محققان به دنبال آنتی‌بادی‌هایی برای مقابله با پروتئین‌های دو نوع A‌ و B از ویروس تبخال HHV-۶ بودند و در این بررسی‌ها مشخص شد احتمال وجود آنتی بادی‌هایی در برابر پروتئین HHV-۶A در بیماران مبتلا به ام اس حدود ۵۵ درصد بیشتر از گروه کنترل است.
علاوه بر این محققان یک گروه ۵۰۰ نفری از افراد سالم را مورد مطالعه قرار دادند و مشخص شد احتمال ابتلای این افراد به ام اس پس از آلوده شدن به HHV-۶A به میزان دو برابر افزایش می‌یابد. همچنین مشخص شد هرچه سن آلودگی به ویروس HHV-۶A پایین‌تر باشد، احتمال ابتلای افراد به ام اس افزایش می‌یابد.
محققان با انجام این تحقیقات به این جمع‌بندی رسیدند که به احتمال زیاد ویروس HHV-۶A در ابتلا به ام اس نقش دارد.
مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی پاسخ غیر متعارفی به سیستم عصبی مرکزی (CNS) می‌دهد. سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و اعصاب بینایی است. در بیماری ام اس، سیستم ایمنی به میلین حمله می‌کند. میلین به غلاف چربی اطراف سلول‌های عصبی گفته می‌شود. میلین آسیب دیده سبب به وجود آمدن تصلب بافت (sclerosis) می‌شود که نام بیماری نیز از همین واژه گرفته شده است. زمانی که پوشش میلین یا بافت‌های عصبی آسیب می‌بینند، ارسال پیام‌های عصبی مختل می‌شود که عوارض مختلفی دارد.
ام اس پیشرونده مقدماتی، نوع عودکننده – فروکش کننده، ام اس پیشرونده ثانویه و نوع پیشرونده عودکننده اشکال مختلف این بیماری هستند و اکنون حدود ۲.۵ میلیون نفر در سراسر جهان به ام اس مبتلا هستند.  
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Frontiers in Immunology منتشر شده است.