غلامرضا ظریفیان کارشناس مسائل سیاسی و استاد دانشگاه تهران، در ارتباط با وجوه تمایز نسل جدید رادیکال ها با نسل سنتی این جریان سیاسی در کشور، به خبرنگار «انتخاب» کفت: «اساسا تعیین حد و مرزی کاملا مشخص و ملموس میان اصول‌گرایان نسل جدید با سنتی‌ها بسیار دشوار است. با این وجود می‌توان به چند محور مهم پیرامون اختلاف آن‌ها اشاره کرد. اولین و شاید واضح‌ترین تفاوت در ارتباط با تفاوت نسلی است که در نوع نگاه و روکیرد معرفت‌شناختی آن‌ها تاثیری چشم‌گیر دارد. به طور حتم قدرت مسلم آن است که موقیعت زمانی و مکانی کنونی در نوع نگاه و رویکرد نسل جدید تاثیرات عمیقی بر جای گذاشته است.» وی در ادامه تاکید می‌کند: «نسل جدید اصول‌گرایان طبیعتا تجارب نسل قدیم را ندارند اما تحرک سیاسی بیشتری دارند. نسل سنتی اصول‌گرایان همواره به مرجعیت‌های مشخص رجوع داشتند اما در نسل جدید نوعی خوداجتهادی حاکم شده که فاقد چارچوب منسجم است. نسل جدید اساسا نقشی تعیین کننده را برای مراجع سنتی قائل نیستند. تصورشان این است که اگر امور به آن‌ها سپرده شود، تمامی امور را می‌توانند مدیرت و حل کنند.»
این استاد دانشگاه افزود: «در سطحی دیگر می‌توان تمامیت خواهی را در نسل جدید نسبت به نسل سنتی بیشتر دانست. مرزهای اخلاقی نزد نسل سنتی بیشتر مورد لحاظ قرار می‌گرفت اما نسل جدید اصول‌گرایان به شدت عمل گرا هستند و انجام کنش برای آن‌ها بر چگونگی مطلوب شدن آن ارجحیت دارد. در عین حال، با وجود رادیکال بودن مواضع نسل جدید، می‌توان نوعی تناقض را در نوع کنش آن‌ها به دلیل تکه فزآینده بر عمل مورد شناخت قرار داد. در واقع، نوع پارادوکس میان آرمان و عمل در اصول‌گرایان نسل جدید مشهود است لذا می‌توان آن‌ها را نسلی حتی توانمندتر از نسل سنتی ارزیابی کرد. نسل جدید تحصیلات بالاتری دارند و مسلط‌تر بر علم روز و تکنولوژی‌های جدید هستند. همین امر نوعی اعتماد به نفس را برای آن‌ها به همراه داشته که تصور کنند توانایی غلبه بر هر بحرانی را دارند.» ظریفیان در بخشی دیگر از گفته‌های خود تصریح کرد: «اگر بخواهیم منصفانه تحلیل کنیم طبیعتا بخشی از نیروهای نسل جدید اصول‌گرایان دلداده انقلاب هستند و این گونه نیست که نگاهی ابزاری به انقلاب داشته باشند. هر چند ممکن است این نسل ارزش‌های اصلی انقلاب را نشناسد و مواجهه‌ای مستقیم با آن نداشته باشد، اما به ‌هر حال خود را نماینده ارزش‌های اصیل انقلابی می‌دانند. در این میان، مهم‌ترین مساله این است که نمایندگان نسل جدید اصول‌گرایان در قیاس با نسل سنتی، انقلاب و استمرار آن را در وجه سلبی آن بیشتر دنبال می‌کنند و کمتر به وجوه ایجابی توجه دارند. وجه سلبی انقلاب بدین معنا است که هر گونه خوانش متفاوت و متساهلانه، عدالت‌خواهانه، آزدای‌خواهانه و مهم‌تر از همه بحث مدارا مورد انکار قرار بگیرد.»
وی افزود: «نسل جدید ارزش‌های اعتدالی انقلاب را نادیده می‌گیرند و عشق به دیگران و همنوع را همانند آن‌چه که در دوران ۸ سال دفاع مقدس رخ داد را نادیده می‌گیرند و بیشتر بر وجوه سلبی انقلاب اسلامی همانند ظلم گریزی، رد قدرت‌ها بزرگ جهانی و… تاکید دارند. با این وجود، با توجه به تغییر سبک زندگی مردم، اکنون وجه سلبی نمی‌تواند در گستره‌ای فراگیر جامعه ایرانی را به سمت خود جذب کند. این وجه به تنهایی کافی نیست بلکه توجه به وجوه ایجابی همانند اخلاق، عطوفت و مردانگی، حقوق شهروند، رعایت حوزه خصوصی افراد، زیست مسالمت آمیز، صلح و… نیز ضروری به نظر می‌رسد. بر این باور هستم اگر نسل جدید به آن وجوه در کنار وجوه سلبی مورد تاکد خود توجه نداشته باشد، نمی‌تواند عملکردی مثبت داشته باشد.»