تکواندوی ایران از دوران طلایی و موفقیت‌های مستمر در میادین بین‌المللی فاصله گرفته و کارشناسان و قهرمانان صاحب نام این رشته مشکل اصلی را در مدیریت این فدراسیون جست‌وجو می‌کنند. درواقع سیر نزولی تکواندوی ایران از کسب مدال برنز در رقابت‌های جام جهانی مکزیک آغاز شد و ضعف فدراسیون در جمع کردن حواشی و متعاقب آن بالا رفتن فشار روحی، روانی بر اعضای تیم ملی به شکست تاریخی در ریو 2016 و حذف از جام جهانی باکو انجامید.
برخورد نامتعارف با مربی و تکواندوکار ایرانی آذربایجان نشان از فشار روانی بالا روی فدراسیون داشت و در قبال تمام این انتقادات بجا و منطقی و خواست بحق خبرنگاران یعنی همان «پاسخگو» بودن، بی‌تفاوت ماند.
کنار رفتن ذوالقدر و مقانلو و در پی آن تشکیل شتابزده کمیته و شورای فنی، انتخاب فردی با کمترین اطلاعات و تجربه به عنوان رئیس سازمان تیم‌های ملی و خروجی اقدامات انجام شده نشان داد که فدراسیون تنها در پی شانه خالی کردن از زیربار فشار رسانه‌ها و جامعه ورزش کشور بوده و برنامه خاصی ندارد و «در» روی همان پاشنه می‌چرخد!
با تداوم روند ضعیف تکواندو در سال 2017 از رقابت‌های قهرمانی جهان گرفته تا چهار مرحله رقابت‌های گرندپری، جامعه تکواندو انتظار این را داشت که سیدمحمدپولادگر به عنوان فردی که در 16 سال گذشته سکان هدایت این رشته المپیکی را برعهده داشته، فضا را برای تزریق خونی تازه به تکواندو آماده کند. این عده معتقدند پولادگر تمام توان علمی و عملی خود را در چهار دوره ریاست برتکواندو به کار گرفته و چیز تازه‌ای ندارد که به این رشته اضافه کند.
اما ثبت‌نام مجدد وی برای پنجمین دوره متوالی در انتخابات ریاست فدراسیون نشان داد که وی قصد ندارد میدان را برای فرد دیگری خالی کند و ورود غیرمنتظره مختار کلانتری با سابقه همکاری در سال‌های پایانی دهه 70، سرآغاز رقابتی جذاب بین این دو بود که طی روزهای گذشته و در نزدیکی برگزاری مجمع انتخاباتی ابعاد تازه‌ای گرفت و جلسات مشترک بین این‌دو به تعامل ختم نشد.
انتشار خبر کناره‌گیری قریب‌الوقوع پولادگر از انتخابات که به دستور وزارت ورزش و البته خواست جامعه تکواندو بود، نشان از توجه ویژه دستگاه ورزش به مشکلات ریشه‌ای تکواندو داشت، اما داورزنی که هنوز شائبه همکاری پسرش با مجموعه تکواندو و قرارداد سالن بدنسازی مطرح شده بود، بعد از مجمع فوتبال این موضوع را تکذیب کرد. هرچند معاون وزیر از دیدگاه خود اظهارنظر کرده و بی‌میل نیست که تکواندو همچنان با مدیریت پولادگر اداره شود، ولی تضاد در موضع وزارت وجود دارد.
ضمن این‌که حاشیه‌های ایجاد شده درخصوص کنار رفتن پولادگر و تعلیق فدراسیون تکواندوی ایران، بیشتر از آنچه واقعیت داشته باشد به مساله خود ساخته‌ای می‌ماند که تنها برای درحاشیه قراردادن اصل موضوع مطرح شده و بس! چراکه دوران چهارساله مدیریت پولادگر 10 دی پایان می‌رسد.
مانند چهار سال قبل از اعضای مجمع بخصوص روسای هیات‌هایی که توسط مدیریت فعلی فدراسیون انتخاب شده‌اند، انتظار می‌رود بیشتر از آن‌که به فکر ابقای رئیس خود باشند، «تکواندو» را اصل قرارداده و با بررسی دقیق برنامه نامزدها، آنچه به صلاح تکواندوست، رقم بزنند و امید آن‌که مجمع تکواندو با بهترین انتخاب پیروز اصلی این آزمون بزرگ و جدی باشد.