برای یک دهه است که پنتاگون نگاه و برنامه ریزی اش را بر محوریت پنج تهدید روسیه، چین، ایران، کره شمالی و افراط گرایی خشونت آمیز فراملی و تروریسم، سازماندهی کرده است. در ربع قرن گذشته، وزارت دفاع نیروهای کنترل کننده ای را حول یک چارچوب جنگ منطقه ای ایجاد کرده که کشورهایی که افراط گرایی در آنها بالاست مانند عراق یا سیاست های افراطی را دنبال می کنند مانند کره ی شمالی، در اولویت قرار می دهد.

این دگرش با رئیس اسبق ستاد مشترک، ژنرال جوزف دانفورد، کلید خورد. او این طرح را مانند یک چارچوب تهدید "چهار به علاوه یک" به تصویر کشید، چرا که تهدید آخر خطرناک تر از باقی تهدیدهاست. آن طرح امروز به تهدید "دو به علاوه یک" تقلیل یافته و بر مقابله با روسیه و چین متمرکز است که بیشترین نگرانی را بر می انگیزند. این یک پارادایم هوشمندانه است، چرا که هم آنقدر کوتاه است که بر توجه و تخصیص منابع نظامی، تمرکز کند و هم به اندازه کافی برای درک آینده و فهم اولویت های امنیت ملی گسترده است.

با این حال ویروس کرونا از مسائل جدیدی رونمایی کرد. فهرست سناریوها اگرچه برای وزارت دفاع معقول است اما برای کل کشور ناکافی است. ما باید فهرست قدیمی را دوباره احیا کنیم. راهبرد بزرگ ایالات متحده باید در بردارنده تهدیداتی باشد که دانفورد به آنها اشاره می کرد.

فهرست "چهار به علاوه یک" باید در بردارنده تهدیدات بیولوژیکی، هسته ای، اقلیمی، دیجیتالی و همچنین تهدیدات داخلی باشد. تمرکز چنین فهرستی باید بر انسجام داخلی باشد. آمریکایی ها باید بر اهمیت یک نقش رهبری قدرتمند جهانی واقف باشند، در غیر اینصورت ما پیش نیازهای لازم برای عمل در صحنه جهانی را نخواهیم داشت و سایر تهدیدات را نمی توان به درستی حل و فصل کرد. خطرات در طرح چهار به علاوه یک، پیچیده کننده یا تشدید کننده رویکردهایی از دنیای مدرن هستند که می توانند هر تهدید دیگری را خطرناک تر کنند.

این مسئله فقط مربوط به پنتاگون نیست، بلکه مربوط به دولت و کل جامعه امریکایی است. همه تهدیدات مربوط به چهار به علاوه یک، تهدیدات جدیدی نیستند، اما در سایه جمعیت رو به رشد و پر تحرک انسانی و پیشرفت های چشمگیر فناورانه، از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار شده اند.

ماتریس چهار به علاوه یک، اساسا به معنای کاهش بودجه دفاعی برای تامین مالی اولویت های اضافی نیست. بسیاری از اولویت های مرتبط با تهدیدات بیولوژیکی به حوزه های بهداشتی و زیست محیطی مربوط می شوند. این به معنی افزایش ظرفیت تولید داخلی برای آزمایش، معالجه و تجهیزات پزشکی، زیر ساخت های بهداشت عمومی بیشتر در داخل و خارج برای شناسایی و انزوای تهدیدات، مقررات سخت تر در حوزه بازارهای حیوانات زنده، بهره برداری از جنگل های استوایی در چین، اندونزی و برزیل برای کاهش انتشارات بیماری های ناقل از حیوان به انسان است.

در حوزه اقلیم، زمان آن رسیده تا با استفاده از مالیات بر کربن، استفاده بیش از حد از سوخت های فسیلی را کاهش دهیم. منابع حاصل از مالیات بر کربن باید برای تشویق همه آنهایی باشد که می خواهند سبزتر زندگی کنند. در مورد فناوری های دیجیتال باید هم از سیستم های انلاین دولتی محافظت کرد و هم هیچ فردی در دولت اجازه نظارت بر زیر ساخت های خصوصی را نداشته باشد.

ضروری ترین و دشوارترین کار، اجرای به یک برنامه جدی برای تقویت ایالات متحده در خانه است. علم، مهندسی، زیرساخت ها، پایه های آموزشی، به همراه رویای اقتصادی طبقه متوسط. آمریکایی ها باید از نقش دفاعی و رهبری قدرتمند جهانی ایالات متحده حمایت کنند.

بسیاری از آمریکایی ها امروز ترددید دارند که آیا اقتصاد جهانی شده و شمار متحدان در سراسر دنیا واقعا به نفع آنهاست. پس از انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا و پیام هایی که از او درباره مخالفتش با تجارت جهانی و متحدان منتشر و اعلام شد، حالا بسیاری در دنیا با شک و تردید نسبت به رهبری ایالات متحده نگاه می کنند. اگر به این پیام ها گوش ندهیم، موقعیت امریکا چه در داخل و چه در خارج به خطر خواهد افتاد. سیاست داخلی به سیاست خارجی تبدیل شده است. امریکا حالا بیش از هر زمان دیگری نیاز دارد تا نشان دهد که یک ملت است.