به گزارش رویترز، تاثیر اقتصادی ویروس کرونای چین در سراسر جهان احساس می شود. صادرکنندگان، معدنکاران و تولیدکنندگان تمام محصولات از زغال سنگ و چوب گرفته تا گوشت و میوه از تاخیر یا لغو ارسال محموله هایشان آسیب دیده اند.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تسنیم،  چین به عنوان پرجمعیت ترین کشور و مقصد بسیاری از کالاهای تولید شده جهان، به طور معمول بزرگترین و سیری ناپذیر ترین مصرف کننده مواد خام، سوخت و غذا در جهان است.

 ولی ترکیب تعطیلات سال نوی چینی و شیوع سریع ویروس کرونا که حالا جان 420 نفر را گرفته و حمل و نقل میلیون‌ها نفر را محدود کرده است، کانال های تهیه و توزیع به داخل این کشور و در سراسر آن را  مسدود کرده است.

 کانالهای عرضه تا نیوزیلند، آمریکا و فراتر از آن هم کشیده شده اند. تاثیر شیوع این ویروس بر محصولات کوچکتر مثل مواد غذایی و محصولات جنگلی عمیق‌تر است. محصولات بزرگ مثل آهن، سوخت و زغال سنگ به ذخایر منتقل شده  وتحت تاثیر قرار نمی گیرند.

 صادرات کالا از چین هم مختل شده است و برای زنجیره های دیگر عرضه هم مشکلاتی به وجود آورده است. هیوندای موتور اعلام کرد تولید در کره جنوبی، بزرگترین پایگاه تولید خود را به خاطر کمبود قطعات متوقف کرده است.

 در بندر ایستلند گیزبورن نیوزیلند، صادرات چوب چین- اصلی ترین منبع درآمد این بندر- متوقف شده است. کارگران جنگلداری در سراسر نیوزیلند به خانه فرستاده شده اند. چین بزرگترین بازار برای صادرات چوب نیوزیلند است.

 195 میلیون دلار فروش سالانه خرچنگ دریایی به چین هم در نیوزیلند به شدت آسیب دیده است. به گفته تاجران، قیمت داخلی خرچنگ تقریباً نصف شده است چون صادرکنندگان مجبورند محموله‌های خود را تخلیه کنند و ماهیگیران صید های جدید خود را متوقف کرده اند.

 بسته شدن چندین شهر با هدف متوقف کردن شیوع ویروس کرونا و جلوگیری از رفتن مردم به سرکار، بر مشکل بنادر افزوده است. کاهش نیروی انسانی برای کارهای ضروری مثل افسران گمرک و بازرسان مخصوصاً در بنادر ورودی مشکل‌ساز شده است.

 کاهش نیروی کار در بنادر باعث تاخیر در زنجیره عرضه شده و هزینه را برای صادرکنندگان محصولات کشاورزی آمریکا که با چین معامله می‌کنند افزایش داده است.

 گزارشاتی از کمبود هدایت کننده برای کشتیهای یدک کش هم آمده است. این یعنی زمان بیشتری طول میکشد تا کشتی های بزرگ بتوانند در بنادر خاص لنگر بیندازند.

 ولی مشکل بزرگتر کاهش تقاضا به خاطر بسته شدن شهرهاست. تاجران باید کالاهای خود را به مصرف کنندگان بفروشند ولی در حال حاضر هیچ مصرف کننده ای برای خرید وجود ندارد، بنابراین باید محصولات خود را در بنادر انبار کنند. به این ترتیب هر روز فضای کمتر و کمتری برای کالاهای ورودی باقی می ماند.