پدیده خودکشی در رده سنی کودکان و نوجوانان به آسیب اجتماعی مهمی تبدیل شده و پدیده ای جهانی است و جزو سه علت اصلی مرگ افراد 15 تا 35 سال محسوب می شود؛ پیشگیری نکردن از افکار خودکشی در سنین نوجوانی و به خصوص بلوغ می تواند موجب خودکشی و مرگ ناشی از آن در دختران و پسران شود. در همین راستا با مبینا اصغری کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی گفت و گو کردیم.
چه طیفی از افراد جامعه دست به خودکشی می زنند و چه علائم رفتاری دارند؟
این افراد دچار علائمی مانند گوشه گیری، پرخاشگری، افت تحصیلی، بی حوصلگی، بیقراری، فقدان حمایت و ... می شوند که تشخیص این علائم برای اولیا و مسئولان مدرسه بسیار راحت است وبا تشخیص به موقع و ارائه مشاوره به آنان می تواند از بروز خودکشی جلوگیری کرد اما اغلب معلمان به دلیل مشکلات مالی و سختی های کاری فقط درگیر آموزش اند.
میزان اقدام به خودکشی در میان دختران بیش تر است یا پسران؟
در بین دختران شایع تر است. مسائل درسی، فرهنگی و ارتباط با جنس مخالف از شایع ترین علل خودکشی در میان دختران است و اغلب به دلیل عدم ارتباط مناسب با والدین و به خصوص مادران اتفاق می افتد. افزایش فاصله سنی مادران و دختران و تفاوت های نسلی باعث شده تا متاسفانه درک متقابلی میان آنان صورت نگیرد و دختران نوجوان و جوان به تخلیه روانی خود در فضای مجازی یا گروه های دوستی بپردازند.
مدرسه چگونه می تواند از این نوع آسیب ها پیشگیری کند؟
اولویت برنامه های اجرایی در مدارس باید بر اساس پیشگیری از وقوع آسیب های اجتماعی باشد و در صورت بروز آسیب از طرف دانش آموزان برنامه های اجرایی متفاوتی برای باز گرداندن دانش آموز به چرخه تحصیل و اجتماع وجود داشته باشد. مدارس با ایجاد محیطی شاد و مشارکت دانش آموزان در کارهای گروهی می تواند در پیشگیری از تفکر به خودکشی و اقدام به آن نقش موثری داشته باشند زیرا افکار خودکشی گاهی به دلیل تنهایی به سراغ نوجوانان می آید.