پلیس می‌گوید جرایم به محض صدور، قطعی و لازم الاجرا نیستند و رانندگان می‌توانند نسبت به آن اعتراض کنند و پس از بررسی مأموران نتایج قطعی آن اعلام می‌شود. اما بواقع چگونه می‌توان ثابت کرد که خودروی ما در آن روز و ساعت در محدوده ثبت جریمه نبوده است؟! به‌طور قطع اگر خودرو ما جز در پارکینگ‌های عمومی پارک نشده باشد هیچ راهی برای اثبات ادعای‌مان وجود ندارد!

هریک از ما شاید بتوانیم اثبات کنیم که در آن زمان خاص سرکار بوده‌ایم اما مگر خودروی ما با اثر انگشت یا اسکن قرنیه چشم‌مان حرکت می‌کند که بتوانیم حضور خودروی‌مان را هم به اثبات برسانیم. بنابراین می‌بینیم که در عمل شکایت از جریمه ثبت شده راه به‌ جایی نمی‌برد و تنها هزینه پیگیری اعتراض و وقت و انرژی‌مان صرف کاری شده که نتیجه آن از ابتدا حداقل برای پلیس راهور روشن است.

دومین نکته جریمه‌هایی است که برای ورود به محدوده طرح ترافیک ثبت می‌شوند. کافی است صبح‌ها به این محدوده‌ها سری بزنید تا ببینید که رانندگان متخلف انواع و اقسام ترفندها را برای ورود رایگان به این محدوده استفاده می‌کنند؛ ترفندهایی مانند اسپری کردن برف شادی، برچسب زدن روی پلاک خودرو، برقی کردن پوشش پلاک و دستکاری اعداد. هرچند برخی رانندگان متخلف با این شیوه‌ها موفق شده‌اند قوانین را دور بزنند اما گاهی تاوان این دستکاری کردن ارقام پلاک را کسانی می‌دهند که به طور اتفاقی رقم‌های تغییری پلاک فرد متخلف شبیه پلاک خودروی فردی شده که شاید آن لحظه در خانه‌اش خواب بوده است. حالا اگر آن راننده بخواهد به این جریمه اعتراض کند آیا راهکاری برایش وجود دارد؟!

بدون شک مصادیق دیگری هم وجود دارد اما سؤال اینجاست که چرا رانندگان بدشانسی که پلاک خودروشان از سوی مأمور پلیس یا دوربین یا حتی سیستم به اشتباه ثبت شده باید تاوان این خلأهای قانونی را بپردازند؟ آیا راه حلی برای این معضل که بسیاری از رانندگان با آن درگیرند وجود ندارد؟ آیا هزینه‌های مادی و معنوی اشتباهات یک سیستم باید از جیب مردم تأمین شود؟