به گزارش پایگاه خبری مدیریت شهری کرج ، در این بیانیه آمده است:
سی و هشت سال قبل درست در چنین روزهایی مردم کشور ما در گیرودار چند راهپیمایی بزرگ بر ضد حکوت ستمشاهی و دیکتاتوری پهلوی بودند که در نهایت حادثه خونین قیام 17 شهریور در میدان ژاله سابق تهران به دست گارد دژخیمان ارتش رژیم خودکامۀ پهلوی رخ داد و عاشورای حسینی بار دیگر در شهریور تکرار شد و میدان ژاله به خون نشست و میدان شهدا نام گرفت.
هفدهم شهریور 1357، فرزندان ملت با یقین و باورمندی به هدفشان، در کربلای ژاله در محاصره دشمن قرار گرفتند. در میدان ژاله، باران سرب و گلوله بود که بر سر میهمانان خدا فرو میریخت؛ آنان که از آزمون رمضان، پارسا و پاکیزه گذشتند و به شکرانه این نعمت، نماز فطر شکر را با هم به جای آوردند.
مردم پاکدلی که در واقعه هفده شهریور، جان خویش را سپر بلای انقلاب و اهداف والای آن کردند، مجاهدانی غیور بودند که ایمان در دلهایشان راه یافته بود؛ شیر دلانی که نه برای دنیا، بلکه برای وعدههای الهی به پا خاستند و جلوی ستم پهلوی ایستادند.
به درستی 17 شهریور، غریو خونین عاشقان شهادت، طاغوتشکن و تاریخساز شد و به عنوان عامل تسریع کننده در روند شکلگیری و پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن 1357 نقش تعیین کنندهای ایفا کرد.
مصطفی سعیدی سیرائی، ضمن تاکید بر اینکه هفدهم شهریور 1357، برگی غرور آفرین از دفتر انقلاب اسلامی ایران است، اشاره داشت: تاریخ حیات انسان بر کره خاک، روزهای خونین بسیاری دارد و خواهد داشت و تاریخ انقلاب ما عاشوراهای بسیار به خود دیده است و هفدهم شهریور یکی از آن روزهاست که چون قطرههای خون بر برگهای تقویم انقلاب ماندگار شدهاند؛ خونی که با گذشت زمان نمیخشکد و از جوشش نمیافتد.
سی و هشت سال قبل درست در چنین روزهایی مردم کشور ما در گیرودار چند راهپیمایی بزرگ بر ضد حکوت ستمشاهی و دیکتاتوری پهلوی بودند که در نهایت حادثه خونین قیام 17 شهریور در میدان ژاله سابق تهران به دست گارد دژخیمان ارتش رژیم خودکامۀ پهلوی رخ داد و عاشورای حسینی بار دیگر در شهریور تکرار شد و میدان ژاله به خون نشست و میدان شهدا نام گرفت.
هفدهم شهریور 1357، فرزندان ملت با یقین و باورمندی به هدفشان، در کربلای ژاله در محاصره دشمن قرار گرفتند. در میدان ژاله، باران سرب و گلوله بود که بر سر میهمانان خدا فرو میریخت؛ آنان که از آزمون رمضان، پارسا و پاکیزه گذشتند و به شکرانه این نعمت، نماز فطر شکر را با هم به جای آوردند.
مردم پاکدلی که در واقعه هفده شهریور، جان خویش را سپر بلای انقلاب و اهداف والای آن کردند، مجاهدانی غیور بودند که ایمان در دلهایشان راه یافته بود؛ شیر دلانی که نه برای دنیا، بلکه برای وعدههای الهی به پا خاستند و جلوی ستم پهلوی ایستادند.
به درستی 17 شهریور، غریو خونین عاشقان شهادت، طاغوتشکن و تاریخساز شد و به عنوان عامل تسریع کننده در روند شکلگیری و پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن 1357 نقش تعیین کنندهای ایفا کرد.
مصطفی سعیدی سیرائی، ضمن تاکید بر اینکه هفدهم شهریور 1357، برگی غرور آفرین از دفتر انقلاب اسلامی ایران است، اشاره داشت: تاریخ حیات انسان بر کره خاک، روزهای خونین بسیاری دارد و خواهد داشت و تاریخ انقلاب ما عاشوراهای بسیار به خود دیده است و هفدهم شهریور یکی از آن روزهاست که چون قطرههای خون بر برگهای تقویم انقلاب ماندگار شدهاند؛ خونی که با گذشت زمان نمیخشکد و از جوشش نمیافتد.
∎