• سر مهناز افشار کلاه رفت!+عکس

• ضریح امام رضا (ع) بعد از بازسازی و نورپردازی جدید

• مشمولان یارانه ۱۲۰ هزار تومانی را بشناسید

• آخرین مهلت ثبت نام وام ودیعه مسکن اعلام شد + رقم اقساط

• مهراوه شریفی‌نیا و بازیگران دل در پشت صحنه + عکس

• ارزش روز سهام عدالت چهارشنبه 30 مهر + جدول

آن روزهایی که قرار بود آنها بر مسند وکلای شهر تهران بنشینند، قول داده بودند سازمان‌ها و ادارات شهرداری را کوچک کنند و با چابک‌سازی جلوی حیف‌و‌میل بودجه شهرداری را بگیرند؛ شهرداری‌ای که نیروی مازاد نفسش را بریده بودند و اصلاح ساختار شاید می‌توانست نشان دهد این شورا تنها وظیفه‌اش تغییر نام خیابان‌ها نیست؛ اما با وجود تمامی بحث و جدل‌ها و فریادهایی که در صحن کشیده شد، کلیات طرح اصلاح ساختار شهرداری تهران رأی نیاورد تا در سال آخری که اصلاح‌طلبان بهشت‌‌نشین هستند، مجبور نشوند لایحه‌ای را اجرا کنند که دشمنی به بار می‌آورد و اجرای آن می‌تواند بدنه شهرداری را با آنها سر لج بیندازد. دلیل رأی‌نیاوردن این طرح در میان شورایی‌ها را شاید بتوان در یک جمله روز گذشته حجت نظری در صحن شورا خلاصه کرد:‌ فکر نکنم با آغاز ثبت‌نام‌های شورای بعد، حتی آبدراچی به حرف ما گوش بدهد!

آنها یا نخواستند یا نتوانستند با بدنه‌ای در‌بیفتند که هرگز حاضر نشد آنها را به‌عنوان خودی بپذیرد و از طرف دیگر در 9 ماه پایانی شورای پنجم فرصتی برای دست‌به‌یقه‌شدن با آنهایی نیست که سال‌هاست در سازمان‌هایی جا خوش کرده‌اند که حیاط‌خلوت شهرداری است و نیروهایی میهمان آنجا می‌شوند برای اینکه حقوق بگیرند.

از سال 96 شورایی‌ها خودشان را برای اصلاح ساختار شهرداری مصمم نشان دادند. می‌گفتند سیستم فشل است و شهرداری پول ندارد به کسانی حقوق بدهد که در سازمان‌هایی که بودنشان هیچ اهمیتی ندارد، چپانده شده‌اند. از مدت‌ها پیش صحبت از لایحه‌ای بود که هدفش، بازنگری و اصلاح ساختار سازمانی شهرداری بود. قرار بود به‌منظور کاهش حوزه‌های معاونت شهرداری و سازمان‌ها و شرکت‌ها، معاونت برنامه‌ریزی، توسعه شهری و امور شورا و توسعه منابع انسانی با هم ادغام شده و معاونتی با عنوان معاونت توسعه مدیریت و برنامه‌ریزی ایجاد ‌شود. از مدت‌ها پیش در هم‌اندیشی شورایی‌ها و جلسات پشت درهای بسته، صحبت از آن بود که شورا برای این کار نیاز به کفش‌های آهنین دارد. شورایی‌ها می‌گفتند این سازمان‌هایی که باید در هم ادغام شوند، حیاط‌‌خلوت‌ها هستند، می‌شود با کوچک‌کردن شهرداری کاری ماندگار کرد و نام اصلاح‌طلبان را ماندگار کرد. اما از 24 ساعت پیش از آنکه لایحه به صحن برسد، همه چیز 180 درجه تغییر کرد. زنگ‌زدن‌ها و جلسات پشت سر هم آغاز شد؛ برای اینکه مدیران جوان شهرداری، مدیران شهری را توجیه کنند که در سال آخری که سر کار هستند این کار فقط و فقط باعث ریزش نیروهای اصلاح‌طلب و دلسردی و دشمنی بدنه شهرداری با آنها می‌شود. حرفشان این بود که حالا، در شرایطی که کسی دیگر حرف اصلاح‌طلبان را نمی‌خواند، این کار باعث می‌شود آنهایی که هنوز امیدی دارند، در لاک خودشان بخزند و با دلخوری ماه‌های پایانی مدیریت شهری اصلاح‌طلبان را نظاره‌گر باشند. تلفن‌ها، تهدید‌ها و خواهش‌ها جواب داد و لایحه هشت به 11 رأی نیاورد و از دستور خارج شد. هرچند هفت صبح شهرداری خواستار استرداد لایحه شده بود، اما شورایی‌ها به بهانه اینکه رفتار حناچی توهین‌آمیز است و یک ساعت پیش از جلسه نمی‌شود لایحه را استرداد کرد، آن را بررسی کردند. فریادهای رسولی و میرلوحی فایده نداشت و لایحه رأی نیاورد.

شهرداری  در  بدترین  حالت  حیات  سازمانی  است

محسن هاشمی در ابتدای جلسه روز گذشته شورای شهر تهران گفت: «20 دقیقه قبل نامه حناچی مبنی بر استرداد برای من آورده شد و در ماده 10 آیین‌نامه شورا آمده است بعد از وصول طرح تا لایحه، چنانچه شهردار یا اعضا تقاضای کتبی استرداد بدهند، به تشخیص هیئت‌رئیسه قابل استرداد است. ما که نمی‌توانیم هیئت‌رئیسه را تشکیل دهیم، مگر اینکه الان جلسه شورا را تعطیل کنیم که امکان‌پذیر نیست و این کار بی‌احترامی است».

پس از صحبت‌های هاشمی، سیدحسن رسولی، توضیحاتی را درباره این لایحه اعلام کرد و گفت: «۲۶ درصد سطوح سازمانی شهرداری زائد است و ما ثابت کرده‌ایم که منافع جمعی را ترجیح می‌دهیم». نایب‌رئیس کمیسیون برنامه‌و‌بودجه در ادامه تأکید کرد: اصلاح ساختار از سطوح بالای مدیریتی صورت گرفته است تا کمترین ریزش نیروی انسانی انجام شود.  رسولی درباره اهم ایرادهای مطرح‌شده از سوی برخی اعضای شورای شهر گفت: «‌برخی گفته‎‌اند زمان تصویب مناسب نیست. اعضای شورا با رأی مستقل مردم انتخاب می‌شوند. در سال‌های اول و ابتدای شروع کار، آشنایی و اشراف کافی به روابط سازمانی ندارند. این ناآشنایی مانع برخورد کارشناسانه با موضوع مهم معماری مجدد می‌شود. در سال آخر شورا تصویر گویایی از معایب ساختاری دارد و با نگاه تخصصی به موضوع ورود می‌کند. برخی بر این باورند آثار این اقدام بزرگ در زمان باقی‌مانده دوره پنجم هویدا نمی‌شود. منافع شهر و شهروندان مد‌نظر است و من هم این مسئله را تأیید می‌کنم. اکنون که شورای شهر تهران با رأی بی‌سابقه مردم به ما سپره شده است، از انجام اصلاحات ساختاری کوتاه نیایید تا سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان دچار مشکل نشود. آقای شهردار و همکارانش هفت صبح یک‌دفعه از خواب بیدار شده‌اند و نامه را استرداد داده‌اند. شورا که بازیچه آقایان نیست! این اصلا لایحه نیست؛ عمل به تکلیف قانونی برنامه توسعه است. مگر شهردار حق دارد درباره تکلیف قانونی بگوید یک‌ساعته میلم به این کشیده که پس بگیرد؟ آقای شهردار در زمان رأی اعتماد به ما قول داد که با اصلاح ساختار موافق است».

حالا  وقتش  نیست

ترجیع‌بند سخنان مخالفان این بود که حالا وقت این اصلاح ساختار نیست. «علی اعطا»، سخنگوی شورای شهر تهران، به‌عنوان مخالف این لایحه می‌گوید: «‌در زمانی که لایحه اصلاح ساختار تصویب شد، از ۱۹ نفر حاضر با رأی ۱۰ به ۹ به تصویب رسید و من به‌عنوان موافق به اصلاح ساختار رأی دادم، اما موضوع این است که اصلاح ساختار در آن مقطع زمانی بود و اکنون شرایط تغییر کرده است. پیش آمده است که در صحن شورای شهر موضوعی در این حد موجب اختلاف و شکاف شود؛ خود شهرداری که بناست این لایحه را اجرا کند، مشخص نیست اکنون که از خواب بیدار شده یا شبانه تصمیم گرفته، در هر حال، ابراز آمادگی برای اجرای لایحه را ندارد». 

محمود میرلوحی، عضو دیگر شورای تهران، در موافقت با لایحه گفت: مخالفان کمبود زمان و عدم انگیزه شهرداری را علل مخالفت خود با اصلاح ساختار اعلام می‌کنند، اما دقت کنید که ما در این مدت با ارائه «طرح‌های الزام» شهرداری را هل می‌دهیم. محسن هاشمی در جمع‌بندی لایحه اصلاح ساختار شهرداری تهران اعلام کرد: شهرداری تهران مانند یک درخت صدساله است که وظایف آن بزرگ شده و شاخ و برگ زیادی دارد و هیچ‌وقت در راستای هرس آن کاری انجام نشده است. حالا شهرداری ۶۱ هزار نیرو و ۵۰ هزار نیروی برون‌سپاری دارد. از نظر سیستماتیک، شهرداری تهران با این حجم پرسنل و بدهی و هزینه، مردم را راضی نمی‌کند و به هرس نیاز دارد، اما وقتی هرس ناقص انجام شود، مشکل را حل نمی‌کند؛ پس باید با تخصص و جدیت، این کار در فصل دقیق خود انجام شود. دلم می‌خواهد این هرس رخ دهد، اما احساسم این است که هنوز شرایط فراهم نشده و مسئله اصلی این است که هرس از بالا نیست، بلکه در لایه میانی است و همین‌ها نمی‌گذراند کار شود.

در نهایت کلیات این لایحه با هشت رأی موافق و 11 رأی مخالف رد شد. آنچه به نظر می‌رسد، این است که شورایی‌ها تلاششان را کردند که حرف کمتری را تحمل کنند. یا جسارتش را داشتند یا نیرویی از بالا جلویشان را گرفت، اما آنها خواستند نشان دهند تلاششان را برای به‌کرسی‌نشاندن قولشان انجام دادند و لایحه را به صحن آوردند، اما نشد که بشود. به هر حال شاید بودجه حیاط‌خلوت‌ها و بودن جایی برای نیروهای مازادی که کسی اجازه و جرئت جابه‌جایی آنها را ندارد و همچنین رخوتی که در شوراست و نمی‌شود انکارش کردو نبودن جسارت باعث شد پرونده اصلاح ساختار در شورای شهر پنجم برای همیشه بسته شود.