حالا چند روزی است که خبرهایی ضد و نقیض درباره تخریب دیوار ضلع جنوبی بنای این آرامگاه به گوش می‌رسد.

ماجرا از چه قرار است؟

خبرگزاری مهر، روز ۲۰ مرداد به نقل از قاسم منصور آل کثیر، فعال میراث فرهنگی در خوزستان از تخریب آرامگاه یعقوب لیث که در فهرست آثار ملّی هم به ثبت رسیده است، خبر داد و نوشت: « به تازگی آرامگاه تاریخی یعقوب لیث در دزفول که درون محوطه تاریخی جندی شاپور قرار دارد، بر اثر آن چه اشتباه پیمانکار اعلام شده است، تخریب شد». بعد از آن مهدی شیربُتی، پیمانکار مرمّت و سامان دهی آرامگاه دربارۀ تخریب دیوار به ایسنا گفت: «اتفاقِ اشتباهی بود که باعث شد ناظر پروژه تعویض شود». عصر همان روز سرپرست معاونت میراث فرهنگی خوزستان در گفت‌‌وگو با تسنیم منکر هر گونه تخریب شد و گفت: «هیچ‌گونه تخریبی صورت نگرفته و اقدامات ترمیم و تعویض جداره‌های آجری، عایق مناسب بام با مصالح و الگو در حال انجام است». او درباره دیوار ضلع جنوبی بنا هم گفت: «رواق ضلع جنوبی آرامگاه که در دهه ۶۰ به بقعه اضافه شده بود، در سال‌های اخیر به دلیل نفوذ رطوبت و عملکرد نامناسب ناودان‌ها، دچار آسیب و مصالح و ملاط آن فرسوده شده بود. خبری که در رسانه‌ها مبنی بر تخریب اثر تاریخی عنوان شده است، اصلا ربطی به بخش تاریخی آرامگاه یعقوب صفاری ندارد».

یعقوب لیث صفاری که بود؟

یعقوب، بنیان گذار سلسلۀ صفاریان در قرن سوم هجری و اولین حاکم ایرانی بود که بعد از حملۀ اعراب به ایران، زبان فارسی را به رسمیت شناخت و وقتی شاعری او را به زبان عربی ستود، گفت: «چیزی که من اندر نیابم چرا باید گفت؟» این شد که از آن به بعد شاعران به زبان فارسی شعر سرودند و یکی از آن‌ها محمد بن وصیف سیستانی بود که در وصف یعقوب لیث یکی از اولین اشعار فارسی را گفت.یعقوب لیث هنگام بازگشت از بغداد و پس از نبرد دیرالجماجم  بر اثر بیماری، در نزدیکی دزفولِ امروزی درگذشت و همان‌جا به خاک سپرده شد.

بنای آرامگاه یعقوب از لحاظ تاریخی و فرهنگی ارزش بسیار زیادی دارد و نمی‌توان به راحتی با اشتباه خواندنِ تخریب بخشی از این بنا یا فاقد ارزش تاریخی دانستنِ قسمتِ تخریب شده، از کنارش گذشت. کاش نظارت و دقت در اجرای پروژۀ مرمت بیش از این‌ها بود.