به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، نیروی هوافضای سپاه پاسداران در روزهای پایانی خرداد، یک فروند پهپاد جاسوسی آمریکایی به‌نام «گلوبال هاوک» را سرنگون کرد؛ اما از هدف قراردادن هواپیمای جاسوسی دیگر همراه پهپاد مذکور به‌دلیل داشتن 35 نفر سرنشین خودداری کرد. این در حالی است که 31 سال پیش، ناو موشک‌انداز آمریکایی «وینسنس» هواپیمای مسافربری ایران را با 290 مسافر هدف قرار داد؛ اتفاقی که موجب شهادت همه مسافران شد.

تظاهر به اشتباه

در 12تیر1367، پرواز شماره 655 هواپیمایی هما که از بندرعباس عازم دبی بود، دقایقی بعد از برخاستن از فرودگاه بندرعباس، هدف ناو موشک‌انداز وینسنس متعلق به نیروی دریایی آمریکا قرار گرفت و سقوط کرد. در این حادثه، تمام 290 مسافر و اعضای گروه پروازی جان باختند که
118 نفر از این مسافران بی‌گناه، زن و کودک بودند. همچنین، 20 نفر هندی، یک ایتالیایی، 6 پاکستانی، 13 نفر تبعه امارات و 6 یوگسلاو نیز در میان مسافران هواپیما بودند. بلافاصله پس از این جنایت هولناک، مقام‌های آمریکایی اعلام کردند یک فروند هواپیمای اف 14 جمهوری اسلامی ایران را هدف قرار داده‌اند. پس از روشن‌شدن نوع هواپیما، آمریکایی‌ها سعی کردند به‌نحوی وانمود کنند که در‌این‌باره‌ مرتکب اشتباه شده‌اند؛ اما شواهد بعدی این نظر آنان را کاملا مردود جلوه داد.

دُم خروس بیرون زد

مقام‌های نظامی آمریکا مدعی شدند هواپیمای ایرباس در خارج از دالان هوایی پرواز می‌کرده و رزم‌ناو آمریکایی هم هفت بار اخطار رادیویی برای هواپیمای ایران مخابره کرده؛ اما جوابی دریافت نکرده است. این ادعا کاملا نپذیرفتنی بود؛ چون قطعات متلاشی‌شده هواپیما و اجساد سرنشینان آن در سطح وسیعی از آب‌های سواحل جنوبی جزیره «هنگام» دقیقا در داخل آب‌های ایران پراکنده شده بودند. چهار سال پس‌از‌آن، روزنامه «نیویورک‌تایمز» در گزارشی که حاوی چندین نکته تازه بود، اعلام کرد ناو وینسنس در آب‌های فلات قاره ایران بوده، نه در آب‌های بین‌المللی و پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) در آن زمان، بر این حقیقت سرپوش گذاشته است.

اینکه مقام‌های نظامی آمریکایی مدعی شدند در تشخیص مسافری‌بودنِ نوع هواپیما دچار اشتباه شدند، دروغی شاخدار و بچگانه است؛ چون هواپیمای مسافربری ایرباس ازنظر حجم، شکل، اندازه و توانایی پرواز، کاملا با هواپیمای اف 14 متفاوت است. در‌همین‌حال، با‌توجه‌به ارتباط کلامی و ارتباط ناوبری هر هواپیمای بازرگانی و مسافربری، ناو آمریکایی می‌توانست به‌راحتی با شنیدن مکالمات خلبان به ماهیت هواپیمای مسافربری پی ببرد.

معیارهای دوگانه یانکی‌ها

آمریکایی‌ها با طرح دعاوی دروغین، تلاش کردند خود را از تیغ تیز حملات رسانه‌ها مصون نگه دارند. البته، مشاهده صفحات تاریخ نشان می‌دهد آمریکایی‌ها درقبال موضوعات مشابه حمله ناو وینسنس زبانی کاملا معترض و صلح‌طلبانه داشته‌اند. برای مثال در شهریور1362، وقتی یک فروند هواپیمای بوئینگ 747 شرکت هواپیمایی کره‌جنوبی در‌حالی‌که با 269 مسافر از مسیر عادی خود منحرف شده و حدود 500 کیلومتر مسافت را با زمانی نزدیک به دو ساعت در داخل خاک شوروی سابق طی کرده بود، به‌دلیل بی‌توجهی به اخطارهای مکرر هواپیماهای شکاری این کشور به‌وسیله سیستم دفاع موشکی شوروی سرنگون شد. ریگان، رییس‌جمهوری وقت آمریکا، درباره این حادثه گفته بود هیچ مطلبی نمی‌تواند توجیه‌کننده سرنگون‌کردن هواپیمای غیرمسلح باشد. وی تصریح کرد: «شوروی با حمله به هواپیمای مسافربری، دست به عمل تروریستی زده است».

رفتار مزورانه آمریکا

ریگان که هدف قرارگرفتن هواپیمای مسافربری کره‌جنوبی به دست شوروی را عملی تروریستی عنوان کرده بود، در‌قبال اقدام متناظر نیروهای نظامی خودی، قلب معنی و مفهوم کرد و با دفاع از حادثه رخ داده، آن را تدافعی و به‌منظور ایجاد صلح در منطقه برشمرد. او صراحتا گفت: «این حادثه (سقوط هواپیمای مسافربری ایران از سوی آمریکا) ضرورت دستیابی به برقراری صلح را با حداکثر شتاب دوچندان کرده است». رفتار رونالد ریگان، رییس‌جمهوری وقت آمریکا، مزورانه بود؛ چراکه در اعلامیه‌ای، ضمن اظهار تأسف از این رویداد تلخ، به سرنگون‌شدن هواپیمای مسافربری ایران اعتراف کرد؛ اما اقدام ناو آمریکایی را عمل دفاعی بجا دانست و مدعی شد هواپیمای ایرباس ایرانی در حال کاهش ارتفاع و شیرجه‌رفتن به‌سوی ناو آمریکایی بوده است.

مدال ننگ

ناخدا ویلیام سی. راجرز، آمر به حمله به هواپیمای مسافربری ایران، دو سال پس از جنایت علیه بشریت، از جورج بوش پدر، رییس‌جمهوری وقت آمریکا، نشان لژیون دریافت کرد. بوش پدر این مدال را به‌خاطر دوران تصدی راجرز به‌عنوان فرمانده ناو وینسنس از آوریل1987 تا می1989 اهدا کرد و هیچ اشاره‌ای به سرنگون‌کردن پرواز شماره 655 ایران ایر نکرد.

سکوت قبرستانی مجامع جهانی

در‌این‌میان، نکته بسیار مهم انفعال مجامع جهانی درقبال جنایت آشکار آمریکا علیه نوع بشریت بود. دو هفته پس از درخواست جمهوری اسلامی ایران برای برگزاری نشست اضطراری، شورای امنیت سازمان ملل متحد در روز 25تیر1367 تشکیل جلسه داد و در روز بیست‌و‌نهم همان ماه، قطعنامه 616 را تصویب کرد. ابراز تأسف عمیق از حادثه،‌ تأکید بر ضرورت تبیین حقایق با بازرسی بی‌طرفانه و لزوم اجرای فوری و کامل قطعنامه 598 شورای امنیت از محورهای قطعنامه بود. دولت ایران به ایکائو (سازمان بین‌المللی هواپیمایی) نیز داد شکایت برد. سازمان ایکائو در روز 23تیر1367 در جلسه فوق‌العاده خود تصمیم گرفت با تشکیل کمیته حقیقت‌یاب، عوامل حادثه را بررسی کند که البته، این شورا هم ایالات متحده را بابت این فاجعه محکوم نکرد.

غرامت ناچیز

دولت آمریکا با حمله عمدی و تجاوزکارانه به هواپیمای مسافربری ایران، نه‌تنها اصول و قواعد مشخص قراردادی بین دو دولت را آشکارا نقض کرد، بلکه قواعد آشکار و مسلم حقوق بین‌الملل را نیز زیر پا نهاد. در‌این‌زمینه اصولی از منشور ملل متحد درباره ممنوعیت توسل به زور (بند چهارم ماده منشور) و لزوم احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی واحدهای سیاسی جامعه بین‌المللی نیز اهمیت دارد.شایان ذکر است پس از خاتمه زودرس دعوا در دیوان که قبل از صدور رأی نهایی صورت پذیرفت، دولت آمریکا به‌عنوان غرامت مبلغ 55میلیون دلار برای خانواده‌های قربانیان و نیز مبلغ 40میلیون دلار برای غرامت ناشی از سقوط هواپیما به دولت جمهوری اسلامی ایران پرداخت کرد. چنانچه پرداخت غرامت آمریکا را در پرتو قواعد حقوق بین‌الملل ارزیابی کنیم، منطقا می‌توان نتیجه گرفت آمریکا مسوولیت خود را درقبال این فاجعه به‌عهده گرفته است.

منبع : صبح نو                            

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه رسانه‌‌ها