وحید بیاتلو سرمربی نود ارومیه که تیمش یکی از مدعیان صعود به لیگ برتر است، در واکنش به ابهاماتی که پیرامون شروع مسابقات فوتبال در ایران وجود دارد، متنی را در اختیار "ورزش سه" قرار داده که در ادامه می خوانید.

« داستان فوتبال ما شبیه آن جمله طنزی است که می گوید، ما سه نفر را کجا می برید! در شرایطی که بیماری کرونا تمام مسابقات فوتبال جهان را تعلیق کرده و باعث تعطیلی بعضی لیگ ها شده، هر روز خبرهای استرس زایی از سوی مسئولین فوتبال کشور منتشر می شود، که باعث به هم خوردن تمرکز و برنامه ریزی باشگاه ها شده است؛ دقیقا مثل اکثر کارهایمان که بدون برنامه ریزی شروع می کنیم.

جالب است خودمان می دانیم تنها کشوری هستیم که هیچ شباهتی با ساختار فوتبال کشورهای دیگر نداریم و کاملا متفاوت و بی توجه رفتار می کنیم؛ پافشاری داریم و می خواهیم زودتر از همه کارمان را سرسری تمام کنیم.

عدم هماهنگی بین سازمان ها موج می زند؛ سازمان لیگ برنامه می دهد و می‌گوید شروع بازی ها نزدیک است، اما ستاد کرونا ۵ دقیقه بعد می‌گوید تکذیب می کند. تا خودکار و کاغذ را برمی‌داری و شروع به برنامه ریزی می کنی، وزارت بهداشت می گوید زمان زیادی تا شروع لیگ باقی مانده است.

اگر لیگ برگزار شود چند تیم صنعتی صعود و چند تیم صنعتی سقوط می‌کنند؛ این همان داستان از این جیب به آن جیب است. به استثنای دو سه تیم شخصی مانند تراکتور، بادران و خوشه طلایی که آنها هم فقط هزینه می‌کنند و هیچ برگشتی سرمایه ای ندارند.

حالا اگر به انتهای جدول لیگ برتر نگاه کنیم، ۵ تیم وزارت صنایع در خطر سقوط هستند و در لیگ یک هم ۵ تیم دولتی مدعی صعود؛ یعنی آنچنان اتفاق خاصی رخ نمی دهد.

 
تیم خود ما که یک تیم شخصی است. تاکنون ۲۵ درصد پرداختی داشته‌ایم؛ آن هم به زورِ هواداران این منابع مالی تهیه و پرداخت شده است.  که از استانداری و شهرداری و در واقع می توان گفت که تیم های خصوصی ما هم به نوبه خود دولتی هستند.

جالب است؛ بیماری کرونا باعث شد بفهمیم چه بلایی سر فوتبالمان آورده ایم . واقعا خنده دار است؛ اگر لیگمان تعطیل شود، دولت میلیاردها تومان سود می‌کند؛ درست برعکس کل دنیا. حتی کشورهای جهان سومی.

پس کرونا برای فوتبال ما یک توفیق اجباری شد تا بفهمیم فوتبالمان از کل دنیا عقب است؛ اما ما مثل همیشه خودمان را گول می‌زنیم و جالب‌تر اینکه در این شرایط که از نظر ساختاری هیچ چیز نداریم، عجول ترین کشور برای برگزاری لیگ هستیم؛ در صورتی که فوتبال ما در واقع باید دو سال تعطیل شود و ما ساختارمان را درست کنیم.

در این شرایط فقط چند تیم خصوصی باید ضرر و زیان دریافت کنند؛ اما ما رفته ایم در اول صف دریافت ضرر و زیان فیفا ایستاده‌ایم و خودمان را با لیگ های معتبر دنیا مقایسه می‌کنیم و در یک صف قرار می‌دهیم.

اگر یکی از کشورها مثل ما بود، همان روز اول با شرایطی که ایجاد شد، لیگش را تعطیل می‌کرد؛ اگر چند کشوری هم تاکنون تعطیل نکرده اند، نگران قراردادهای تبلیغاتیشان هستند و این را هم کاملا می‌دانند بازیکنی که ۶۰ روز تمرین نکرده، جدای از بحث کرونا، ادامه لیگ باعث آسیب او می‌شود.

این ماجراها امیدوارم تلنگری باشد تا بفهمیم چقدر عقب هستیم. جالب اینکه دولت همه هزینه ها را در فوتبال انجام می‌دهد، اما کاری کرده‌ایم که می‌ترسند پایان لیگ را اعلام کنند؛ چون ما فرهنگ احترام گذاشتن به رای متولی فوتبال را هم نداریم. ما اگر جای تیم های لیگ فرانسه و بلژیک و هلند بودیم و از جیبمان خرج می کردیم و  فدراسیون پایان لیگ را اعلام می‌کرد، جنگ می‌شد. همه به دنبال منافع خودمان هستیم؛ هنوز هیچ خبری نیست. ما در دنیای مجازی درگیر شدیم؛ یکی می‌گوید، من قهرمانم، دیگری فریاد می زند نه قهرمان منم.

در پایان فکر می کنم بهترین تصمیم در شرایط فعلی به عنوان عضوی کوچک از جامعه این است که همه مربیان و تیم ها تابع رای آخر فدراسیون باشند و تنش ایجاد نکنند، تا آنها هم یک تصمیم قطعی بگیرند و از حضور در این شرایط پرابهام خلاص شویم.»