علی رضا ایمانخانی. دانش آموخته علوم سیاسی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «جناب ظریف شما چرا؟» نوشت:
بعد از خروج یک طرفه ترامپ بد عهد از برجام و بازگشت تحریم‌ها، مجموعه دیپلماسی ایران، اطمینان به حمایت کشورهای نظیر چین و روسیه در وهله اول و کمک اروپا و اعضای تروییکا اروپایی عضور برجام در مرتبه بعدی را داشت.
رفتارهای زشت ترامپ در خروج از معاهدات بین المللی و کنش‌های خارج از عرف ترامپ این بارقه را دردستگاه دیپلماسی ایران به وجود آورده بود که عقلای جهان در مقابل این بد عهدی آمریکا واکنش مناسب نشان خواهند داد و حاصل این اطمینان، مذاکراتی با اروپایی‌ها بود که در نهایت به اینستکس منجر شد ولی بعد از چند ماه از این موفقیت ظاهری، دریغ از یک تراکنش و معامله تجاری و اقتصادی حالا چرا؟
واقعیت ماجرا چیست؟ آیا اروپایی‌ها در واقع با ترامپ در یک جبهه قرار دارند و یا توان مقابله با این انسان به ظاهر کم عقل را ندارند؟ و یا ایران ارزش سر شاخ شدن با غول آمریکا را ندارد؟ نقش چین و روسیه به عنوان دو عضو دیگر برجام و کشورهای دارنده حق وتو در این برهه زمانی چیست؟ مگر آنان متحد ایران و دشمن آمریکا نیستند؟ پس ریشه مشکل کجاست؟
به عقیده نگارنده مشگل اصلی در فهم دو گزاره مهم است.
اول. عدم شناخت دقیق از قدرت آمریکا
دوم. اعتماد و اطمینان بیش از حد به توان خود
دستگاه دیپلماسی ما غافل از این است که دنیای امروز، دنیای اقتصاد است نه دنیای اخلاق. حرکت ترامپ در خروج از برحام یک حرکت غیر اخلاقی است ولی، وقتی شروع به تحریم و استفاده از قدرت اقتصادی می‌کند، اروپا و چینی که هزاران میلیارد دلار با این غول اقتصادی معاملات دارند راضی نمی‌شوند که شرکت‌های خود را که کنترلی نیز بر آنها به جهت غیر دولتی نبودن ندارند وادار به همکاری با ایران کنند. روس‌ها نیز که اصولاً اقتصادی ندارند که نیازهای ما را بر طرف کنند. پس اخلاقیات و تعهدات کاملاً ذیل اقتصاد و مبادلات قرار می‌گیرد. در واقع این کشورها منافع و رفاه مردم خودشان را با تعهدی که به ایران دادند معامله نمی‌کنند.
در گزاره دوم نیز باید قبول کنیم در عرصه جهانی، تنها شاخصه اقتصادی ما انرژی و موقعیت جغرافیایی خلیج فارس است که به لطف دستیابی آمریکایی‌ها به نفت شیل و رقابت عربستان و روسیه در بازار برای افزایش تولید و حرکت جهان به سمت انرژی‌های پاک دیگر نفت و گاز ما اهرمی، جهت فشار حساب نمی‌شود. و با دور زدن تنگه هرمز توسط اعراب این تنگه نیز نقش سابقش را ندارد.
حالا در فاصله چند ماه مانده به انتخابات آمریکا و نقش ویژه آن بر روابط خارجی ما، قطعنامه شورای حکام آژانس انرژی اتمی، شرایط ما را بسیار بدتر از گذشته کرده است. نکته‌ای که به نظر عجیب و خارج از عرف می‌باشد موضع گیری های احساسی و غیر حرفه‌ای دکتر ظریف و مجموعه وزارت خارجه می‌باشد.
حمله گسترده به اروپایی‌ها به خاطر بد عهدی، اظهار نظرهای منفی در مورد کلیت حکومت آمریکا و موضع گیری درباره مذاکرات عراق و آمریکا، همگی ناشی از بی تدبیری در دستگاه دیپلماسی است.
جناب ظریف، گمان نمی‌کنید در فاصله چند ماه مانده به انتخابات آمریکا به جای حمله به کلیت آمریکا، بهترین زمان برای امتیاز گیری از دولت وقت امریکاست؟ باور ندارید می‌شود پنهانی با دموکرات‌ها و رقیب ترامپ به توافقات سازنده رسید؟ آیا گمان نمی‌کنید زمانی که اروپایی‌ها و چینی‌ها و حتی روس‌ها بفهمند ما در حال مذاکرات با خود آمریکا جهت گرفتن امتیاز هستیم به ما امتیازات ویژه دهند؟ آقای ظریف آیا قبول ندارید هر میزان که ریال در مقابل دلار عقب می‌نشیند نان هم از سر سفره مردم عقب می‌نشیند؟ به اندازه هر چند صد تومانی که ارزش ریال کم می‌شود خانواده‌ای در ایران فرو می‌پاشد؟
جناب ظریف، شکستن شاخ آمریکا و مقاومت در مقابل این غول مستکبر برای بیشتر ایرانیها به مانند شما شیرین و گوارا است فقط به شریط اینکه شما و دوستانتان و دیگران دولتمردان به مانند مردم کف جامعه با دستمزد دومیلیونی و اجاره چند میلیونی در منزل ۵۰ متری گذران زمان کنند.
فقط اگر یکسال در این شرایط استقامت کردید از لذت مقاومت و پوچ بودن تحریم‌ها بگویید.
آقای ظریف فراموش نکنید مطلع کردن واقعیت‌های جهان امروز وظیفه شماست. اگر نمی‌توانید و یا خسته شدید و یا از عناصر تندرو در هراسید استعفا کمترین و راحت‌ترین کاری است که می‌توانید انجام دهید تا حداقل تاریخ و مردم شریف ایران از شما خاطره تلخی نداشته باشد
انتهای پیام
∎
نظر شما