جهان صنعت نیوز: با وجود سیاست های پوپولیستی دولت، متاسفانه در ایران برخلاف سایر کشورها ، زمانی که قصد واگذاری موسسه یا شرکت ها و غیره رادارند ابتدا تمام سرمایه و هستی مجموعه را از بین می برند و بعد تنها لاشه ای از یک مجموعه را به حراج می گذارند .

امروز هیچ یک از این دو باشگاه که تنها به عنوان یک برند مطرح هستند سود آوری ندارند و با بدهی های میلیاردی می خواهند در معرض واگذاری قراربگیرد .

مجلس یا دولت هیچ بسته حمایتی قانونی برای سرمایه‌گذار ورزشی اختصاص نداده است.چطور می‌توانیم با این وضعیت انتظار داشته باشیم این باشگاه‌ها بعد از خصوصی شدن به درآمدزایی برسند .

نکته مهم دیگر این است که یکی از مهمترین فاکتورهای عرضه شرکت‌ها در فرابورس شفافیت و حسابرسی در مجمع است. این سوال را باید از مسئولین  و به خصوص وزیر ورزش داشت که با کدام شفاف‌سازی و کارنامه موفق این باشگاه‌ها را می‌خواهیم به فرابورس ببریم. استقلال و پرسپولیس به جز یک برند چه چیز دیگری برای عرضه دارند.

واژه خصوصی‌سازی به منزله پاک کردن صورت مسئله سوءمدیریت‌هاست. عدم توانایی وزارت ورزش در اداره این باشگاه‌ها و انتصاب افراد ناکارآمد به‌عنوان مسئول باعث شده است تا حالا خصوصی‌سازی به‌عنوان پاک کردن صورت مسئله تنها راه حل برای فرار از پاسخگویی باشد.

فرد حقیقی و یا حقوقی که به عنوان سرمایه گذار قصد خرید باشگاه استقلال و پرسپولیس رادارد قطعا بدنبال شفافیت حساب های این باشگاه  ها می باشدکه متاسفانه تا کنون شفافیتی در عملکرد این باشگاه ها وجود نداشته است .

نکته دیگری که می توان علاوه بر عدم شفافیت درحسابرسی های این باشگاه ها علی رغم بدهی های کلان ، وجود اسپانسرهای توصیه ای است که به دلیل رانت در این بخش چطوربخش خصوصی با این شرایط حاضر به خرید این دو باشگاه می شود .

تنها گزینه ای که باقی می ماند واگذاری به بخش خصولتی است که د راین میان هیچ اتفاق خاصی نمی افتد و تنها باعث تشدید بحران خواهد شد .

کاش قبل از این مصوبه یک بسته حمایتی مبنی بر کمک به سرمایه‌گذاران بخش ورزش ایجاد می‌شد تا خصوصی‌سازی حداقل توجیه را داشته باشد.

در واقع این همه به تعویق انداختن واگذاری این دو باشگاه که از پایه دچار مشکل است، به نوعی ایجاد سردرگمی جهت انجام کاری بدون پشتوانه قانونی است  .

امیررضا واعظ آشتیانی

مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال