در سال ۲۰۱۷ فیفا، فدراسیون فوتبال ایران را به عنوان تنها فدراسیون ۵ ستاره جهان معرفی کرد. چرا که تیم های نوجوانان، جوانان، بزرگسالان و هم چنین تیم های فوتسال و فوتبال ساحلی به جام جهانی صعود کرده بودند و این یک موفقیت بزرگ برای ایران بود و هیچ کشور دیگری در جهان چنین موقعیتی پیدا نکرد. البته بخشی از این موفقیت حاصل برنامه ریزی فدراسیون فوتبال علی کفاشیان هم بود چرا که انتخاب برخی از مربیان تیم های ملی در زمان وی صورت گرفته بود و از سویی بخشی از بازی ها هم در زمان ریاست او برگزار شده بود.
اما در سال 2018 این نتیجه گیری معکوس بوده است. بعد از سومی تیم ملی جوانان در جام ملت های آسیا به طور مشترک با ویتنام و حضور در جام جهانی بعد از ۱۶ سال و کسب پیروزی در این تورنمنت بعد از ۴۰ سال با هدایت امیر حسین پیروانی این بار تیم ملی جوانان در همان گام نخستین حذف شد و اصلا به جام ملت های آسیا راه پیدا نکرد! این حذف بزرگ ترین ضربه به بازیکنانی بود که به همراه تیم ملی نوجوانان در جام جهانی ۲۰۱۷ خوش درخشیده بودند و شرایط سنی آنها در ادامه مسیر به تیم ملی جوانان می خورد. تیمی که بازیکنان خوبی چون شریفی، صیادمنش، قادری، دلفی و... را در اختیار داشت.
این در حالی بود که در دوره مدیریت علی کفاشیان و در مشهد تیم ملی جوانان ۱۰ گل به نپال، ۳ گل به اردن و ۲ گل به کویت زده بود و با اقتدار از بازی های مقدماتی به جام ملت ها صعود کرد. نکته تاسف بار اینکه تیم ملی جوانان در حالی با هدایت فرهاد پورغلامی راهی بازی های مقدماتی در اردن شد که پیش از این قرار بود ایران میزبان بازی ها باشد اما تعلل فدراسیون فوتبال این موقعیت را از تیم ملی جوانان گرفت و از سویی سرمربی تیم ملی هم به قوانین آشنا نبود!
و در ادامه این بار تیم ملی نوجوانان حذف شد. عباس چمنیان که در دوره مدیریت علی کفاشیان سرمربی تیم ملی نوجوانان شده بود بعد از کسب عنوان نایب قهرمانی در جام ملت ها و درخشش در جام جهانی این بار در مرحله گروهی جام ملت ها کم آورد و اصلا به مرحله یک چهارم نهایی صعود نکرد که برای کسب سهمیه جام جهانی ۲۰۱۹ بجنگد.
۲ ستاره از ۵ ستاره فدراسیون فوتبال به دلیل حذف تیم ملی نوجوانان و تیم ملی جوانان پاک شد. ضمن اینکه تیم امید هم در بازی های آسیایی اصلا درخشان ظاهر نشد و باخت به تیمی چون میانمار را در کارنامه ثبت کرد. تیم ملی نوجوانان هم در جام ملت ها به اندونزی باخت و به صراحت می توان گفت این باخت ها برای فوتبال ایران شرم آور است. طبیعتا اگر این حذف ها با باخت در برابر تیم هایی چون کره جنوبی و ژاپن حادث می شد جای گله ای نبود چون حتی این تیم ها هم در برابر دیگر مدعیان آسیا می بازند.
قطعا این باخت ها و این حذف ها علت های مهمی دارد. شاید مشکل از انتخاب ها باشد. شاید در تدارک خوب عمل نمی کنیم. نمونه اش انتخاب نیما نکیسا به عنوان مسئول توسعه فوتبال پایه در فدارسیون فوتبال! در حالی که نیما با وجود اینکه سال های سال در پرسپولیس و تیم ملی بازی کرده و در جام جهانی هم حاضر بوده تجربه ای در فوتبال پایه ندارد و حضور او در فدراسیون فوتبال به منزله کسب تجربه است. به واقع به جای اینکه او چیزی به فوتبال پایه اضافه کند این فوتبال پایه است که به نیما نکیسا تجربه انتقال می دهد.