گروه سیاست نامه نیوز: بعد از سفر دوم محمدجواد ظریف به فرانسه، احتمال دیدار حسن روحانی و ترامپ در حاشیه اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل مطرح شد . این خبر با واکنش هایی از سوی منتقدان دولت مواجه شد.

عباس عبدی در پاسخ به این سئوال که « بعد از طرح احتمال دیدار ترامپ و روحانی در نیویورک، واکنش های زیادی در رسانه ها و فضای سیاسی مطرح شد اما به نظر رسید این بار منتقدان دولت به شکل دیگری با حسن روحانی و محمد جواد ظریف مواجه شدند. دلیل این اتفاق چیست ؟» به نامه نیوز گفت: سه دلیل می تواند داشته باشد نخست اینکه فکر می کنند این طور رفتارها اثر معکوس دارد و به خصوص در شرایط کنونی ممکن است به نفع روحانی و دولت بشود.

وی افزود: دوم آنکه امکان دارد خودشان هم کم کم دل و دماغ این کارها را از دست دادند و تمایلی به این کارها ندارند.

این تحلیلگر مسائل سیاسی یادآور شد: سوم آنکه آنها فکر می کنند یا به آنها اطلاع دادند یا تحلیل شان به این نقطه رسیده که این کار با هماهنگی انجام شده و نمی تواند بدون هماهنگی و موافقت مقامات کشور انجام شده باشد بنابراین اعتراض شان بدون وجه است و نتیجه ای هم نخواهد دشت.

فلاحت‌پیشه: روحانی بدش نمی‌آید بین ایران و امریکا یک مذاکره با نتیجه عملی شکل بگیرد

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس گفت: درست است که جریانات مخالف آقای روحانی در فضای رسانه ای موضوع چراغ سبز به مذاکره با آمریکا را زیر سئوال بردند اما مشخص بود کسی در ایران باور نمی کند در شرایط کنونی امکان مذاکراتی تازه ای شکل بگیرد.

اصرار فرانسه به میانجی‌گری بین ایران و آمریکا، لحن روسای جمهور دوکشور را در اتخاذ مواضع نرم تر کرد و حتی این احتمال را قوت بخشید که شاید پیشنهادهای مکرون به یک خروجی ملموس و عملی برای تنش زدایی میان تهران و واشنگتن هم ختم شود.

با اینکه در روزهای اخیر صحبت هایی درباره مذاکره بین ایران و آمریکا مطرح شد اما مخالفان جدی دولت آن طور که در مذاکرات برجام و موضوع FATF نشان دادند، عمل نکردند و می توان گفت بیشتر سعی کردند با طعنه و کنایه های محترمانه از کنار موضوع عبور کنند.

درباره بی اعتنایی منتقدان دولت به احتمال دیدار روحانی و ترامپ با حشمت الله فلاحت پیشه گفتگو کردیم.

مشروح گفتگوی نامه نیوز با حشمت الله فلاحت پیشه را در ادامه بخوانید.

****

*به نظر شما چرا با وجود طرح احتمال دیدار روحانی و ترامپ، شاهد هجمه گسترده دلواپسان به دولت نبودیم؟

به هر حال موضوعی تحت عنوان مذاکره شکل نگرفت و قرار نبود شکل بگیرد. آنچه مطرح شد یک تعارف دیپلماتیک بود؛ ادبیات آقای روحانی در ایران نیز همانی بود که مکرون بنیانش را گذاشته است. می دانیم و بر کسی پوشیده نیست که نفس تصمیم رئیس جمهور برای مذاکره با آمریکا یا مذاکره جدید با قدرت های دنیا کفایت نمی کند. این تصمیم باید در سطح بالاتری در شورای عالی امنیت ملی با اذن رهبر معظم انقلاب اتخاذ می شود. چون این موضوع از مقوله های کلان است که باید در آنجا تعیین تکلیف شود. در مجموع درست است که جریانات مخالف آقای روحانی در فضای رسانه ای موضوع چراغ سبز به مذاکره با آمریکا را زیر سئوال بردند اما مشخص بود کسی در ایران باور نمی کند در شرایط کنونی امکان مذاکراتی تازه ای شکل بگیرد.

ترامپ برای موفقیت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا می خواهد با انجام مذاکره ثابت کند ایرانی ها ضعیف شدند و به این ضعف اذعان کردند اما ایران آثار عملی مذاکره را به عنوان پیش شرط می خواهد، به این صورت که خط اعتباری قوی برای فروش نفت راه بیفتد.

معتقدم نه آقای روحانی بلکه هیچ کسی دیگری نمی تواند امروز با آمریکا بدون تحقق آن پیش شرط عملی وارد مذاکره شود.  

*آقای روحانی روز اول بازگشت آقای ظریف از فرانسه به تهران گفت «برخی نمی خواهند این پنبه را از گوش خود خارج کنند و همچنان می پرسند مذاکره چه خاصیتی دارد؟» اما فردای آن روز صحبت هایش را اصلاح و اعلام کرد «اگر ترامپ دنبال عکس گرفتن با من است باید همه تحریم ها را بردارد». برخی این تفاوت در اتخاذ مواضع را عقب نشینی آقای روحانی تفسیر کردند، آیا آقای روحانی عقب نشینی کرد؟

آقای روحانی بدش نمی آید وارد یک مذاکره ای شود که آثار ملموس داشته باشد. او می خواهد دولت را اداره کند، روی اصلی انتقادها به نوع مدیریت اقتصادی کشور است لذا حتما راضی است که یک مذاکره با نتیجه عملی شکل بگیرد ولی معتقدم آقای روحانی اول آن جمله ای را که به عنوان تعارف دیپلماتیک به آقای مکرون گفته بود، تکرار کرد؛ بعد از آن موضع عملی خود را گفت و دیدیم براساس موضع عملی مذاکره ای تازه ای اتفاق نمی افتد.  

نکته سوم موضوع دعواهای جناحی است. آقای روحانی در پاسخ به این دعواها گفت «اگر منافع ملی اقتضا کند من مذاکره می کنم»، اما الان منافع ملی اقتضا نمی کند و او هم نمی تواند مذاکره کند.

*در واقع می فرمایید چون دلواپسان دیدند موضوع مذاکره با آمریکا جدی نیست، سعی کردند موضوع را ندید بگیرند و با بی اعتنایی از کنارش بگذرند؟

چون مذاکره ای شکل نگرفت، این طور شد. البته من عنوان دلواپس را برای همه به کار نمی برم. در مجموع معتقدم اینکه با آمریکا مذاکره بشود یا نشود تبدیل به یک بحث در ایران نشد چون همگان می دانند چیزی به عنوان مذاکره الان مطرح نیست.

*برای همین منتقدان و مخالفان روحانی سر این موضع زیاد به او حمله نکردند؟

شاید یکی از دلایل همین بوده است.