خودتحریمی نکنیم
همدلی| گروه سیاسی- مخالفان پیوستن ایران به کنوانسیون پالرمو معتقدندگروه‌های مقاومت منطقه مانند حزب‌الله لبنان، حماس، جهاد اسلامی،‌ انصارالله یمن که در شرایط کنونی یکی از عوامل مهم تحقق نیافتن سلطه غرب، ارتجاع عرب و رژیم صهیونیستی در منطقه هستند و همواره از حمایت جمهوری اسلامی ایران برخوردار بودند، الحاق ایران به چنین کنوانسیونی به احتمال زیاد زمینه شکل‌گیری فشار علیه جمهوری اسلامی ایران را به خاطر حمایت از گروه‌های مقاومت فراهم می‌آورد.
این در حالی است که این موضوع به صراحت از سوی علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی رد شد. او طی مصاحبه‌ای گفته بود در حال حاضر آمریکا، حزب‌الله و حماس را تروریست معرفی می‌کند که ایران این موضوع را قبول ندارد اما در لایحه فوق ذکر شده که گروه‌هایی که برای مبارزه با سلطه استعمار هستند، ما تروریست نمی‌دانیم، همین الان نیز ما را تحریم می‌کنند و ما موضوع را قبول نداریم.
از سویی دیگر، موافقان پیوستن ایران به کنوانسیون پالرمو معتقد بودند با شروطی که در متن لایحه الحاق ایران به کنوانسیون سازمان ملل برای مبارزه با جرایم سازمان یافته فراملی گنجانده شده، آسیب‌های این کنوانسیون برطرف شده است.
در صورتی که ایران اگر به این کنوانسیون بپیوندد در تعامل و همکاری با سایر کشور‌ها در مبارزه با جرائم سازمان یافته عزم جدی پیدا خواهد کرد و امکان همکاری با دیگر کشورها در مبارزه با قاچاق مواد مخدر، قاچاق انسان و اشیا نیز فراهم می‌شود.
با این حال جمعی از اصلاح طلبان نامه‌ای در این راستا تنظیم و در آن از مجمع تشخیص مصلحت نظام تصویب قوانین مربوط به «اف تی ای اف» را درخواست کرده‌اند.
«همدلی»، محتوای این نامه را در گفت‎وگویی با «داریوش قنبری»، نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی و استاد دانشگاه، مورد بررسی قرار داده، که شرح آن را در زیر می‌خوانید.
ناگزیر از پیوستن
«داریوش قنبری»، نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی و تحلیل‌گر مسائل سیاسی در گفت‌وگو با«همدلی»، با اشاره به این‌که ایران طی سال‌های اخیر مراحل پیوستن به آن را طی کرده، گفت: « به نظر من مخالفان ایرادات جدی به پیوستن ایران به این کنوانسیون دارند؛ استدلال آنها این است که الحاق ایران ممکن است زیان‌بار باشد. به نظر می‌رسد بیش از هر چیز در این مخالفت، ادله کافی برای عدم الحاق ایران وجود ندارد به عبارتی دیگر مخالفان الحاق ایران به کنوانسیون پالرمو برخورد سلبی با این الحاق دارند و به دیگر سخن، آنها هیچگونه جایگزینی برای عدم الحاق ایران ارائه نمی‌دهند».
قنبری در ادامه افزود: «نکته‌ای که مخالفان از توجه به آن غافلند این است که مقررات کنوانسیون پالرمو جزو مقررات عام بین المللی است که تقریبا همه کشورهای دنیا به آن پیوسته‌اند و عدم الحاق و پذیرش آن، تبعات و محدودیت‌ها‌یی را به‌همراه دارد».
این تحلیل‌گر مسائل سیاسی در پاسخ به این سوال که، در این نامه اصلاح‌طلبان به مجمع تشخیص مصلحت نظام آمده است که «عدم عضویت درآن به معنای منزوی کردن ایران و پذیرش اختلال در مناسبات جمهوری اسلامی با ۱۸۰ کشور جهان خواهد بود، نظر شما دراین باره چیست، گفت: «بله این سخن درستی است و اگر ما نیز به این کنوانسیون نپیوندیم ایران را به انزوا خواهیم برد و به آمریکا و دیگر کشورهای اروپایی این فرصت را می‌دهیم که علیه ایران مواضع شدیدتری اتخاذ و تحریم‌های سنگین‌تری اعمال کنند. در نتیجه این دو، کم کم ایران منزوی خواهیم شد».
داریوش قنبری در پاسخ به سوالی دیگر مبنی بر اینکه چرا مخالفان نگاه خوبی به پیوستن ایران به این کنوانسیون ندارند، گفت: « البته این را ذکر کنم که دولت و مجلس مایل نیستند محدودیت‌ها‌ی جهانی ناشی از عدم پیوستن به پالرمو گریبانگیر کشور شود، اما بدبختانه بخشی از مخالفان با استدلال نادرست نگاه خوبی به پیوستن به معاهدات جهانی ندارند. این نگرش در اوائل انقلاب هم وجود داشت بطوری‌که آن زمان هم برخی می‌گفتند عضویت در سازمان ملل به دلیل آنکه ساخته و پرداخته قدرت‌های جهانی است، امری اشتباه است».
قنبری در پایان، از ضرورت پیوستن هرچه زودتر ایران به این کنوانسیون گفت و حمایت خود را از درخواست اصلاح طلبان از مجمع تشخیص مصلحت نظام اعلام کرد، و گفت: «به نظر من نباید غافل باشیم. عدم الحاق به این‌ کنوانسیون می‌تواند منافع ملی را تحت‌الشعاع قرار دهد و به پرستیژ سیاسی کشور آسیب وارد کند».
عدم تصویب و خود تحریمی
به گزارش ایلنا تعدادی از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب در آستانه بررسی لایحه پالرمو در جلسه فردای مجمع تشخیص مصلحت نظام، به اعضای آن نامه نوشتند.
امضاکنندگان این نامه به‌عنوان بخشی از فعالان سیاسی که نگران وضعیت حال و آینده کشورند، لازم دیده‌اند با طرح دیدگاه خود در این زمینه، تصویب قوانین مربوط به FATF را از آن مجمع درخواست کرده‌اند. در زیر بخش‌هایی از این نامه را می‌آوریم.
آغاز مشکلات عدیده
در بند اول این نامه آمده است: « اقدامات بین‌المللی هر کشور در هر حوزه‌ای از حمل و نقل و بانکداری تا ورزش و سیر و سفر و مراودات اقتصادی با مردم سایر کشورها، در گرو عضویت و تبعیت از مقررات کنوانسیون‌های متعدد بین‌المللی است» و «عدم عضویت در آن مشکلات عدیده در مناسبات آن کشور حتی با کشورهای دوست خود ایجاد می‌کند. زیرا آنها به‌دلیل عضویت در این کنوانسیون‌ها، ملزم به رعایت مقررات کنوانسیون‌ها در مناسباتشان با سایر کشورها از جمله کشورهای غیرعضو می‌شوند».
در بند دوم این نامه جمعی نیز آمده است: «چین، روسیه و دیگر کشورهای مستقل برای عضویت در کنوانسیون‌های جهانی، ملاحظاتی شبیه ایران دارند، اما همه آنها فرصت‌های ناشی از عضویت در این کنوانسیون‌ها را به‌مراتب بیشتر از تهدیدها و خسارات ناشی از عدم عضویت ارزیابی می‌کنند». و «عدم عضویت در این کنوانسیون‌های متشکل از تقریبا همه کشورهای جهان بسیار پرهزینه است و باعث  نوعی خود تحریمی برای همکاری اقتصادی با کشورها شامل دوستان جمهوری اسلامی ایران می‌شود».
‌جمعیت خاصی با اهدافی غیر ملّی
در بند سوم این نامه، به دخالت‌های غیر کارشناسی و دلسوزی‌های از سر جناح‌بندی‌های سیاسی و جبهه گیری‌های یک‌جانبه‌گرایانه پرداخته است. در این باره آورده‌اند:‌ «آنچه موجب تاسف دلسوزان شده، تبدیل یک موضوع کارشناسی به یک درگیری جناحی است».
نویسندگان اصلاح‌طلب این نامه، به پیامک‌های تهدید‌آمیزی که در خلال این چند ماه برای اعضا مجمع ارسال شده اشاره کرده‌اند: «مطلع شدیم جمعیت خاصی با اهدافی غیرملی در یک بمباران خبری و با استفاده از ابزارهای گوناگون از جمله با ارسال انبوه پیام‌های اینترنتی، می‌کوشند اعضای محترم مجمع تشخیص مصلحت را از تصویب قوانین مربوط به FATF منصرف کنند. این درحالی است که عدم عضویت در FATF به منزله دادن فرصت به امریکا و اسرائیل برای شکل‌دادن به اجماع جهانی دیگری علیه جمهوری اسلامی در جهت مشروعیت بخشیدن به تحریم‌های نامشروع کنونی آنان است. پیشتر نیز در یک فضای هیجانی و با تشویق و تحریک همین گروه و برخلاف توصیه کارشناسان و نیر برخی کشورها، در مذاکرات هسته‌ای به نحوی رفتار کردیم که در نهایت موجب تحویل پرونده ایران به دولت آمریکا از طریق ارسال پرونده کشورمان به شورای امنیت سازمان ملل شد. پس از آن هرچه در ارتباط با موضوع هسته‌ای به ما تحمیل شد، ناشی از همین خطا و نیز فشارهای گروه‌های بی‌نام و نشان و جناحی کردن سیاست خارجی کشور بوده است».
در ادامه آورده اند: «جمهوری اسلامی می‌توانست با پرهیز از آن اشتباه بدون تن دادن به قطعنامه‌های شورای امنیت، مناسبات اقتصادی خود را با سایر کشورهای جهان حفظ کند و در جریان تدریجی مذاکرات هسته‌ای، امتیازاتی حتی بیش از برجام را که البته در زمان امضا بهترین راه خروج پرونده کشورمان از اختیار آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل بود، بدست آورد».
انزوای خودخواسته
بند چهارم نامه که بند پایانی نیز هست به ضرورت پیبوستن ایران و مزایای این الحاق پرداخته است. در این بند آمده است: «عضویت جمهوری اسلامی در پیمان‌های بین‌اللملی معتبر نه به کرامت، اقتدار و عزت ملی ما لطمه می‌زند و نه مانع اقدامات لازم ایران در شرایط مقتضی، در جهت مصالح و امنیت ملی خود می‌شود. در جانب مقابل انزوای خود خواسته ایران به‌دلیل کناره‌گیری از پیمان‌های مورد قبول تقریبا همه کشورهای جهان، می‌تواند مایه تحقیر ملی شود و مصالح و منافع کشور را بازیچه دولت‌های مخالف ایران به ویژه آمریکا و اسرائیل کند».
در ادامه افزوده‌اند که:‌ «براساس براهین فوق از اعضای محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام با هر سلیقه سیاسی انتظار می‌رود در مورد پیمان‌های FATF تسلیم شانتاژهای مصلحت‌ستیز نشوند و با تصویب این لوایح، مانع تکرار مشکلات مشابه گذشته شوند. مشکلاتی که خسارات و اختلال‌های بزرگی در روند توسعه و پیشرفت کشور بوجود آورد».
چنانچه اعضای محترم مجمع در حمایت اکثریت قاطع ایرانیان از پیوستن کشورمان به کنوانسیون مزبور تردید دارند، می‌توانند رد یا تایید آن را به همه پرسی ملت ایران بگذارند.
امضاکنندگان
امضاکنندگان نامه فوق الذکر، به شرح زیر است:
«محسن آرمین، محمدابراهیم اصغرزاده، محسن امین‌زاده، سیدمصطفی تاجزاده، علی تاجرنیا، رضا تهرانی، سعید حجاریان، محمد حسینی‌نیا، حمیدرضا جلایی‌پور، هادی خانیکی، عبدالله رمضان‌زاده، داود سلیمانی، عباس عبدی، فیض‌الله عرب‌سرخی، علیرضا علوی‌تبار، زهرا شجاعی، محسن صفایی فراهانی،‌ غلامرضا ظریفیان، محمدرضا ظفرقندی، مریم قدس، محمد کیانوش‌راد، سید مرتضی مبلغ، زهرا مجردی، فخرالسادات محتشمی‌پور، آذر منصوری، محسن میردامادی، شهیندخت مولاوردی، محمد نعیمی‌پور، صادق نوروزی، حسین واله و رضا یوسفیان».