شناسهٔ خبر: 23783447 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه خراسان | لینک خبر

عطوان:

عواقب اعتماد کُردهای سوریه به آمریکا

صاحب‌خبر - پس از آن که آمریکا به تماس‌های مکرر رهبران یگان‌های مدافع خلق کُرد در عفرین پاسخ نداد، دولت خودمختار این استان به بشار اسد رئیس جمهور سوریه و دولت او برای کمک روی آورد و در بیانیه‌ای رسمی مداخله دمشق را برای انجام وظایف خود در قبال عفرین، محافظت از مرزهای آن و شهروندان «سوری» در برابر حملات ترکیه خواستار شد.این زبان جدید و نا آشنا برای اسد، رئیس جمهور سوریه و کابینه او، هیچ واکنشی از سوی دمشق، حداقل تا زمان نوشته شدن این مقاله دریافت نکرده است، از همین رو این نظریه تا حدی اعتبار دارد که رجب طیب اردوغان، تنها پس از گرفتن چراغ سبز از روسیه و هیچ اعتراضی از سوی ایران و دولت سوریه به شهر عفرین یورش برده است. حزب اتحادیه دموکراتیک کُرد که کنترل شهرهای عفرین و منبج و حومه‌های آن دو را در دست دارد و شاخه نظامی آن طی شش سال گذشته به طور مستقل از دمشق فعالیت می‌کرد هرگز حاکمیت سوریه بر این دو شهر و دیگر مناطق شمال سوریه را به رسمیت نمی‌شناخت، علاوه بر این، حزب مذکور پیشنهاد روسیه را درباره ورود ارتش سوریه به این دو شهر برای جلوگیری از هر گونه حمله ترکیه رد کرد و تکیه به متحد آمریکایی خود را ترجیح داد. افرادی که از شمال غربی سوریه آمده‌اند از برادران کُردی در عفرین تلخ‌ترین شکایت‌ها را دارند و تاکید می‌کنند که آن ها اجازه نمی‌دهند سوری‌های عرب بدون اجازه قبلی وارد این منطقه شوند و باید هزینه‌های زیادی برای ورود به آن جا پرداخت کنند،این درحالی است که دولت سوریه با کردهای ساکن خاک خود به گونه ای رفتار کرد که همتایان آن ها در کشورهای همسایه از آن برخوردار نیستند. طی چند هفته بیش از ۳۰۰ هزار نفر از آن ها که قبل تر و طی بحران از ترکیه گریخته و به خاک سوریه پناه آورده بودند، تابعیت سوری گرفتند چون به دنبال یک زندگی شرافتمندانه به دور از فشارها و خطرهای نژادی و فرقه ای بودند، اما با این وجود از پشت به سوریه خنجر زدند و همدست پروژه‌های آمریکا برای تجزیه سوریه شدند.ما نمی‌دانیم جزئیات طرح مورد توافق سوریه، ترکیه و ایران تحت حمایت روسیه درباره عفرین چیست و چه کسی حق حاکمیت را در منطقه امنی دارد که ترکیه می‌خواهد در عمق ۳۰ کیلومتری عفرین ایجاد کند و با چه چیز از مرزهای ترکیه محافظت می‌کند. هنگامی که رجب طیب اردوغان را برای نخستین بار در ۱۴ سال گذشته با لباس نظامی در حال سر زدن به نیروهایش در مرزها دیدیم گفت که به دنبال نابودی تروریسم و اسکان دوباره 3.5 میلیون پناهنده سوری در منطقه امن است و اداره آن را به ارتش آزاد سوریه، نه ارتش سوریه تحویل خواهد داد، چیزی که با توجه به توافقات محرمانه و گمانه زنی‌ها قابل انتظار بود. ارتش آزاد سوریه یک دولت نیست و شامل ده‌ها جناح و واحدهای مسلح مخالف نظام دمشق است که اکنون دستورات و دستورالعمل‌هایش را از آنکارا دریافت می‌کند، آیا این اقدام قانونی است؟ آیا اگر ارتش سوریه برای بازپس گیری عفرین و حفاظت از این منطقه جدا شده از خاک سوریه پیشروی کند، ارتش آزاد می‌تواند در برابر آن ایستادگی کند؟ سؤال دیگری که باید پرسید این است که آیا اردوغان می‌خواهد منطقه‌ای با اکثریت مهاجران «عربی» سوریه و تحت حمایت ارتش آزاد و با نظارت ارتش ترکیه ایجاد کند؟ به گونه‌ای که کُردها را در اقلیت قرار دهد و پاسخ سوریه و روسیه در این زمینه چیست؟ یک روزنامه‌نگار مشهور ترکیه که خواست نامش فاش نشود، از ارتباطات محرمانه میان سوریه و ترکیه طی این روزها برای هماهنگی مواضع درباره مناطق عفرین و ادلب خبر داد. او گفته است که اردوغان پس از تسلط بر عفرین آن جا را به نیروهای روسی تحویل خواهد داد و روسیه هم به نقش خود در تحویل این منطقه به دولت سوریه عمل خواهد کرد و این به معنای ورود ارتش سوریه به عفرین است. از همین رو، روسیه در واکنش رسمی به درخواست‌های کمک شورای اجرایی ریاستی حاکم بر عفرین تامل کرده است.به اعتقاد نویسنده و روزنامه نگار ترکیه ای، چیزی که اردوغان را به خشم آورد این است که بخش بزرگی از سلاح‌های مدرن آمریکا که برای ارتش سوریه دموکراتیک فرستاده شد، در دست پ.ک.ک و در انبارهای مستحکم آن در کوه‌هاست و همین قضیه مفسر بیانات رئیس جمهور ترکیه درباره این است که کریدوری را که در امتداد مرز سوریه و ترکیه است، از تروریسم پاک سازی می‌کند.بار دیگر معضل برادران کُردی مربوط به اعتماد آن ها به آمریکا و اسرائیل می‌شود که از آن ها به عنوان برگه‌ای برای حل‌وفصل حساب‌های خود با کشورهای منطقه‎ای مانند ترکیه، ایران، سوریه و عراق استفاده کردند، اگر کُردها در عفرین و منبج ورود ارتش سوریه به مناطق خود را پذیرفته بودند، نه این که نیروهای آمریکایی وارد منبج شوند، شاید اکنون در معرض حملات ترکیه قرار نگرفته بودند و بدون هیچ گونه حمایتی به تنهایی با آن مواجه نمی‌شدند.