مرور حقايقي که امروز در يمن مي گذرد تلخ است.تيغ آغشته به نفت آل سعود
يک به يک مسلمانان يمني را از دم مي گذراند تا بزم مستانه مشترک سران کاخ سفيد و گوساله پرستان سامري در سرزمينهاي اشغالي با نوشيدن جرعه هاي عطش شکن شراب و خون تکميل شود.به راستي ملک سلمان و سعود الفيصل و ديگر بازماندگان عبدالعزيز به کدام سمت و سو مي روند؟

آيا آنها مي توانند پاسخگوي کشته و زخمي شدن هزاران يمني از جمله صدها کودک بي‌گناه باشند؟ آيا حمايت از متوحشين داعش و النصره در سوريه و عراق و لبنان و فرمان دادن سعوديها به آل خليفه جهت تشديد شکنجه گري انقلابيون منامه
تاکنون چه سود و فايده اي براي آل سعود داشته است ؟ آيا تبادل اطلاعات سرويسهاي امنيتي عربستان و موساد در جريان نبرد 51 روزه غزه با هدف نابودي حماس، نتيجه اي به جز شکست مشترک رياض و تل آويو در اين آوردگاه خونين داشت ؟ آيا پس از چراغ سبز زيپي ليوني به ترکي الفيصل ( رئيس سابق دستگاه امنيتي عربستان ) در سال 2013 ميلادي و در اجلاس داووس توانست منجر به نجات آل سعود از بحرانهاي مزمن داخلي و
منطقه اي گردد؟آيا بهتر نيست مقامات آل سعود لحظاتي انگشتان خود را از روي سلاح هايي که آن را به سوي همه مسلمانان منطقه نشانه گرفته اند برداشته و به اين سئوالات و پاسخ آن فکر کنند.....

آنچه امروز در يمن مي گذرد يک تراژدي تمام عيار است.عربستان به عنوان کشوري که طي نيم قرن گذشته حتي يک گلوله مشقي به سمت اشغالگر اصلي منطقه يعني رژيم صهيونيستي شليک نکرده است، هزاران موشک و ميليونها عدد سلاح را در منطقه جا به جا نموده و به نسل کشي پيروان آخرين و
کامل‌ترين دين الهي روي آورده است.عربستان سعودي هم اکنون در تقابل مستقيم با انقلاب ملت يمن و خواسته هاي مشروع آنها مبني بر رهايي از چنگال ديکتاتوري به نام منصور هادي قرار گرفته است. آيا سزاي اين آزاديخواهي، گلوله و کشتار است ؟به نظر مي رسد محاسبات غلط و فاجعه‌بار راهبردي و تاکتيکي مقامات آل سعود تاريخ انقضايي ندارد !

در دهه 1960 ميلادي، يکبار آل سعود و صهيونيستها بر عليه سوسياليستها و ملي گرايان يمني با يکديگر متحد شدند تا از فروپاشي نظام پادشاهي در يمن جلوگيري کنند. صهيونيستها در جريان جنگ داخلي 1962- 1965 با عربستان سعودي و اردن براي حفظ خاندان پادشاهي يمن در مقابل ملي‌گرايان يمني اقدام کرده بودند. ملي‌گراياني که طرفداران جمال عبدالناصر بوده و تمايلاتي سوسياليستي داشتند. در آن زمان، آل سعود به بهانه کافر بودن سوسياليستهاي طرفدار ناصر، به همراه صهيونيستها و اردن عليه آنها اقدام نظامي گسترده اي صورت داد و آنها را به خاک و خون کشيد. با اين حال اصلي ترين خواسته آل سعود، حفظ قدرت مانور خود در يمن بود."کلايز جونز" مورخ انگليسي در کتاب «انگليس و جنگ داخلي يمن 1962- 1965» صراحتا از هم پيماني تل آويو و رياض در کارزار يمن پرده برداشته است. بعدها اسناد محرمانه منتشر شده در دوران رياست جمهوري جان اف کندي در ايالات متحده نيز اين مسئله را مورد تاييد قرار داد. با همه اين اوصاف، در نهايت نظام پادشاهي مورد حمايت عربستان و اسرائيل در يمن فروپاشيد و نظام جمهوري پيروز شد.

اين روزها، بار ديگر هم پيماني دهه 1960 ميان عربستان و رژيم صهيونيستي در مقياسي وسيع تر تکرار شده است. مشارکت رژيم اشغالگر قدس در حملات هوايي عليه انقلابيون يمني و حوثي ها نشان دهنده چنين حقيقتي است. اين بار نيز مقامات آل سعود در کمال وقاحت، انقلابيون مسلمان يمني را کافر مي نامند و از ترس کاهش قدرت مانور خود در صنعا و عدن ، به پاي نتانياهو و آويگدور ليبرمن افتاده اند. آيا دنائت و فضاحتي بيش از اين براي کليدداران خانه کعبه قابل تصور مي باشد ؟.....

عربستان سعودي قبل از وقوع انقلاب يمن، بارها در صحنه تقابل با حوثي ها دست خالي بازگشته است، با اين حال گويا سران آل سعود هيچ گاه از کشتار مسلمانان ( به مانند گپ زني با صهيونيستها) خسته و درمانده نمي شوند!

عبدالباري عطوان سردبير نشريه راي اليوم در هشداري صريح به آل سعود در خصوص وقايع اخير يمن مي گويد :

"عربستان و هم پيمانانش به سمت يک درگيري زميني کشيده مي‌شوند و حوثي‌ها در جنگ پارتيزاني بسيار خبره هستند، آن‌ها تاکنون 6 جنگ با دولت مرکزي يمن (که متحد عربستان بوده) داشته‌اند که در هيچ کدام شکست نخورده‌اند. دخالت زميني پس از شکست حملات هوايي در تحقق اهداف مورد نظر، اجتناب‌ناپذير مي‌شود، اما دخالت زميني براي عربستان يه مثابه خودکشي است و هيچ کس نمي‌داند تبعات بعدي آن چه خواهد بود ."

شکست رياض در حملات هوايي و زميني عيله ملت انقلابي يمن، موضوعي آشکار است. اکثريت قريب به اتفاق تحليلگران مسائل منطقه و حتي تحليلگران نزديک به رژيم آل سعود اعتراف کرده اند که افتادن شهر عدن به دست نيروهاي انصارالله و ارتش يمن، يک شکست بزرگ براي عربستان محسوب مي‌شود، چرا که اين کشور از روز اول شروع حملات هوايي، تمام سعي خود را کرده است تا مانع از سقوط «عدن» شود.

در چنين شرايطي عربستان همچنان در دور باطلي قرار گرفته است که فرجام آن کشتار بيشتر مسلمين و شکست سخت رياض خواهد بود. آيا زمان آن نرسيده است که چشمان بسته بانيان برادرکشي در جهان اسلام بر روي حقايق جاري در منطقه باز شود ؟! آيا رقص شمشير سران آل سعود در ميان تشويقهاي مکرر سران آمريکايي، صهيونيستي و اروپايي همچنان بايد ادامه داشته باشد؟ آيا سعود الفيصل که چند قدمي بيشتر با پيوستن به ملک عبدالله فاصله ندارد، همچنان تا آخرين لحظات عمر خود مي خواهد پيام آور ترور و وحشت در جهان اسلام و
عرب كشي به نمايندگي از رژيم صهيونيستي در خاورميانه باشد ؟ آيا زمان آن نرسيده است تا سران سعودي از سرنوشت صدام ،
بن لادن، قذافي، پينوشه، اسلوبودان ميلوسوويچ وديگر ديکتاتورها و
مهره هاي بي اراده غرب که در نهايت توسط خود دولتهاي دموکرات و جمهوريخواه آمريکا و با چاقوي منقش به نشانه ستاره داوود ذبح شدند عبرت بگيرند؟

امروز مسلمانان با چشماني آکنده از اشک و خون نظاره گر تحولاتي هستند که حتي شنيدن آن روح و جسمشان را آزرده مي سازد. در چنين شرايطي اصلي ترين هدف و راهبرد کليه کشورهاي مسلمان و کليه پيروان دين مبين اسلام فارغ از شيعيان، برادران اهل تسنن و ...بايد "جلوگيري از برادر کشي " و بازگرداندن کشورهاي اسلامي به آرامش و امنيت رواني باشد. اقدام اخير مجلس شوراي اسلامي کشورمان جهت همگرايي مجالس کشورهاي مسلمان با هدف جلوگيري از بحران بيشتر در کشور يمن و مهار اين کشتار گسترده اقدامي مهم و کاربردي محسوب مي شود. همچنين علماي جهان اسلام نيز هر يک بايد نقش خاص خود رادر راستاي ايجاد همگرايي ميان مسلمانان و در نتيجه جلوگيري از بحران و کشتار در منطقه فراهم آورند. اميد جمهوري اسلامي ايران اين است که در چنين فضايي کشورهاي منطقه و به صورت خاص عربستان سعودي و ديگر کشورهايي که پروسه کشتار مسلمانان بي دفاع يمن را مديريت و اجرا
مي کنند، نسبت به کرده هاي خود پشيمان شده و مسير مملو از خطا و شکست گذشته خويش را با هدفي مقدس به نام " ايجاد امنيت دائمي در جهان اسلام " جايگزين سازند.