به گزارش نصر، حالا چند سالی است که روزهای پایانی پاییز و فصل زمستان با آلودگی و حکمرانی وضعیت قرمز در سطح شهر آغاز می شود تا به جای سپیدی های برف، به خاکستری های آسمان چشم بدوزیم.
شاید آلودگی هوای تبریز موضوعی چندان تازه نباشد ولی این نخستین بار بوده که شدت آلودگی تا چند روز امتداد پیدا کرده و انگار خیال تمام شدن هم ندارد. شاید همین باعث شده مسئولان استانی و شهری غافلگیر شوند و دوباره تمام طرح ها، مصوبات، تصمیم گیری ها و... که سالهای گذشته در روزهای اضطرار هوا گرفته شده بود و بعد از آرام شدن اوضاع در قالب پرونده های مختومه به گوشه ای رها شده بودند ، دوباره روی میز بیایند.
حالا اداره کل محیط زیست به تکاپو افتاده و مدام آمار وحشتناک از شدت آلودگی هوا منتشر می کند و به مردم توصیه می کند مواردی را رعایت کنند.
کمیته اضطرار آلودگی هوای شهرستان تبریز هم هر روز جلسه ای برپا می کند و انگار تمام تصمیم گیری ها حول محور دانش آموزان است که برای سومین روز متوالی تمام مقاطع تحصیلی تبریز تعطیل اعلام می شود. موضوعی که اعتراض دانشجویان و کارمندان ادارات و نهادها را به همراه داشته است .
این روزها آنقدر از علل آلودگی‌ها و راهکارها و کارهای کارشناسی شده برای رسیدن به آسمان یکدست آبی حرف‌ها زده‌اند و شنیده‌ایم که دیگر هر شهروند عادی هم می‌تواند به راحتی این غبارها را تحلیل و کارشناسی کند.
کمان نقد مسئولان شهری ولی به هر سو تاب بر می دارد. شهرداری از صنایع شاکی می شود و محیط زیست از نظام مهندسی و در نهایت همه با هم به دود و آلودگی خودروها اعتراض می‌کنند و این چرخه همینطور حول حرف‌ها دور می‌زند.
شاید تنها تصمیم اساسی مدیریت شهری پس از آن همه جلسه و سمینار و کمیته های اضطراری توافق بر سر اجرای طرح ترافیک در محدوده مرکزی شهر باشد. طرحی که بنا بود از خردادماه 93 بطور قطعی اجرا شود که البته با گذشت  بیش از 3 سال هنوز از اجرای این طرح هم خبری نیست. حالا دو روز است طرح زوج و فرد تردد خودروها در سطح شهر اجرا می شود تا دوباره یادمان بیاید تا به اضطرار و خفگی نرسیده ایم، هیچ طرحی اجرا نمی شود.
هر چند حمید قاسمی مدیرکل حفاظت محیط زیست آذربایجان شرقی از سهم عمده خودروها در آلودگی هوای تبریز خبر می دهد ولی برخی ادارات و سازمان ها با حذف سرویس کارکنان، در برابر این استدلال و آمار مقاومت می کنند. نتیجه این امر نیز چیزی جز ورود هزاران خودروی تک سرنشین به نقاط مرکزی شهر نیست. این در صورتی است که از نهاد مهم و تاثیرگذاری همچون استانداری که انتظار می رود سهمی جهت کاهش این آلاینده ها بردارد، خود سکاندار حذف سرویس کارکنان می شود.
قاسمی شب گذشته در جلسه کمیته اضطرار کاهش آلودگی هوای کلانشهر تبریز اظهار داشت: سازمان مدیریت و برنامه ریزی باید مجدداً پیگیر دایر شدن سرویس‌های ادارات و کارخانجات باشد.
در حالی که با افزایش آلاینده‌ها و پایداری جوی هوای تبریز با شاخص آلودگی بیش از 180پی.اس.آی در وضعیت هشدار و ناسالم برای تمام گروههای سنی است، اطلاع رسانی های ناکافی از سوی مسئولان، شهروندان را هم دچار تردید کرده است. برخی تابلوهای اطلاع رسانی وضعیت هوای تبریز همچنان با خوش خیالی تمام اعداد خوشحال کننده و زیر 100 پی.اس.آی را نشان می دهند تا شاید در ظاهر صورت مساله را پاک کنند.
رئیس اداره نظارت و پایش اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان شرقی در خصوص این مغایرت های آماری می گوید: در سطح شهر چهار تلویزیون شهری اطلاع رساتی وضعیت هوا وجود دارد که ما بر نحوه کار آنها نظارت داریم.
شاهین رحیم اوغلی ادامه می دهد: درون این تابلوهای سطح شهر ماژول های الکترونیکی تعبیه شده است و وسیله ای ارتباطی وجود دارد که ارتباط بین مرکز پایش اداره کل و آن تابلو را برقرار می کند. گاهی اتفاق می افتد که این ماژول های الکترونیکی که 24 ساعته روشن هستند، خراب می شود یا گاهی سیستم ارتباطی آن قطع می شود. دیتایی که ما روی تابلو می فرستیم را نگرفته یا با تاخیر دریافت می کند .
وی تاکید می کند: در برنامه داریم تا بودجه ای برای آن جذب کنیم تا ساماندهی صورت گیرد که چیزی که ما می فرستیم را به طور صحیح نمایش دهد.
رحیم اوغلی ولی از ارائه آمار روزهای آلوده در تبریز خودداری کرده و می گوید: این آمار برای ما مشخص است ولی باید توسط مدیرکل تائید شود و بعد می توانیم در اختیار رسانه ها بگذاریم. ولی بر اساس آماری که تا آخر آبان ماه جمع بندی شده، نسبت به سال گذشته تا انتهای آبان شاهدافزایش 15 درصدی روزهای پاک و کاهش 12 درصدی روزهای ناسالم برای گروههای حساس در تبریز بوده ایم.

شهروندان تبریزی هم در این بین نظر متفاوت تری دارند. در تاکسی، خیابان، خریدهای روزانه و ...همه با صدای آرام پچ پچ می کنند و از بی اعتمادی به حرف های مسئولان حرف می زنند. به اعتقاد اکثر مردم، هوای این روزهای تبریز ناشی از وضعیت بحرانی دریاچه ارومیه است که کم کم عوارض ناشی از آن مثل زخمی کهنه سرباز کرده است.
کمی که به عقب برگردیم یادمان می‌آید که تبریز از اول این طور نبود. باغ شهر بود و به سرسبزی و درختان پر هیبتش شهره. آن روزها که هنوز درخت‌ها جای برج‌ها و ساختمان‌ها را تنگ نکرده بودند و آدم‌ها برای نفس کشیدن جای دوری نمی‌رفتند.
بعدها که برج‌ها اولویت پیدا کردند، درخت‌ها از ریشه زده شدند و دیگر نه تبریز نفس کشید و نه شهروندانش. البته این روزها احداث ایستگاه های مترو در گوشه گوشه شهر ، بهانه دیگری شده برای جا به جایی درختان از نقاط مرکزی شهر و انتقال آنها به جنگل کاری ها حاشیه ای!

..............................................

گزارش از سحر فکردار

............................................

انتهای پیام/