در حالی که سران اصلاح‌طلبان، مجلس دهم و عملکرد اکثریت ائتلافی (اعتدال و اصلاحات) را به زیان خود ارزیابی می‌کنند، شرق نوشت:
اصلاح‌طلبان در شرایطی به سر می‌برند که از یک سو مجلس را به طور کامل از دست داده‌اند و در بهترین حالت به تعداد اندک اصلاح‌طلبان غیر سرشناس و مستقلین چشم دوخته‌اند و از سوی دیگر با توجه به نبود راهبرد مشخص انتخاباتی بسیار سخت به نظر می‌رسد که بتوانند در انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 با یک نیروی  کاملاً اصلاح‌طلب فاتح انتخابات باشند. اصلاح‌طلبان در سال 92 یک مانع مهم یعنی بررسی صلاحیت‌ها را پیش‌روی خود می‌دیدند یعنی از لحاظ سرمایه اجتماعی نگرانی خاصی نداشتند، اما در انتخابات مجلس در اسفند سال گذشته با هردو مشکل به صورت توأمان مواجه شدند؛ به نحوی که از یک سو در نوع بررسی صلاحیت‌ها نه تنها تغییری ایجاد نشده، بلکه سخت‌تر هم شده است و از سوی دیگر آن سرمایه اجتماعی عظیم سال 92 هم وجود ندارد. با این اوصاف در عین حال که مشخصاً از سال 97 نیروهای شاخص اصلاح‌طلب بر حضور اصلاح‌طلبان با هویت اصلاح‌طلبی در مجلس تأکید می‌کردند، با توجه به اقبال مردم به انتخابات و نیز عدم امکان تأیید نیروهای شاخص اصلاح‌طلب، اخیراً علاوه‌بر حزب کارگزاران، گویا دیگر اصلاح‌طلبان هم بر حمایت از علی لاریجانی در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده تأکید می‌کنند که در واقع ادامه همان سیاست ائتلافی سال 92 است.
اخیراً الیاس حضرتی، قائم مقام حزب اعتماد ملی، در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه «آیا اصلاح‌طلبان برای انتخابات 1400 باز هم به سراغ کاندیدای اجاره‌ای می‌روند یا خیر؟» گفته است: «البته کاندیدای اجاره‌ای کلمه خوبی نیست. امروز، هم آقای لاریجانی و هم آقای روحانی اصلاح‌طلب هستند و هر دو آنها از گفتمان اصولگرایی عبور کرده‌اند. به طور کلی یکی از افتخارات ما اصلاح‌طلبان این است که شخصیت‌های اصولگرا را به شکلی محترمانه از اصولگرایی عبور داده و به اصلاح‌طلبی سوق داده‌ایم که این مسئله تنها محدود به آقای روحانی و آقای لاریجانی نیز نمی‌شود و در گذشته نیز آقای ناطق نوری چنین وضعیتی داشته است.»
در سال 98 محمد عطریانفر گفت: «درباره آقای لاریجانی باید این را هم در نظر داشت که شرایط او نسبت به سال 84 در کل فرق کرده است؛ به هر حال تجربه سه دوره ریاست مجلس کافی است تا او به عنوان یکی از نامزدهای اصلی و شاخص انتخابات 1400 مطرح شود.» غلامحسین کرباسچی هم جزء آن دسته افرادی است که تقریباً همیشه از سیاست ائتلافی حمایت کرده. او چندی پیش گفته بود: «در سال 92 هم اگر آقای هاشمی تأیید می‌شد، همه نیروها سمت او می‌رفتند اما خب نشد، باید چه کار می‌کردیم؟ اجاره نمی‌کردیم هم باید در خیابان می‌نشستیم. اینکه کاندیدای اجاره‌ای نداریم حرف معقولی نیست. همه از این کشور هستند. اختلاف نظرسیاسی داریم، اما باید دید که در پیشبرد مسائل کشور کدام یک از این نیروها می‌توانند مفیدتر باشند و بهتر عمل کنند. باید دید کدام نیروها می‌توانند هماهنگی بهتری را با سایر نیروهای کشور ایجاد کنند.» احمد شیرزاد که قرابتی با کارگزاران ندارد هم چند وقت پیش در گفت‌وگو با «شرق» سیاست ائتلافی را رد نکرد.
رفتار فریبکارانه افراطیون مدعی اصلاحات با لاریجانی در حالی است که آنها هنگام تصدی ریاست صدا و سیما توسط لاریجانی، شعار می‌دادند سیمای لاریجانی تعطیل باید گردد.
آخرین بار حسین مرعشی سال گذشته در روزنامه اعتماد و درباره احتمال حمایت از نامزدی لاریجانی در انتخابات ریاست جمهوری نوشت: چه لزومی دارد به سمت اصولگرایان معتدل برویم. در دنیا مرسوم است که روی اسب بازنده شرط‌بندی نکنند. ما هم روی اسب بازنده شرط‌بندی نمی‌کنیم. آنها بازارشان را از دست داده‌اند»! با این وصف به نظر می‌رسد فضاسازی اخیر افراطیون مدعی اصلاحات به قصد فریبکاری انجام می‌شود و واقعیت ندارد. به قول معروف، دروغگو کم‌حافظه است.