مدیر حراج تهران به نامه اخیر معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اشاره کرده گفته که جمع‌آوری آثار جعلی و برخورد با جاعلان باعث می‌شود هر هنرمندی احساس امنیت کند و بداند اثرش علاوه ‌بر حمایت‌های فرهنگی و معنوی از طرف حاکمیت، مورد حمایت حقوقی و قضایی هم قرار دارد.

مدیر حراج تهران یک راهکار بسیار ساده برای شناسایی آثار جعلی از واقعی ارائه کرده و توضیح داده تمام آثار تقلبی موجود در بازار از یک ویژگی مشترک برخوردار هستند و آن این‌که هویت خریداران قبلی آنها روشن نیست. ممکن است آثار جعلی حتی مورد بررسی یک کارشناس هم قرار گرفته باشند، اما چون جعل اثر استادانه صورت گرفته، کارشناس نتوانسته جعل بودن آن را تشخیص بدهد و اینجاست که به اعتقاد سمیع‌آذر کافی است از هر کسی که یک اثر مشکوک به جعل دارد، خواسته شود خریداران قبلی این اثر را معرفی کنند و بگوید اثر را از چه کسی و کجا خریده ‌است.

در حراجی‌های بزرگ دنیا مانند کریستیز و ساتبیز هم هر اثری که ارائه می‌شود باید پیشینه و تاریخچه‌اش مطرح شود و به گفته این کارشناس هنری، تاریخچه آن‌قدر به عقب بازمی‌گردد تا به خود خالق اثر می‌رسد. بنابراین در کشورهای پیشرفته، اثری که بدون شناسنامه و پیشینه، برای فروش عرضه می‌شود، ممکن است دوحالت داشته باشد: یا جعلی است چون معلوم نیست از کجا آمده یا اگر اصل است احتمالا از جایی دزدیده شده و در هر حال خریدار می‌تواند به هر دادگاهی شکایت کند و حقش را بگیرد.

سمیع‌آذر این شیوه را کارشناسی نمی‌داند، بلکه آن را یک تجسس آگاهی توصیف می‌کند و معتقد است این امر باید به پروسه پیگرد حقوقی و قضایی اضافه شود. البته او یادآوری کرده که آثار جعلی گران است و کسی یک اثر ارزان را کپی نمی‌کند.