اعتمادآنلاین| سیدعماد حسینی- لبنان هرچند همچنان با وضعیتی پیچیده دست و پنجه نرم می کند اما هفته گذشته اوضاع در لبنان به طور شگفت‌آوری رو به بهبود گذاشت تا همه حتی معترضان به سیاست‌های کابینه لبنان نیز نسبت به بهتر شدن شرایط کشورشان ابراز امیدواری کنند.
لیره واحد پول لبنان که در مقابل دلار آمریکا در حال سقوط آزاد بود ناگهان از کما خارج شد و کمی سروسامان گرفت.
در همین راستا، در دوران قرنطینه و بحران کرونایی، یک هیات بلندپایه اقتصادی از عراق عازم بیروت شد.
این هیات متشکل از وزرای نفت، بازرگانی و کشاورزی عراق بودند که به دستور مصطفی الکاظمی برای ملاقات با مسئولان لبنانی و انجام گفت‌وگوهای اقتصادی عازم لبنان شدند.
از سوی دیگر رسانه‌های لبنان هم خبر دادند، حسان دیاب نخست‌وزیر لبنان جلسه کابینه را در حضور سفیر چین در کشورش برگزار کرد.
این همه رخداد اقتصادی همزمان و ظرف چند روز برای کشوری که ماه‌هاست در باتلاق مشکلات اقتصادی دست‌وپا می‌زند و تمامی کشورهای جهان حتی در موقعیتی بهتر از این هم نسبت به آن بی‌تفاوت بودند، چه دلیلی می‌تواند داشته باشد؟
به بیانی روشن‌تر، چه تحولی باعث شده این موج از تحولات مثبت اقتصادی برانگیخته شود؟
با رصد اتفاقات و اخبار لبنان می‌توان به این نتیجه رسید که جرقه انفجار توجه عربی و جهانی به سمت بیروت مدت بسیار کوتاهی بعد از انتشار خبر اعلام آمادگی ایران برای تامین مایحتاج لبنان، آن هم با واحد پول آن کشور یعنی لیره، زده شده است.
انتشار این خبر ابتدا در میان مخالفان حسان دیاب و البته به طور اعم مخالفان حزب‌الله جنجال بسیار بزرگی به پا کرد؛ روز سوم جولای بود که شبکه العربیه و پایگاه اطلاع‌رسانی‌اش «العربیه نت» تحلیل و گزارش‌هایی در مورد دلایل پیشنهاد جمهوری اسلامی ایران برای فروش سوخت به لبنان ارائه کرد.
این در حالی است که برخی از رسانه‌ها نیز از تلاش ایران برای تکرار سناریوی ونزوئلا این بار در لبنان سخن گفته‌اند.
به زعم کارشناسان، پیشنهاد غافلگیرکننده ایران برای فروش نفت و فراورده‌های نفتی به لبنان با لیره برنامه‌های فشار حداکثری بر لبنان را تا حدود زیادی خنثی کرد.
به هر روی، اینکه جمهوری اسلامی ایران به دنبال تکرار الگوی ونزوئلا تحریم‌های آمریکایی را مستقیماً شکسته یا به عاملی برای شکسته شدن حلقه تحریم‌ها علیه لبنان تبدیل شده تفاوتی در نتیجه‌بخش بودن نقش‌آفرینی برنامه‌های سیاسی-اقتصادی دولت در بعد فرامرزی ندارد.
اما ابهام برجامانده چرایی بازی برخی از طرف‌های منطقه‌ای در زمین طراحان برنامه‌های بحران‌زای اقتصادی لبنان است؛ کشورهایی که اگر نگوییم جزو متحدان ایران محسوب می‌شوند، دست‌کم تاکنون نسبت به ایران رفتار خصمانه‌ای نداشته‌اند، اما همان‌ها اکنون به پیاده‌نظام طرح‌هایی تبدیل شده‌اند که به نوعی می‌توان آن را رقابت نه‌چندان عادلانه توصیف کرد.
نظر شما