به‌زودی کتاب جدیدی در دنیای فوتبال منتشر می‌شود که زوایای پنهانی از واگذاری میزبانی جام‌های جهانی 2018 و 2022 را روشن می‌کند. نویسنده این کتاب بونیتا مرسیادس یکی از اعضای کمیته میزبانی استرالیاست که در کنار هيئت استرالیایی برای گرفتن میزبانی 2022 تلاش می‌کردند. بونیتا دو روز گفت‌وگویی با سپ بلاتر، رئیس سابق فیفا در حاشیه همین میزبانی‌ها در رستورانی در زوریخ داشته و حالا نقل‌قول‌های بلاتر حسابی دردسرساز شده است. این کتاب که نامش «هرآنچه درون فیفا می‌گذرد» است، از همین حالا سروصدای زیادی به راه انداخته است. در زیر به خلاصه‌ای از این صحبت‌ها که به قلم خود نویسنده اصلی است، پرداخته شده. اولین موضوعی که سپ بلاتر درباره‌اش حرف زد، مربوط به دشمن قدیمی‌اش محمد بن‌همام بود. او گفت همیشه فکر می‌کرده بن‌همام آرزو داشته جایش را در پست ریاست فیفا بگیرد؛ حتی بن‌همام حاضر بوده این پست را داشته باشد ولی قطر میزبان جام جهانی 2022 نشود. 
 بلاتر گفت: «در طول سال‌های زیادی، بن‌همام، کارهایی می‌کرد که بقیه به او کمک کنند رئیس فیفا شود». 
من به او گفتم: «ما به بن‌همام پنج ‌میلیون دلار دادیم». 
بلاتر: «چرا؟».
من: «نه اینکه دقیقا به خود او پرداخت کرده باشیم بلکه به پروژه آسیاویژن کمک کردیم. از قبل قرار گذاشته بودیم به این پروژه کمک کنیم و توافق کردیم پنج ‌میلیون دلار بپردازیم». 
بلاتر در این لحظه زیر خنده زد. او فکر می‌کرد داستان بسیار خنده‌داری است چون آسیاویژن و بن‌همام یکی بودند. از من پرسید: «چرا تو باید به یک آدم ثروتمند این‌قدر پول بدهی؟».
به او گفتم: «قرار بود به ما کمک کند تا برای میزبانی 2022 رأی آسیا و آفریقا را داشته باشیم». 
بلاتر پرسید: «فهمیدی چه اتفاقی برایش افتاد؟».
شانه‌هایم را بالا انداختم و گفتم چیز بیشتری در این مورد نمی‌دانم. به نظر می‌رسد بخشی از این پول به چنبوری تایلند داده شده است. 
بلاتر دوباره زیر خنده زد؛ چنبوری باشگاهِ ووراوی ماکودی، عضو سابق کمیته اجرائی و یکی از همکاران بن‌همام بود. ماکودی اکتبر 2016 به مدت پنج سال از انجام کلیه کارهای مربوط به فوتبال محروم شد. بلاتر با اشاره دوباره به بن‌همام به من گفت: «سال 2011 در جریان اتفاقات نبود و برخلاف نظر امیر قطر رفتار کرد. دسامبر 2010، کمی بعد از رأی‌گیری، من به جلسه‌ای در دوحه در قصر امیر این کشور رفتم. آنجا شیخ جاسم و بن‌همام حاضر بودند». شیخ جاسم برادر بزرگ‌تر امیر جدید قطر است که از حق و حقوقش برای جانشینی در سال 2003 به‌نفع برادر کوچک‌تر گذشت. او حالا رئیس آکادمی اسپایر در قطر است. بلاتر ادامه داد: «امیر قطر می‌دانست که من راضی نیستم قطر برنده میزبانی شود. او می‌دانست که می‌خواستم آمریکا میزبان شود و از طرفی می‌دانست که فیفا هم تمایلی به دادن میزبانی به قطر ندارد. بااین‌حال می‌خواست هر طور شده میزبان شوند. او به من گفت بن‌همام در جریان این موضوعات نیست. من هم فکر می‌کردم همین‌طور است و بن‌همام چیزی نمی‌داند. بعد از آن جلسه من به زوریخ برگشتم. اتفاقا بعد از آن جلسه بود که بن‌همام در جریان این صحبت‌ها قرار گرفت و با جایی مصاحبه کرد. مصاحبه‌اش را یک روز صبح در روزنامه خواندم. یک نامه نوشتم و در آن به امیر قطر گفتم که چرا بن‌همام در جریان قرار گرفته است. شیخ جاسم هم به من پاسخ داد که نگران چیزی نباشم و همه‌چیز را درست می‌کند». بلاتر به من نگاه کرد و گفت: «می‌دانی بن‌همام چه موقع از کورس رقابت برای ریاست فیفا کنار کشید؟».
به او گفتم: «بله، یک یا دو شب قبل از انتخابات». 
بلاتر گفت: «همه فکر کردند بن‌همام به خاطر فساد مالی کنار کشیده ولی کناررفتنش هیچ ارتباطی با این مسائل نداشت. او کنار کشید چون دستور چنین کاری را داده بودند. قطر به او گفته بود از کاندیداتوری کنار بکشد؛ قطری‌ها به من قول داده بودند چنین کاری می‌کنند. شیخ جاسم اینجا در زوریخ بود و ما سه‌نفری با هم جلسه گذاشتیم. آنجا بود که شیخ جاسم به بن‌همام گفت که باید کنار بکشد. بله، دلیلش این بود». 
من از او پرسیدم: «چه موقع متوجه شدید که قطر برنده می‌شود و میزبانی جام جهانی را به دست می‌آورد؟».
بلاتر گفت: «به محض اینکه میشل (پلاتینی) به من گفت نظرشان عوض شده و رأی‌هایشان به کشور دیگری می‌رسد. ما قبل از این موضوع با کمیته اجرائی صحبت کرده بودیم و مشخص شده بود که میزبانی به دو کشور روسیه و آمریکا می‌رسد. روسیه را انتخاب کردیم چون جام جهانی 2018 باید به اروپا می‌رسید و روس‌ها هم تا به حال میزبانی نداشتند. آنها یکی از کشورهای بزرگ اروپایی هستند و با توجه به میزبانی بازی‌های المپیک 1980 می‌دانستیم که قادر به برگزاری جام جهانی هستند. آمریکا را هم انتخاب کردیم برای جام جهانی بعدی چون نوبت کشوری از آمریکای شمالی بود که این میزبانی را داشته باشد و کشور آمریکا گزینه بسیار ایده‌آلی بود؛ هم به خاطر اسپانسر‌ها، پخش تلویزیونی و هواداران. اینکه تقریبا بعد از 30 سال این کشور دوباره میزبان جام جهانی می‌شد، برای فوتبال امر خوبی بود». 
من از او پرسیدم: «میشل پلاتینی به شما نگفت چرا نظرشان عوض شده است؟».
بلاتر گفت: «میشل به من گفت رأیشان عوض شده، هم او و هم لفکاریتیس (مصر)، ارزیک (ترکیه) و هوگ (بلژیک). آنها بعد از دیداری که با سارکوزی داشتند به قطر رفته بودند. پلاتینی 23 نوامبر 2013 یعنی 9 روز مانده به انتخاب میزبان جام جهانی به دیدار نیکلا سارکوزی رئیس‌جمهور وقت فرانسه رفته بود. شیخ تمیم قطری که بعدها امیر شد در این داستان‌ها نقش داشت. سال 2011، کمپانی قطر ایرویز 90 هواپیما برای خطوط هوایی‌اش خرید؛ 88 تا از آنها از ایرباس فرانسه بود و دوتای دیگرش را از بويینگ ساخت آمریکا گرفتند. شبکه تلویزیونی الجزیره هم که حق پخش لیگ یک فرانسه را خرید و قطر اسپرتس هم که کلا پاری‌سن‌ژرمن را خرید. البته من در این میان داستان آقای هوگ را باور نکردم تا اینکه بعدها متوجه کار جدید پسرش شدم. ژیتر، پسر هوگ که او هم پزشک بود به‌عنوان جراح در بیمارستاني خصوصی در قطر در سال 2012 صاحب شغلی رده‌بالا شد. 
از بلاتر پرسیدم: «وقتی متوجه این اتفاقات شدی چه کاری کردید؟». 
او گفت: «به رئیس‌جمهور اوباما زنگ زدم. با سانیل. او رئیس فدراسیون فوتبال آمریکا بود و مسئوليت کمیته کاندیداتوری آمریکا را هم داشت. همین آقای دکتر سانیل گولاتی را می‌گویم. ما یک یا دو شب قبل از رأی‌گیری به اوباما زنگ زدیم. به اوباما گفتم برای شما گرفتن میزبانی جام جهانی خیلی سخت شده است». 
من از بلاتر پرسیدم: «و اوباما به شما چه گفت». 
بلاتر: «متوجه شد چه اتفاقاتی افتاده است. او بااین‌حال از من تشکر کرد». بعد از این صحبت‌ها من و بلاتر درباره پرداخت صد‌میلیون‌دلاری تلویزیون قطر به‌عنوان یکی از اسپانسرها صحبت کردیم، آن‌هم چون قطر فقط برنده میزبانی جام جهانی 2022 شده بود. بلاتر گفت از جزئیات این موضوع خبری ندارد ولی گفت که کلا به‌عنوان اسپانسر فیفا این هزینه‌ها امري غیرمعمولی نبوده و همیشه رایج بوده است. وقتی از او پرسیدم یعنی واقعا پرداخت صد ‌میلیون دلار طبیعی است؟ فقط شانه‌هایش را بالا انداخت.