عبدالحلیم خدام (متولد ۱۵ سپتامبر ۱۹۳۲) سیاست‌مدار سوری از سال ۱۹۸۴ تا ۲۰۰۵ معاون رئیس‌جمهور و از ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۴ وزیر امور خارجه این کشور بود. وی در فاصله پس از مرگ حافظ اسد تا انتخاب بشار اسد در سال ۲۰۰۰ رئیس‌جمهور موقت سوریه بود.

وی پیش از سال ۱۹۷۰ هم به عنوان استاندار دو استان دمشق و حماه و وزیر اقتصاد و تجارت خارجی مشغول به کار بود و پس از فرار به فرانسه در سال ۲۰۰۵ به اتهام خیانت بر ضد سوریه به ده سال حبس غیابی محکوم شد. مواضع خدام در پی تحولات سوریه تغییر کرد و علیه دولت و محور مقاومت موضع گرفت.

خدام در شهر بانیاس سوریه متولد شد. در ۱۷ سالگی به حزب بعث پیوست. او در دانشگاه دمشق تحصیل کرده و در سال ۱۹۶۳ با به قدرت رسیدن حزب بعث به عنوان استاندار استان قنیطره نخستین منصب دولتی خود را در اختیار قرار گرفت. بعد از سال ۱۹۶۷ استاندار حماه شد و بعد از مدتی استانداری دمشق را بر عهده گرفت.

سپس وزیر اقتصاد دولت وقت سوریه شد و بعد از آن مسئولیت وزارت بازرگانی خارجی را بر عهده گرفت. قبل از آن که فاروق الشرع، وزیر امور خارجه شود، از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۴ متصدی این سمت بود، ولی بعد از آن به سمت معاونت ریاست جمهوری انتخاب شد. بعد از مرگ حافظ اسد به مدت ۳۷ روز سرپرست ریاست جمهوری شد تا این که پست را تحویل بشار اسد داد.

خدام نقشی مهم در جنگ داخلی لبنان (از ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۰) و نقشی مؤثر در انعقاد پیمان طایف در سال ۱۹۸۹ که به پایان جنگ‌های داخلی لبنان انجامید، داشت. از آن تاریخ تا سال ۱۹۹۸ به دستور حافظ اسد مسئول پرونده لبنان بود.

وی در پاریس در کاخی که رفیق حریری نخست وزیر اسبق لبنان به او هدیه داده بود زندگی می‌کرد.