چرا چنین شد؟

به گزارش بولتن نیوز، از روزی که دونالد #ترامپ بر روی کرسی ریاست جمهوری امریکا در اتاق بیضی کاخ سفید نشست، روندی آغاز شد که به رای گیری فاجعه بارجمعه شب بر سر ایران نائل آمد. برای کشوری که با صدای بلند " اول امریکا " را فریاد می زند و بر خلاف تمام قواعد و ضوابط حاکم بر نظام بین الملل، راه خود را با قلدری و زور پیش می برد، "تنها ماندن" اتفاقی اجتناب ناپذیر خواهد بود.

امریکای ترامپ طی قریب به چهار سال هر آنچه که در توان داشت علیه ساختارهای نظام بین الملل به کار گرفت ؛ از خروج از پیمان های بین المللی تا نادیده گرفتن مصالح جهانی و از به کارگیری زبان توهین و تحقیر در قبال دیگران تا روئین تن و بی نیاز قلمداد کردن خود.

البته جریان حاکم بر ایالات متحده بر این باور است که امریکا به تنهایی می تواند کارهای خود را پیش ببرد و نیازی به شریک یا متحد جز کشورهای ذره بینی همچون دومینیکن ندارد. با این حال، حتی اگر این روزها، امریکایی ها قادر هستند برخی از اهداف خود را با زور و ارعاب دیگران پیش ببرند، در آینده نزدیک با تغییر در موازنه قدرت در سطح بین المللی، شکست های سنگین تری متوجه آنان خواهد شد.

امریکایی هایی که روزگاری با سرانگشت اشاره ، دهها کشور ریز و درشت را برای تامین منافع خود به خط می کردند، اکنون این اندازه تنها شده اند؛ تنها شده اند و اگر تغییر رویکرد ندهند ، تنها تر هم می شوند.