۱- نیم نگاهی به اظهار‌نظر مقامات رسمی آمریکا و مسئولان عراقی درباره مذاکراتی که قرار است فردا (۲۱ خرداد-۱۰ ژوئن) بین این دو کشور صورت پذیرد، به وضوح حکایت از آن دارد که هریک از دو کشور آمریکا و عراق با پیش‌فرض‌های متفاوتی برای حضور در این مذاکرات آماده می‌شوند. مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا می‌گوید: «واشنگتن و بغداد یک «گفت‌وگوی استراتژیک» خواهند داشت که از جمله شامل حضور نظامی آمریکا در عراق خواهد بود»! در سوی دیگر ماجرا، «حشدالشعبی» و سایر گروه‌ها و چهره‌های سیاسی عراق اعلام کرده‌اند: «تنها محور این مذاکرات باید خروج هر چه سریع‌تر آمریکا از عراق باشد، در غیر‌این‌صورت، مذاکره با آمریکا، باطل و مردود خواهد بود» و احمد الاسدی رئیس فراکسیون پارلمانی «السند الوطنی» عراق با صدور بیانیه‌ای اعلام کرده بود: «گفت‌وگوی آتی، برای عراق مهم است و باید بر اساس مصوبه پارلمان عراق مبنی بر اخراج نیروهای خارجی شکل گیرد و هیچ گفت‌وگویی درباره ابقای نیروهای آمریکایی در عراق مشروعیت ندارد». بنابراین، مذاکره پیش‌روی فاقد اصلی‌ترین و ضروری‌ترین بخش لازم برای انجام یک مذاکره است، چرا که «کف‌مذاکره» یعنی اتفاق‌نظر طرفین درباره موضوع مذاکره را در خود ندارد!.
۲- شاید به همین علت است که آمریکا سعی می‌کند با بسته‌های به ظاهر «تشویقی»! ولی در واقع «پوچ و تو خالی» طرف عراقی را فریب داده و پای میز مذاکره بکشاند. به عنوان نمونه، مایک پمپئو ادعا می‌کند که این مذاکره می‌تواند برای عراق ۳ دستاورد داشته باشد! و در این‌باره می‌گوید: «با توجه به همه‌گیری جهانی کووید-۱۹ و کاهش درآمدهای نفتی عراق که خطر سقوط اقتصادی این کشور را به وجود آورده، لازم است که دو دولت ما با هم همکاری کنند تا دستاوردهای اقدامات ما در شکست داعش و ایجاد ثبات در این کشور معکوس نشود.»!
وزیر خارجه آمریکا به ۳ دستاوردی اشاره می‌کند که باور آن قبل از آنکه تعجب‌آور باشد، احمقانه است. «مبارزه با داعش»،«مقابله با بیماری فراگیر کرونا» و «سامان دادن به اقتصاد عراق»! و این در حالی است که؛ اولاً؛ اسناد و شواهد موجود کمترین تردیدی باقی نمی‌گذارد که داعش، ساخته و پرداخته خود آمریکا و متحدان غربی و عبری و عربی آن است. ثانیاً؛ امروزه طبل ناتوانی آمریکا در مدیریت و مقابله با بیماری کرونا بر بام دنیا به صدا درآمده است و ثالثاً؛ آمریکا این روزها بدترین و سخت‌ترین شرایط اقتصادی را که طی ۵۰ سال اخیر بی‌سابقه بوده است تجربه می‌کند. بنابراین چگونه می‌توان وعده‌های آمریکا برای کمک به عراق در ۳ عرصه مورد اشاره را باور کرد؟! از این روی به وضوح می‌توان حدس زد که تروریست‌های تکفیری داعش تنها هدیه‌ای است که آمریکا برای مردم عراق، در آستین دارد!
۳- در میز مذاکره جای حشدالشعبی که برجسته‌ترین و سرنوشت‌ساز‌ترین نیروی ملی عراق است و در نجات مردم این کشور از چنگال خونریز تروریست‌های وحشی داعش و حفظ امنیت عراق نقش اصلی را داشته و دارد، خالی است! ولی خوشبختانه حشدالشعبی، همانگونه که از این نیروی فراگیر و هوشمند انتظار می‌رفت ضمن اعلام اینکه«تنها محور این مذاکرات باید خروج هر چه سریع‌تر آمریکا از عراق باشد» بر این شرط ضروری نیز تاکید ورزیده است که: «باید یکی از فرماندهان حشدالشعبی و یکی از شخصیت‌های عشایر عراق هم در ترکیب مذاکره‌کنندگان حضور داشته باشند». گفتنی است احمد الاسدی رئیس فراکسیون پارلمانی «السند الوطنی» عراق با گلایه‌ای آمیخته به ملامت گفته است: «گروهی برای مذاکره با دشمن آمریکایی تعیین شده‌اند که بیشتر آنها همسو با آمریکا هستند، و این اقدام، ما را غافلگیر کرد».
۴- و بالاخره اگرچه در این خصوص گفتنی‌های دیگری نیز هست که برادر و همکار عزیزم آقای بلوری در یادداشت امروز کیهان به آن پرداخته است، ولی این نکته نیز در وجیزه پیش‌روی قابل اشاره است که با توجه به حضور مقتدرانه نیروهای جان‌برکف حشدالشعبی که بارها از آزمون شجاعت و ایثار در راه خدا و دفاع از ملت خویش سربلند بیرون آمده‌اند، عراق لقمه آسانی برای بلعیدن از جانب آمریکا و متحدان غربی و عبری و عربی آن نیست و ملت عراق هوشمند‌تر از آنند که از چرخه مقاومت و استقلال خارج شده و به کشوری در چنگال خونریز و غارتگر آمریکا تبدیل شوند.