شلوغ‌ترین روز جشنواره است و همه رسانه‌ها خودشان را رسانده‌اند تا در روز تعطیل فیلم‌های جشنواره را ببینند. فیلم‌هایی که بعضی‌های‌شان قرار است توجه مخاطب را به خود جلب کنند. یکی از این فیلم‌ها که از روز اول جشنواره همه دل‌شان می‌خواست ببینند فیلم هومن سیدی است. سیدی امسال در سی‌وسومین جشنواره فیلم فجر «اعترافات ذهن خطرناک من» را بر پرده سینما دارد؛ فیلمی که در آن سیامک صفری نقش اصلی را بازی می‌کند.
سیامک صفری و سیدی هر دو از تئاتر آمده‌اند و با پشتوانه تصویری و دراماتیک تئاتری قرار است خودشان را به رخ تماشاگر بکشند. سیدی در فیلمش موفق عمل می‌کند. فیلم جدید سیدی نیز مانند دیگر فیلم‌هایش رنگ و بوی ایرانی ندارد و در ریتم و فضاسازی، شیوه خودش را دارد. این فیلم با تاخیری نیم ساعته در کاخ جشنواره اکران شد و این مساله هم باعث شد سیدی تنها روی صحنه حاضر شود و با تماشاگران حرف بزند و فیلمش را هم به حسین جعفریان و محمود کلاری تقدیم کند و دیگر عوامل با او روی صحنه نیایند. از آن طرف نیز سیامک صفری در روزهای جشنواره به دلیل بیماری همسرش به ایتالیا رفته و به همین دلیل است که او را در جمع «اعترافات ذهن خطرناک من» نمی‌بینیم. اما در نشست خبری این فیلم سیدی از نوع فیلمسازی‌اش گفت و از اقتباس از سینمای جهان و نحوه بهره‌برداری از آن نوع سینما. او در این نشست اعتراف کرد که برای ساخت فیلمش آثار مهم سینمای جهان را دیده اما تلاش کرده فیلمش شبیه آنها نشود. او معتقد است کپی کردن از آثار فیلمسازان بزرگ باعث بزرگ شدن فیلم نمی‌شود، به همین دلیل است که سعی کرده فیلمش کپی هیچ اثری نباشد. اما حرف‌هایی که او درباره شباهت می‌زند خیلی از منتقدان را راضی نمی‌کند، چون سیدی همواره در فیلم‌هایش تحت تاثیر بوده است. برای همین است که شکل ساختن فیلمش را چنین ارزیابی می‌کند: «در سینمای جهان، آثار بسیار بزرگی مثل «ممنتو» با همین روایت ساخته می‌شود. من با افتخار از سینماگران بزرگ دنیا بهره می‌برم اما تلاش می‌کنم پرداخت خودم را هم در طول ساخته‌هایم داشته باشم.» سیدی در این نشست به کتاب نخواندن و فیلم ندیدن‌ها انتقاد کرد و آن را شویی خواند که خوب نیست و به همین دلیل است که او سینمای دنیا را می‌بیند و دوست دارد و برایش احترام قائل است. وقتی سیدی در برابر انتقادها هم قرار می‌گیرد و از او سوال می‌شود که فیلمش گنگ است می‌گوید فکر نمی‌کند گنگ حرف زده باشد و سرراست سخن گفته است، اما می‌گوید اگر فیلم گنگ شده جایی برای بخشش هست. اما اینکه فیلم «اعترافات ذهن خطرناک من» از کجا در ذهن سیدی شکل گرفته است، او می‌گوید: «یک داستان خطی در ذهنم بود ولی انتخاب فرم برایش سخت بود، چراکه در این فیلم فضا برایم اهمیت بیشتری داشت، بنابراین تلاش کردم خط داستانی را با جذابیت‌های سینمایی تعریف کنم.» یکی دیگر از انتقادات سیدی به ساختن فیلم‌های سینمایی شبیه به سینمای مستند است که می‌گوید: «هر چه تاریخ سینمای ایران را مرور کردم، نفهمیدم از کجا فیلم‌ ساختن شبیه به سینمای مستند باب شد؟ من افتخار می‌کنم که شخصیت‌ها و فضاهای غیرواقعی را در قالبی واقعی ارائه می‌کنم.» بابک حمیدیان هم در این نشست حضور داشت. او پرکارترین بازیگر این جشنواره است. حمیدیان مثل پارسال بیشترین تعداد فیلم را در جشنواره دارد و حضورش در فیلم‌ها چشمگیر است اما خودش می‌گوید پرکارترین برای او تعریف ویژه‌ای نیست و همین که در کنار دوستانش بوده برایش مهم‌تر است. با این همه او می‌گوید تجربه حضورش در این فیلم ویژه بوده است. او می‌گوید خوب است چشم را به دیدن فیلم‌های خارق عادت سینما در ایران عادت بدهیم، چون معتقد است چنین فیلم‌هایی باعث می‌شود فضا و جهان‌های جدیدی را در سینمای ایران تجربه کنیم. برای همین است که او انتقادش را این‌گونه مطرح می‌کند: «وقتی چنین فیلمی را به‌عنوان یک اثر خارجی می‌بینیم می‌گوییم فیلم خارق‌العاده است، اما اگر فیلم هومن سیدی باشد برایمان این سوال پیش می‌آید که چرا باید برای دیدن این فیلم وقت بگذاریم.» حمیدیان هم که همچون سیدی و سیامک صفری خاستگاهش تئاتر بوده است از این مساله دفاع می‌کند و می‌گوید: «با آمدن تئاتری‌ها به سینما و با حضور بازیگرانی مثل پانته‌آ بهرام، رویا نونهالی و... فضای سینما تغییر کرده است.» رویا نونهالی هم که خودش از تئاتر به سینما آمده و در این فیلم بازی کوتاهی را از او می‌بینیم از حضورش در چنین نقش‌هایی می‌گوید به بازیگر یاد می‌دهد که در لحظه حضور داشته باشد. چکامه چمن‌ماه، نگار جواهریان و عباس غزالی از بازیگران دیگر این فیلم بودند که در این نشست حضور داشتند.