خبرگزاری مهر، گروه جامعه-مرتضی عبداللهی*: دیشب تهرانی ها خود بحران را مدیریت کردند. تنش را از سر گذراندند و فارغ از هر ستاد و مجموعه ای، سعی کردند تا "خونسرد" بمانند. هر چند که خیابان و پارک برای اهالی تهران به جان پناه و منطقه امن تبدیل شد، اما این بار همه با تمام وجود دریافتند که تهران در خطر است.
هنوز سایه خطر رفع نشده و هنوز این التهاب در ذهن ها باقی است که اگر پایتخت بلرزد و اگر آوار و ویرانه، چهره ی تازه تهران باشد، چه باید کرد؟
کدام وزیر و مسؤول و نماینده و مدیری به میدان خواهد آمد و البته با کدامین ظرفیت و امکان، باید با بحران مقابله کرد؟
اگر به جای ۵ ریشتر و به جای ملارد، تهران با فاجعه ای ۷ ریشتری پنجه در پنجه بیفکند، چه اتقاقی روی خواهد داد؟
صبح که آغاز شود، لرزش شامگاه چهارشنبه تهران هم به خاطره تبدیل خواهد شد. اما فراموش نکنیم که هزاران خطر و تهدید در کمین تهران خواهد بود.
اگر خود به دنبال چاره نباشیم، لاجرم باید تسلیم شرایط گردیم.
*مشاور کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران