به گزارش دیدبان؛ یکی از خبرگزاری‌ها در مورد بودجه دفاعی کشور نوشته: سهم ۴۰۰ تریلیون ریالی نهادهای نظامی از بودجه ۹۷.
شاید مسئولان این رسانه نسبت به این موضوع آگاهی دقیقی ندارند که رقم مدنظر گرفته شده برای بودجه دفاعی نهادهای نظامی کشور با توجه به قیمت دلار نه تنها رقمی بالا نیست بلکه فقط مقداری از هزینه هفت میلیارد دلاری عربستان برای خرید بمب‌های هوشمند بیشتر است.
در ضمن این نکته نیز قابل توجه است که به دلیل بحران شدید مالی در کشور و بی پولی دولت، اگر ۷۰ درصد از این بودجه هم محقق شود، یعنی چیزی حدود ۲۸تریلیون تومان، باید خدا را شکر کرد. متاسفانه اوضاع نامناسب اقتصادی کشور و مشکلات بسیار زیادی را باعث شده است که حتی بودجه برای تعمیرات برخی از تجهیزات داخلی هم وجود ندارد. با این پول نمی‌شود ۱۰۰ جنگنده سوخو۳۰ خریداری کرد. حالا بماند که همه تجهیزات ارتش و حتی بخش عمده‌ای از تجهیزات سپاه پاسداران قدیمی و کلا از رده خارج است.
امسال بودجه نظامی ترکیه سر از ۲۳ میلیارد دلار درآورد و بودجه رژیم صهیونیستی هم چیزی بیش از ۱۲ میلیارد دلار به صورت رسمی و شش میلیارد دلار به‌شکل غیررسمی در قالب برخی کمک‌های نظامی امریکا و ورود درصدی از صادرات سلاح به بخش دفاعی در جهت سرمایه‌گذاری است. با این اوصاف به‌نظر می‌رسد بودجه ۷ میلیارد دلاری کشوری به پهناوری ایران، اصلا در شان ما نیست و باید گفت با این دست فرمان، راه به جایی نخواهیم برد.
حالا اگر کسی هم ما را به دو به‌هم زنی متهم نکند، باید مقایسه‌ای میان بودجه ارتش و سپاه کرد!! متاسفانه بودجه ارتش فقط ۹۶هزار میلیارد تومان است و بودجه سپاه دقیقا سه برابر این رقم. در حالی که نیروهای ارتش سه برابر سپاه و تجهیزات و مراکز نظامی آن نیز پنج تا شش برابر است. با این دست فرمان باید شاهد مسافرکشی تعداد بیشتری از افسران و درجه‌داران ارتش باشیم، کسانی که باید آن اندازه تامین باشند که دغدغه‌اشان فقط دفاع از کشور باشد، به‌گونه‌ای شده‌اند که ماهی ۱۵روز را برخی اوقات فقط نان و پیاز می‌خورند. از همین رو با توجه به ضرورت تامین تمامی نیازهای مادی و تجهیزاتی نهادهای دفاعی کشور باید بودجه در نظر گرفته شده برای ارتش نیز افزایش پیدا کند.
به هر حال نیروی دفاعی کشور نمی‌تواند با نان و پنیر، تانک ام۴۷، تم۶۰، تانک چیفتن و ژ۳ از خاک کشور دفاع کند. نیروی دفاعی هر کشور در هر رسته‌ای باید کاملا تامین باشند. آقایان اندکی با اختلاس‌ها و دزدی‌ها مقابله کنند، تعهد می‌دهم که بشود با پول آن یک ارتش حرفه‌ای تشکیل داد. شما تجهیزات یک سرباز افغانستانی یا پاکستانی را با یک سرباز ایرانی مقایسه کنید تا متوجه عرض بنده شوید.... متاسفانه تا زمانی که یک جنگ دیگر دامن این ممکلت را نگیرد، آقایان باورشان نخواهد شد که تقویت بنیه دفاعی کشور تا چه اندازه اهمیت دارد.
اگر در رژیم پهلوی این همه تجهیزات و امکانات نظامی خریداری نمی‌شود، شک نداشته باشید که ارتش بعث عراق سه روزه اهواز را تصرف کرده بود. جنگ واقعیت‌هایی دارد که گفتنش تلخ است. اگر در کربلای ۵ ما ۲۰۰ دستگاه نفربر برای انتقال نیروها به خط داشتیم، تلفات ما نصف می‌شد، چرا که نیمی از تلفات ما را در این عملیات توپخانه، به‌ویژه خمپاره ۶۰ گرفت. حالا بقیه را خودتان بهتر می‌دانید.
نگاه به دفاع از کشور یک نگاه کلی است و ربطی به ارتش، سپاه، نیروی انتظامی و دوستان امنیتی و غیره ندارد. باید ۴ تا ۵ درصد از تولید ناخالص ملی کشور به حوزه دفاعی اختصاص پیدا کند، در برخی کشورها این میزان بیش از ۱۰ درصد و در مورد رژیم صهیونیستی تا ۱۲ درصد را شامل می‌شود. این یک اصل در اقتصاد و تعاریف دفاعی در جهان امروز است. ژاپنی ها و آلمانی ها نیز چند سالی است به این مسئله توجه بیشتری داشته‌اند و بخش دفاعی کشور خود را تقویت کرده‌اند. آیا آنها حمایت ابرقدرتی مانند آمریکا را در پشت سر ندارند اما خود دست به گسترش ننیه دفاعی خود شده‌اند؟