بختیار رحمانی، در پی بخت‌یاری
صاحب‌خبر - از آن روز که 22 ساله بود و با بازوبند کاپیتانی جام را به همراه فولاد بالا برد خیلی نمی‌گذرد. اما فاصله فوتبال آن روزش با امروز بسیار زیاد است. بختیار رحمانی، که زمانی ستاره لیگ بود و تیم‌های بسیاری را خواهان خود می‌دید در این چندسال افت محسوسی را تجربه کرده است. هر نیم‌فصل در یک تیم. فصل پیش با انتقالی پرسروصدا به استقلال پیوست. پیراهن شماره 7 را هم به او دادند. اما هیچ‌گاه آن بختیار سابق نشد و نتوانست انتظارات را برآورده کند. نیم‌فصل به فولاد برگشت. با عملکردی متوسط در آنجا. سپس عزم پیکان کرد و از احیایش گفت. حالا، باز در نیم‌فصل از تیمش جدا و راهی ذوب‌آهن می‌شود، به امید آنکه خاطرات کم و بیش خوبش با امیر قلعه‌نویی را زنده کند. مساله بختیار شاید بیش از هر چیز ذهنی باشد و اینکه چگونه فشار و انتظاری را که از او برای درخشش وجود دارد مدیریت کند. او هنوز می‌تواند بدل به بازیکن با‌کیفیتی شود.∎