ميرجلال‌الدين کزازي با بيان اين که در ميان گروه‌هاي ويژه از جامعه گويش‌هايي ويژه کاربرد و فراگيري دارند، گفت: حتي اگر اين گويش‌ها کارکرد گسترده هم بيابند، نمي‌توانند زيست و پيکره زبان فارسي را آن‌چنان دگرگون کنند که آسيبي چاره‌ناپذير به آن برسانند. زيرا زبان فارسي از مايه‌دارترين زبان‌هاي جهان است.
به گزارش ايسنا اين استاد پيشکسوت زبان و ادبيات فارسي درباره افزايش برخي از واژه‌هاي نامانوس که در رسانه‌ها و شبکه‌هاي اجتماعي به‌کار گرفته مي‌شود و تاثير آن‌ها بر زبان فارسي، گفت: زبان پارسي زباني است استوار و سخت‌جان که به آساني به گزندهاي گران يا آسيب‌هاي بنيادين دچار نمي‌تواند شد.
او افزود: در زبان فارسي مانند پاره ديگري از زبان‌هاي جهاني گويش‌هايي پديد مي‌آيد. اين گويش‌ها گاهي گروهي است، به اين معني که در ميان گروهي ويژه کاربرد و روايي دارد. در گذشته اين گروه‌ها را بيش‌تر پيشه‌ورزان و صنعت‌کاران مي‌ساختند.
اين نويسنده سپس افزود: اگر بخواهيم در اين زمينه نمونه‌اي بياوريم مي‌توان از واژه «خالي‌ بستن» نام برد. اين واژه از آن‌جا مي‌آيد که تفنگ را خالي و بي‌فشنگ بر دوش مي‌بستند تا ديگران را بفريبند و بترسانند. از همين رو هنگامي که کسي سخني بي‌پايه مي‌گويد و لاف مي‌زند گفته مي‌شود کسي خالي‌ بسته است. کزازي همچنين گفت: «سوتي دادن» نيز ديگر واژه‌اي است که در گويش جوانان به کار برده مي‌شود. پايه اين واژه نيز مي‌تواند از ورزش گرفته شده باشد و آن در زماني است که وقتي ورزشکار خطا مي‌کند و داور سوت مي‌زند نشانه آن است که بازيکن کار خود را به درستي انجام نداده است.