بلومبرگ گزارش داده است که «گروهی از سناتورهای جمهوریخواه در نامه‌ای سرگشاده به رهبران ایران هشدار داده‌اند که هر توافق هسته‌ای که آنها با دولت اوباما امضا کنند پس از ترک ریاست‌جمهوری اوباما دوام نخواهد آورد.» فرض نامه این است که رهبران ایران «ممکن است به‌صورت کامل با سیستم قانون‌اساسی ما آشنا نباشند» و به‌ویژه ممکن است با ذات مفهوم «قدرت انجام توافقات بین‌المللی» آشنا نباشند. اما بر‌اساس این نامه مشخص است که سناتورها سیستم قانون‌اساسی ما و اختیار انجام توافقات بین‌المللی را متوجه نشده‌اند.
نامه می‌گوید که «سنا باید با دوسوم آرا [معاهده را] به برساند.» اما همان‌گونه که سایت رسمی سنا تصریح کرده است: «سنا معاهدات را تصویب نمی‌کند. در عوض، سنا یک‌قطعنامه را به تایید می‌رساند، که به‌وسیله آن سنا به‌صورت رسمی توصیه و رضایت خود را اعلام می‌کند که به رییس‌جمهور این قدرت را می‌دهد تا اقدام به تصویب کند» (تاکید من). یا بر‌اساس گزارش مهم سرویس پژوهش کتابخانه کنگره در مورد نقش سنا در مواقع عقد معاهده: «این رییس‌جمهور است که در مورد معاهدات مذاکره می کند و در نهایت معاهدات را از سوی ایالات‌متحده به تصویب می‌رساند و سنا در این باره توصیه و رضایت خود را ارایه می‌کند.» تصویب (Ratification)، مصوبه موافقت رسمی کشور برای التزام به معاهده در سطح بین‌الملل است. موافقت سنا یک‌شرط لازم و نه کافی برای تصویب معاهده از سوی ایالات‌متحده است. همان‌گونه که گزارش کتابخانه کنگره اشاره می‌کند: «هر‌گاه یک‌معاهده پس از توصیه و رضایت سنا به رییس‌جمهور بازگردانده می‌شود،» رییس‌جمهور می‌تواند «به‌سادگی تصمیم بگیرد که معاهده را تصویب نکند.»
در نامه‌ای که به‌ظاهر قصد تدریس درس قانون را دارد، این اشتباه خجالت‌آور است.
*استاد دانشکده حقوق هاروارد و عضو ارشد انستیتو هوور
منبع: lawfareblog.com