در سالهای اخیر و همچنین زمانی که هنوز ویروس کرونا تماشاگران را خانه نشین نکرده بود، فضای ورزشگاههای ایران ۱۸+ بود و شاید کمتر کسی بود که دوست داشت فرزند خود را به این فضای مسموم ببرد. فحاشیهای تاسف بار که گاهی سبب میشد در پخش زنده صدا قطع شود تا مخاطبان تلویزیونی آنها را نشوند یک مشکل بزرگ فرهنگی برای فوتبال ایران به حساب میآمد.
کمیته انضباطی و هر مسئولی که خود را موظف به برقراری اخلاق در ورزشگاهها میدانست از برنامه هایش برای سالم کردن این فضا صحبت میکرد و تمام دغدغه خود را رفع این بی اخلاقیها میدانست، اما نتیجه چه شد؟ تقریبا هیچ! نه تنها فضای ورزشگاهها سالم نشد بلکه این رفتارها به فضای مجازی نیز تسری یافت و حالا آن جا چنان آلوده شده است که ورزشگاه رفتن شده آرزوی خیلی ها!
حدود دو سه سالی میشود که کانالهای هواداری به خصوص در تلگرام نقش پررنگی در ایجاد حواشی برای تیمهای مختلف ایفا میکنند و در بسیاری از دیدارها صحبتهای مطرح شده قبل از بازی در چنین کانال هایی، حواشی بزرگی را رقم زده است. استفاده از الفاظ زشت و دادن القاب ناشایست نظیر لُنگ و کیسه به تیمهای رقیب که مایه تاسف فرهنگ فوتبالی ایران است؛ در این کانالها گسترش یافته و در کمال تعجب تمامی این کلمات به فرهنگ ورزشی ما رسوخ کرده است.
این کانالها که بیش از ۹۰ درصد آنها توسط ادمینهایی به غیر از مسئولان فرهنگی یا نمایندگانی از جانب باشگاهها اداره میشوند بدون در نظر گرفتن محدودیتهای خاصی اقدام به انتشار هرخبری با هر لفظی میکنند و نگران هیچ چیز نیستند و فقط به یک چیز فکر میکنند، افزایش اعضای خود.
فارغ از اینکه هر حاشیهای از این گروهها آغاز میشود ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که ادمین بعضی از کانالها به خصوص استقلال و پرسپولیس یک نفر است و این برای همه اثبات شده است! نکته اینجاست که مسئولان مربوطه هم تاکنون هیچ برخوردی با گردانندگان این کانالها نداشته اند؛ کانالهایی که مدیرانشان به واسطه دریافت تبلیغات درآمد بالایی دارند و همین مهمترین انگیزه برای راه اندازی این کانال هاست. مدیرانی که البته حدس زده میشود خیلیهای شان در ایران حضور ندارند.
تقریبا میتوان گفت تمام تیمهای لیگ برتری کانال هواداری دارند که بیش از نیمی از مطالبش غیراخلاقی است. اتهام به داوران، فدراسیون، مسئولان و کادرفنی رقبا، ایجاد حاشیه نادرست ضد تیم مقابل، محق جلوه دادن تیم خودی در تمام موارد از جمله عملکردهای این کانالهای به اصطلاح هواداری است. کانالهایی که غیراخلاقی عمل میکنند؛ پول به جیب میزنند و کسی هم کاری به کار آنها ندارند.
در این میان البته بعضیها تصور میکنند که در صورت واگذاری این کانالها به مسئولان فرهنگی و رسمی تیمها مشکل حل خواهد شد، اما باید گفت بسیاری از حواشی که این کانالها ایجاد میکنند کدهایی هستند که از دل باشگاهها به بیرون درز پیدا میکنند.
در روزهای اخیر نیز در صفحات اینستاگرامی مسئولان باشگاهها اعم از مدیررسانه ای، عضو هیات مدیره و ... مطالب عجیب و غریب بی اساس منتشر شده و به نظر میرسد این کانالها مسیر همین مسئولان را ادامه میدهند و رفتارهای آنها را تکرار میکنند.
وقتی مسئولان تیمها بعد از فحاشی خود هیچ چیزی را برگردن نمیگیرند و طوری رفتار میکنند که گویا هیچ اتفاقی رخ نداده و کمیته انضباطی هم سعی در برخورد حداقلی با آنها دارد چطور میتوان انتظار داشت چنین کانالهایی رفتار درست را به کار بگیرند؟ تا زمانی که مسئولان تیمها چه سرمربی چه مدیرعامل و چه بازیکن نداند رفتار حرفهای کدام است و هر اظهار نظری را در رسانهها یا صفحات مجازی خود بیان کنند نمیتوان انتظار رفتار درست از کانالهایی داشت که نه هوادار تیمی هستند و نه دلشان برای کسی میسوزد و فقط به فکر پُر کردن جیب خود هستند. این رویه ادامه خواهد داشت و ادامه خواهد داشت و با این شرایط هیچ امیدی هم به اصلاح آن نیست.
نظر شما