گروه اجتماعی: محسن مهدیان روزنامه نگار کشور در کانال تلگرامی اش نوشت: خانم بی حجابی که در ابیانه با حرکات موزون و آواز عده ای را را گرد خود جمع کرده بود تا در ملاء عام بزنند و برقصند تحت پیگرد قانونی قرار گرفت.
اگر عدلیه را درین برخورد محق نمی دانید ادامه این متن به کارتان نمی آید. اگرنه چند جمله با مخاطب "عادی" و "مسئولین."

یکم با مردم.

چرا قانون را محق دانستید؟ چرا کسی نمی گوید رقص اختیاری؟ چرا این خانم بی حجاب نباید آزاد باشد؟ درست است. زشتی فیلم را وجدان کردید.

خیلی ها ممکن ست با حجاب اختیاری موافق باشند اما از این فیلم برائت کنند و بگویند: "گفتیم حجاب اختیاری اما نه تا اینجا." اما چرا؟ این ماجرا قدم بعدی حجاب اختیاری است. چه کسی گفته سقف حجاب اختیاری برداشتن روسری است؟ مثلا چرا درآوردن لباس نباشد؟ چرا برهنگی اختیاری نه؟ احتمالا می گوئید ملاک عرف است. اما عرف چطور ساخته می شود؟ درست است؛ یک شبه از برداشتن روسری به برهنگی نمی رسیم، چه انکه یک شبه هم به برداشتن روسری نرسیدیم. گام به گام است. ماجرای همان قورباغه و آب داغ. ابتدا باز کردن دکمه اول اختیاری است. بعد دکمه دوم عرف است. بعد مانتوی جلو باز و تا آخر. برای مردها نیز چنین است. از شلوراک پوشیدن در خیابان می تواند به لباس زیر برسد. چرا لباس زیر اختیاری نه؟

بله. حجاب اختیاری مثل یک زنجیره به فحشای اختیاری منتهی می شود. پای عواقب ش می ایستیم؟ خیر. فحشا و فساد برایتان مشمئز کننده است. قانون نقشش همین است. از یله سازی و عرفی سازی ناخواسته و تغییرات اجتماعی هوس آلود جلوگیری می کند تا این انزجار و اشمئزاز از اباحه گری ماندگار باشد.

دوم سخنی با مجریان قانون

در برخورد با این خانمِ بی حجاب و رقاصه کسی به شما انتقاد نکرد. چرا؟ چون هر انسان متدین و حتا غیرمسلمان ولی اخلاق گرایی با فساد مخالف است. پس اگر مردم به محتوای قانون باور و ایمان داشته باشند همراهی می کنند. حجاب نیز همین است. تا وقتی نتوانیم کاری کنیم که مردم به قانون حجاب باور کنند اجرای آن مشقت بارست و پرهزینه. از گشت ارشاد مهمتر بیست و اندی نهاد فرهنگی و حوزه علمیه اند که تعطیلند.