبط با گوارش اهمیت بالایی دارد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جام جم ،اما گاهی شرایطی ایجاد می‌شود که رسوبات کلسیم به‌طور ناخواسته در بافت‌های نرم تشکیل می‌شود که نشانگر برخی مشکلات می‌تواند باشد. پوست و به‌ویژه پوست صورت به‌نوعی آینه بدن محسوب می‌شود و بسیاری از بیماری‌ها را به‌واسطه مشاهده رنگ پوست و حالت‌های آن می‌توان تشخیص داد. درواقع رسوب کلسیم زیرپوست عارضه‌ای است که ممکن است روی قسمت‌های مختلف بدن ایجاد شود. یکی از انواع نادر رسوبات کلسیمی، روی صورت و قسمت فوقانی بدن بعد از بروز آکنه رخ می‌دهد.

این رسوبات کلسیمی معمولا با برجستگی‌های سفیدرنگی روی سطح پوست خود را نشان می‌دهد. این عارضه علامت دیگری هم ندارد یا ممکن است به دنبال فشرده شدن، ماده‌ای کرم مانند بارنگ روشن از آن خارج شود که اغلب ماده خروجی کلسیم است.

چگونه رسوبات کلسیمی را بشناسیم؟

رسوبات کلسیمی معمولا برآمدگی‌هایی سفیدرنگند که گاهی به رنگ زرد متمایل بوده و در زیرپوست ظاهر می‌شوند. اندازه آنها متفاوت است و معمولا به‌صورت خوشه‌ای در ناحیه‌ای از پوست ایجاد می‌شود.

این برآمدگی‌ها، اغلب به‌مرور زمان شکل می‌گیرد و برخی افراد کمی قبل از بروز این برآمدگی‌ها در آن نقاط احساس خارش و قرمزی می‌کنند اما بیشتر افراد علامتی نشان نمی‌دهند. این رسوبات کلسیمی ممکن است در هر نقطه‌ای از پوست ایجاد شود اما بیشتر روی سرانگشت‌ها، اطراف آرنج و زانوها و ساق پا به وجود می‌آیند. اما پدید آمدن آنها روی صورت هم دور از انتظار نیست.

البته این رسوبات کلسیمی معمولا جز در مواردی که روی صورت ایجاد می‌شوند و ممکن است ازنظر زیبایی برای فرد مشکل‌زا باشد، اغلب آزاردهنده نیستند. اما در صورت بروز آنها در نواحی دیگر پوست مانند اطراف مفاصل، ممکن است کمی دردناک باشند. درصورتی‌که این رسوبات کلسیمی زخم شده یا شکافته شوند، ماده‌ای نیمه جامد از آن تخلیه می‌شود.

درمان وابسته به علت زمینه‌ای

درمان رسوبات کلسیمی به تشخیص علت زمینه‌ای بستگی دارد. زمانی که این علت شناسایی شود، پزشک معالج می‌تواند بر اساس آن از داروهای لازم برای کاهش علائم استفاده کند که معمولا در درمان آن از داروهای کورتیکواستروئیدی مانند کورتیزون، مکمل‌های منیزیم و آنتی‌اسیدهای آلومینیوم استفاده می‌شود.

استفاده از داروها و مسدودکننده‌های کلسیم که از سوی پزشک تجویز می‌شود از مرسوم‌ترین درمان‌های دارویی برای رفع این رسوبات کلسیمی هستند. این مسدودکننده‌های کلسیم، میزان کلسیم جذب‌شده در سلول‌های پوستی را کاهش می‌دهند و از این طریق، مانع تشکیل این رسوبات روی پوست می‌شوند.داروهایی مانند وارفارین، برخی داروهای ضدالتهابی و پریدنیزون به‌عنوان یک داروی استروئیدی نیز در مواردی تجویز می‌شوند که به کوچک‌ترشدن رسوبات کلسیمی کمک می‌کنند.اما در مواردی که این برآمدگی‌ها عفونی و دردناک شده و حرکت را برای مبتلایان محدود کند، پزشک معالج جراحی و خارج کردن آنها را ممکن است توصیه کند.

در این اعمال جراحی، پزشک مواد داخل این برآمدگی‌ها را تخلیه می‌کند اما راه مؤثر دیگر در درمان این رسوبات، استفاده از لیزر درمانی است که در آن از نور یا دی‌اکسیدکربن برای حل شدن رسوبات کلسیمی استفاده می‌شود. درروش دیگری از درمان، پزشکان از وارد آوردن مستقیم جریان الکتریکی روی پوست برای از بین بردن رسوبات کلسیمی بهره می‌برند. البته در تمام این روش‌ها ممکن است بعد از مدتی رسوبات کلسیمی عود کند.

اما بهتر است برای درمان اساسی این مشکل، عامل زمینه‌ای را کاملا درمان کنید. با درمان مشکل زمینه‌ای به‌طور ناخودآگاه این رسوبات کلسیمی هم از بین می‌روند. در بعضی شرایط هم پزشک ممکن است بیمار را به متخصص دیگری مانند متخصص کلیه، روماتولوژیست یا متخصص خون ارجاع دهد تا موارد احتمالی دخیل در بروز این رسوبات کلسیمی را هم بررسی کنند.


رسوبات کلسیمی از کجا سروکله‌شان پیدا می‌شود؟

رسوبات روی صورت اغلب زمانی ایجاد می‌شود که میزان زیادی از فسفات کلسیم درون‌پوست رسوب کند. این مسأله یک دلیل مشخص ندارد اما موضوعات مختلفی ممکن است باعث شکل‌گیری رسوبات کلسیمی روی پوست صورت شود. بدن شما از فسفات کلسیم برای ساخت استخوان‌ها و دندان‌های سالم استفاده می‌کند. کلسیم نیز به انقباض و انبساط ماهیچه‌ها، انعقاد خون و عملکرد بهتر اعصاب کمک می‌کند.

کلسیم ماده معدنی بسیار مهمی است اما زمانی که حجم دو ماده کلسیم و فسفر در بدن تا حد غیرمعمولی بالا می‌رود، به خاطر بعضی دلایل، کلسیم در قالب رسوب ظاهر می‌شود.صدمات واردشده یا عفونت پوست از شایع‌ترین دلایل بروز رسوبات کلسیمی هستند. زمانی که پوست به شکلی دچار آسیب یا عفونت شود، سلول‌ها از بین می‌روند و پروتئین‌هایی را ترشح می‌کنند که به فسفات متصل شده و موجب افزایش کلسیم در پوست می‌شود.

رسوبات کلسیمی بعد از تروما، آکنه، عروق واریسی، سوختگی‌ها، عفونت‌ها و بیماری‌های بافت هم‌بند، جزو مواردی هستند که با برخی بیماری‌های خود ایمنی و بیماری‌های بافت هم‌بند مانند لوپوس، اسکلرودرمی (پینه پوست) و التهاب روماتیسمی مفاصل در ارتباطند.از سوی دیگر، گاهی این رسوبات به دنبال ابتلا به تیروئید پرکار، سرطانی داخلی، بیماری استخوانی تخریبی، مصرف بیش‌ازحد ویتامین D و نارسایی مزمن کلیوی رخ می‌دهند.

در بعضی مواقع، حتی تزریق کلسیم در فرآیندهای درمان پزشکی هم می‌تواند چنین برآمدگی‌هایی را تشکیل دهند.معمولاً هرگونه دارو و فرآیند پزشکی که باعث بالا رفتن میزان کلسیم و فسفر در بدن شود، ممکن است به ایجاد رسوبات کلسیمی در بدن بینجامد. اما گاهی هم پیش می‌آید که ظهور این رسوبات هیچ دلیل خاصی ندارد. زمانی که کلسیم و فسفر در بدن به‌اندازه کافی باشد و هیچ عامل زمینه‌ای هم برای این مشکل نباشد اما بازهم این رسوبات ظاهر شود به آنها رسوبات کلسیمی ناشناخته گفته می‌شود.